Ένα εξάμηνο και κάτι, μετά την επίπονη εσωκομματική διαδικασία που οδήγησε στην ανάληψη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Σωκράτης Φάμελλος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα εξαιρετικά σύνθετο και μάλλον ασφυκτικό γι’ αυτόν πολιτικό σκηνικό. Η αρχική αποδοχή της εκλογής του με ποσοστό κοντά στο 50% έχει σταδιακά δώσει τη θέση της στην αμφιβολία και η εσωκομματική συνοχή που με μεγάλες προσπάθειες επιτεύχθηκε, μοιάζει περισσότερο με σχοινί έτοιμο να σπάσει παρά με σταθερό έδαφος για να οικοδομηθεί μια νέα πορεία.

Το όνομα του Αλέξη Τσίπρα ακούγεται όλο και πιο συχνά ακόμα και μέσα στην Κουμουνδούρου από στενούς συνεργάτες του κ. Φάμελλου. Όχι πλέον όμως ως μια πολιτική ανάμνηση, αλλά ως προαναγγελία επιστροφής και μάλιστα σχετικά γρήγορης. Οι καλά προετοιμασμένες, εξαιρετικά σχεδιασμένες και εμφανώς κοστοβόρες, δημόσιες εμφανίσεις του πρώην πρωθυπουργού, φορτισμένες με συμβολισμούς, συνοδεύονται από ένα κύμα νοσταλγίας που διατρέχει σημαντικά τμήματα της κομματικής βάσης που έχει απομείνει αλλά ακόμα και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ορισμένοι βουλευτές, μάλιστα, δεν διστάζουν να δηλώσουν ανοιχτά ότι, αν αποφασίσει να ιδρύσει νέον πολιτικό φορέα, θα τον ακολουθήσουν. (Βασίλης Κόκκαλης, Συμεών Κεδίκογλου, τα δύο πιο πρόσφατα παραδείγματα). Άλλοι αποφεύγουν ακόμα και να αναφερθούν με σαφήνεια στον κ. Φάμελλο ως τον επόμενο υποψήφιο πρωθυπουργό του κόμματος, αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα για τη θέση του στην κορυφή του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι οι δημοσκοπήσεις που σκιαγραφούν μια εικόνα πολιτικής καθίζησης. Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν στην απλή πρόθεση ψήφου, πριν από τις αναγωγές και τις «εκτιμήσεις», εγκλωβισμένα στα επίπεδα του 2009, με το κόμμα να έχει παγιωθεί στην… έκτη θέση, πίσω ακόμη και από πάλαι ποτέ μικρότερους σχηματισμούς που έως πρόσφατα θεωρούνταν περιθωριακοί.

Η πολιτική αδυναμία αποτυπώθηκε καθαρά και στο πρόσφατο επεισόδιο με την υπόθεση των Τεμπών. Η αδυναμία κατάθεσης πρότασης εξαιτίας του ελλιπούς αριθμού βουλευτών προκάλεσε αμηχανία και αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της παρούσας ηγεσίας. Το επιπλέον «άδειασμα» από τον Στέφανο Κασσελάκη, που έσπευσε να αποστασιοποιηθεί δημοσίως την τελευταία στιγμή από την κίνηση αυτή, ήρθε να ενισχύσει το αίσθημα απομόνωσης γύρω από τον κ. Φάμελλο.

Το συνέδριο του κόμματος λειτούργησε περισσότερο ως καθρέφτης αυτών των διλημμάτων παρά ως αφετηρία ανανέωσης. Ο Φάμελλος στην πρώτη σειρά καθισμένος δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, είχε μπροστά του ένα κοινό που έδειχνε να αμφιταλαντεύεται. Η φυσική παρουσία του πρώην πρωθυπουργού μπορεί να ήταν σιωπηρή αλλά το μήνυμα, το οποίο σε έναν βαθμό είχε δοθεί από την εκδήλωση στο Ινστιτούτο Τσίπρα, ήταν σαφές: η ηγεσία Φάμελλου δεν έχει εμπνεύσει, ούτε έχει εδραιωθεί.

Ούτε καν επτά μήνες μετά την εκλογική του επικράτηση εντός του ΣΥΡΙΖΑ ο Σωκράτης Φάμελλος κάθε άλλο παρά μοιάζει να απολαμβάνει το κύρος και την εμπιστοσύνη που απαιτεί ο ρόλος του. Αντιθέτως, δείχνει περισσότερο εγκλωβισμένος σε μια θέση που του ζητήθηκε να υπηρετήσει, χωρίς όμως τα κατάλληλα εργαλεία ή τη συνοχή πίσω του για να την υπερασπιστεί. Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα συνεχίσει, αλλά αν θα μπορέσει να ηγηθεί με ουσιαστικούς όρους σε ένα κόμμα που δείχνει να κοιτάει περισσότερο πίσω παρά μπροστά. Και κινείται χωρίς πυξίδα με το όνειρο της επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα.