Συγκαταλέγεται στα νέα, ανερχόµενα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας πλέον και κυβερνητική εµπειρία, αφού κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Τσίπρα είχε αναλάβει το χαρτοφυλάκιο της υφυπουργού ΜακεδονίαςΘράκης µετά το «βάπτισµα του πυρός» στην πολιτική από τη θέση της επικεφαλής του γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Η ίδια όχι µόνο κατάφερε να αντεπεξέλθει σε αυτούς τους ρόλους που της ανατέθηκαν, αλλά στις τελευταίες εθνικές εκλογές εξελέγη βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης σε µια δύσκολη στιγµή για το κόµµα της Αριστεράς. Ο λόγος για την τοµεάρχη Τουρισµού του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Νοτοπούλου, που µιλά στα «Π» για τις επιθέσεις που έχει δεχθεί κατά την έναρξη της πολιτικής της διαδροµής, ενώ αποκαλύπτει λεπτοµέρειες για το αυτοάνοσο που της άλλαξε τη ζωή. Η ίδια µιλά για τα προσωπικά της, ενώ απαντά στο ερώτηµα αν είναι ερωτευµένη.

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας µε την πολιτική;

Μέσα από τα κινήµατα και τις δοµές αλληλεγγύης, σε νεαρή ηλικία. Με ένταση κατά την περίοδο των µνηµονίων. Και κατά κάποιον τρόπο η πολιτική έγινε για µένα τρόπος ζωής. Βλέπετε, η γενιά µου δεν είχε περιθώρια, δεν είχε τον χρόνο να περιµένει. Έπρεπε να δώσουµε µάχες. Και η δύναµη εµάς, των νέων, είναι ότι µένουµε πιστοί στα λόγια και τα όνειρά µας. ∆εν υποχωρούµε.

Έχετε δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο της πολιτικής;

Όχι. Αλλά είναι µια πραγµατικά συνηθισµένη κατάσταση για τις γυναίκες στην πολιτική και σε κάθε µορφή κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής να έρχονται αντιμέτωπες με τον σεξισμό. Οι γυναίκες πρέπει να τολμήσουμε να δούμε τον εαυτό μας σε κάθε ρόλο που επιθυμούμε. Να μην υποτιμάμε τις εσωτερικές μας δυνάμεις. Διαθέτουμε απεριόριστες, αρκεί να τις απελευθερώσουμε!

Ποιο είναι το χειρότερο που έχει γραφτεί για εσάς και την οικογένειά σας;

Με τι κριτήριο να διαλέξω το χειρότερο; Όλα πονάνε. Θέλει ατσάλινο στομάχι και το δικό μου είναι από κανονικά κύτταρα. Ευτυχώς η οικογένειά μου μού έμαθε να στέκομαι όρθια, να ξεχωρίζω το σημαντικό από το ασήμαντο. Έτσι έμεινα στοχοπροσηλωμένη. Άλλωστε, απέναντι σε αυτό το σύστημα δεν παλεύουμε;

Έχετε παραδεχθεί ότι πάσχετε από αυτοάνοσο. Τι ακριβώς συνέβη;

Εντελώς ξαφνικά, στα 26 μου, όλα έγιναν αλλιώς. Εκείνο το καλοκαίρι που έχασα τις αισθήσεις μου άλλαξε εντελώς η ζωή μου. Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό και δεν ήταν εύκολη η διάγνωση ή συνηθισμένη η θεραπεία. Με καθήλωσε στο νοσοκομείο για μήνες. Τελικά, έχασα σχεδόν ολοκληρωτικά την ακοή μου. Σήμερα όμως μπορώ να εργάζομαι και να έχω κοινωνική ζωή κι αυτό, πιστέψτε με, δεν ήταν δεδομένο.

