Διανύοντας τον τρίτο χρόνο διακυβέρνησης της χώρας –η μακροβιότερη για ένα κόμμα την περίοδο των μνημονίων–, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχει χάσει κάθε επαφή τόσο με την πραγματικότητα όσο και με την ελληνική γλώσσα. Μια ματιά στην ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο Τύπου της Κουμουνδούρου αμέσως μετά τη συνέντευξη Μητσοτάκη στη ΔΕΘ είναι αρκετή για να το διαπιστώσει.

Ο συγγραφέας της ανακοίνωσης κατηγορεί τον πρόεδρο της ΝΔ για «ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις που απευθύνονται στην κρατικοδίαιτη ολιγαρχία». Αλλά λίγες γραμμές πιο κάτω τον αποκαλεί «ξεδιάντροπα λαϊκιστή».

«Λαϊκιστής» όμως τι ακριβώς σημαίνει; «Λαϊκιστής» δεν είναι άραγε αυτός που χαϊδεύει τα αυτιά των πολλών και τους λέει ό,τι επιθυμούν να ακούσουν προκειμένου να τους αποσπάσει –αν είναι πολιτικός– την ψήφο τους; Μπορεί λοιπόν κάποιος να είναι ταυτόχρονα και υπηρέτης της «κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας» και «λαϊκιστής»; Η απλή λογική λέει πως όχι. Αλλά στο μυαλό (;) των προπαγανδιστών του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς μπορεί.

«Λαϊκιστής», πάντως, άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που τάζει 13η σύνταξη αν και ξέρει ότι τα κρατικά ταμεία δεν την αντέχουν. Εκείνος που υπόσχεται κατώτερο μισθό 751 ευρώ ενώ γνωρίζει ότι δεν μπορεί. Αυτός που υπόσχεται κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και μετά μιλά για «χθεσινά ξινά σταφύλια»

«Λαϊκιστής» είναι όποιος απειλεί ότι θα σκίσει μνημόνια και μετά τα υπογράφει με χέρια και με πόδια. Εκείνος που έλεγε «δεν πληρώνω» στα διόδια και τώρα εγκαινιάζει δρόμους γεμάτους με σταθμούς διοδίων. Αυτός που ανέβαινε πάνω στα αγροτικά αυτοκίνητα για να δείξει ότι είναι στο πλευρό των αγροτών και –ως κυβέρνηση– κατήγγειλε τις κινητοποιήσεις τους.

Θα μπορούσε κάποιος να φτιάξει μια ατέλειωτη λίστα ψεμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, στο βωμό του λαϊκισμού. Κι όμως οι άνθρωποι αυτοί έχουν το θράσος να κατηγορούν πολιτικό τους αντίπαλο για λαϊκισμό. Με πλεόνασμα θράσους και με την αίσθηση ότι απευθύνονται σε λοβοτομημένους πολίτες. Κάνουν λάθος μεγάλο. Λίγο πιο αργά ή λίγο πιο γρήγορα, θα το αντιληφθούν...