«Πέφτουμε» πάνω στο λαμπερό χαμόγελο της στις αποβάθρες του μετρό καθώς τρέχουμε βιαστικοί για τον επόμενο προορισμό μας. Είναι η Μελίνα Μερκούρη, μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ου αιώνα. Η Μελίνα, όπως όλοι την αποκαλούν, γνωστή πλέον με το μικρό όνομά της, «φεύγει» σαν σήμερα το 1994.

Γεννιέται στις 18 Οκτωβρίου 1920, ένας ζωντανός και λαμπερός άνθρωπος που τραβούσε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της. Με ένα έντονο ταπεραμέντο κατάφερνε να εντυπωσιάζει και να κερδίζει ακόμα και τον πιο δύσκολο χαρακτήρα. Αγάπησε πολλούς άντρες στην ζωή της, ερωτεύτηκε το θέατρο και την υποκριτική και πάλεψε μέχρι τέλους για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.

Ο άντρας που «σημάδεψε» τη ζωή της ήταν ο Ζιλ Ντασέν ένας Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης γύρισε 9 ταινίες με πρωταγωνίστρια την Μελίνα, παντρέυτηκαν το 1966 και ο Ντασέν υιοθέτησε την Ελληνική υπηκοότητα. Μέσα από την Μελίνα αγάπησε την Ελλάδα ενώ μετά τον θάνατό της συνέχισε τον αγώνα για την επιστροφή των μαρμάρων.

Ήταν εγγονή του δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη και κόρη του βουλευτή της ΕΔΑ και υπουργού Σταμάτη Μερκούρη. Το 1943 ξεκινά τις σπουδές της στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Η ζωή στην Ευρώπη

Τα επόμενα χρόνια μετακομίζει στο Παρίσι όπου η καριέρα της απογειώνεται.

Το 1960 κερδίζει στο Φεστιβάλ των Καννών το βραβείο πρώτου Γυναικείου Ρόλου για την ταινία «Ποτέ την Κυριακή», βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας της.
Στις Κάννες πηγαίνει με αέρα χολυγουντιανής στάρ, ξεσηκώνει τους παρευρισκόμενους και τους μαθαίνει συρτάκι, το κέφι και το μπρίο της σχολιάζεται απ’ολους.

Είχε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα την περίοδο της δικτατορίας στην χώρα. Στις 26 Ιουλίου του 1974, δύο μόλις μέρες μετά την πτώση της χούντας, επιστρέφει στην Ελλάδα. Στο αεροδρόμιο γίνεται διαδήλωση, θα κατέβει από το αεροπλάνο κάνοντας το σήμα της νίκης και θα χαθεί στις αγκαλιές των αγαπημένων της.


Από το 1981 αφήνει την υποκριτική και στρέφεται στην πολιτική, γίνεται υπουργός Πολιτισμου και ξεκινά στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO μια εκστρατεία για την επιστροφή των μαρμάρων των Γλυπτών του Παρθενώνα.


«Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα για μας», δήλωνε. "Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας».

«Αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Γλυπτά του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ».

Πεθαίνει στις 6 Μαρτίου 1994 στο νοσοκομείο «Μεμόριαλ» της Νέας Υόρκης από καρκίνο των πνευμόνων, κηδεύτηκε στις 10 Μαρτίου με τιμές αρχηγού κράτους.


Το 2020 ανακηρύχθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού ως έτος Μερκούρη καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή της.


Πηγή: melinamercourifoundation.com