Ψυχολογικά, πώς το διαχειριστήκατε;

Ένα αυτοάνοσο είναι μια σκληρή εμπειρία, η οποία αλλάζει τον τρόπο που ζεις αλλά και βλέπεις τη ζωή. Κάθε μέρα είναι μια μάχη σε έναν κόσμο φτιαγμένο για υγιείς και άρτιους. Μαθαίνεις να ζεις με αυτό, αλλά, αφού το ρυθμίσεις, καλείσαι να πάρεις και μια απόφαση: αν θα το αφήσεις να σε καθηλώσει ή θα προχωρήσεις με τα νέα δεδομένα στη ζωή σου. «Κλειδί» είναι η αποδοχή αυτού που πλέον είσαι. Δηλαδή, να καταφέρεις να απεγκλωβιστείς από αυτό που θα ήθελες να είσαι ή που ήσουν. Η στήριξη από τους δικούς μου ανθρώπους υπήρξε καταλύτης. Πιστεύω πως, αν ήμασταν πιο εξοικειωμένοι ως κοινωνία με την ασθένεια ή την αναπηρία, θα είχαμε διαμορφώσει ένα πιο υποστηρικτικό περιβάλλον.

Με τι κριτήριο να διαλέξω το χειρότερο που έχει γραφτεί για μένα; Όλα πονάνε. Θέλει ατσάλινο στομάχι και το δικό μου είναι από κανονικά κύτταρα

Ένα από ένα χόμπι σας είναι το θέατρο. Μάλιστα, έχετε κατηγορηθεί και γι’ αυτό. Τι απαντάτε;

Το θέατρο σε πλάθει. Είμαι ευγνώμων για αυτή μου την εμπειρία, τη γνώση, την παιδεία. Στη χώρα που γέννησε το θέατρο, η θεατρική παιδεία είναι υποχρέωση της Πολιτείας.

Έχετε δηλώσει ότι δεν μαγειρεύετε και δεχθήκατε bullying. Σας ενόχλησε;

Με ενοχλεί που καταφεύγω σε έτοιμη κουζίνα - αυτό είναι πραγματικό πρόβλημα!

Ασχολείστε η ίδια με την εμφάνισή σας; Αρκετές φορές έχετε γίνει viral.

Στη Θεσσαλονίκη δεν χρειαζόμαστε στυλίστες... Εξάλλου, formal dress code απαιτούσαν και οι προηγούμενες θέσεις εργασίας μου. Ομολογώ πως είναι και το στυλ που μου αρέσει από μικρή, βέβαια, καθ’ ότι Θεσσαλονικιά βέρα. Δεν άλλαξα τον ενδυματολογικό μου κώδικα. Οι γυναίκες της πόλης μου χαιρόμαστε να φροντίζουμε την εμφάνισή μας. Όχι από καθωσπρεπισμό, αλλά από μεράκι, ανάλογα με το πώς νιώθουμε. Μη μου πείτε κι εσείς ότι εμείς, οι γυναίκες της Αριστεράς, είμαστε «ταγάρια». Η πραγματικότητα είναι πως κάθε άνθρωπος φορά το ρούχο που διαθέτει ή είναι του γούστου του. Και, τέλος πάντων, δεν θα κριθεί από αυτό. Ουδείς κρίνεται από το ράσο του…

Έχετε καταφέρει να κρατήσετε την προσωπική σας ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.Είναι εύκολο;

Είναι μια επιλογή. H προσωπική ζωή είναι προσωπική! Οι στιγμές αυτές είναι η ζωή που μοιράζεσαι είτε με την οικογένεια είτε με φίλους είτε με τον σύντροφό σου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τις διαφημίζεις ή να τις χρησιμοποιείς. Εξάλλου, ζω όπως ζει κάθε γυναίκα της ηλικίας μου - δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον αυτό. Το έχουν σεβαστεί οι συμπολίτες μου και κυρίως τα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης. Για την πολιτική μου δράση κρίνομαι και επιθυμώ να κρίνομαι αυστηρά. 

Μη μου πείτε κι εσείς ότι εμείς, οι γυναίκες της Αριστεράς, είμαστε «ταγάρια». Η πραγματικότητα είναι πως κάθε άνθρωπος φορά το ρούχο που διαθέτει ή είναι του γούστου του

Είστε ερωτευμένη; Θέλετε να κάνετε οικογένεια;

Ναι! Το να κάνω οικογένεια είναι στις επιθυμίες μου. Βέβαια, συμβόλαιο με το μέλλον ουδείς έκανε και το γνωρίζω καλά. Με αυτή την έννοια, ζω αυτό που μου συμβαίνει. Με ένταση, πίστη και όνειρο.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στις 11/7