Αλέκος Σακελλάριος: Ο άνθρωπος-γραφομηχανή - Το πορτρέτο του ανθρώπου που έκανε μόνο επιτυχίες (Εικόνες)

Γεννήθηκε 7 Νοεμβρίου το 1913, έγραψε γύρω στα 200 θεατρικά έργα, 60 κινηματογραφικά σενάρια και περίπου 2.000 τραγούδια.

Ο άνθρωπος αυτός ήταν μια μηχανή που έγραφε ασταμάτητα, έκανε τεράστιες επιτυχίες, απέκτησε μεγάλη φήμη και έβγαλε απίστευτα χρήματα. Ήταν θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Εξαιρετικά δημοφιλής και παραγωγικός, υπήρξε από τους σημαντικότερους ανανεωτές της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελληνικού τραγουδιού.


Είχε αφιερώσει τη ζωή του στο γράψιμο, κυριολεκτικά από παιδί. Μια και βλέπουμε συνεχώς ταινίες του και ακούμε τραγούδια του, θα παρουσιάσουμε ένα αναλυτικό πορτρέτο, για να θυμηθούμε το «φαινόμενο Σακελλάριος»!

Νεανικά χρόνια

Ο Αλέκος Σακελλάριος γεννήθηκε 7 Νοεμβρίου 1913 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονος, στην Αχαρνών. Η αγάπη του στα γράμματα και ιδιαίτερα στο γράψιμο εκδηλώθηκαν από πολύ νωρίς, από τα σχολικά του χρόνια, που υπήρξε εκδότης του «Μαθητή», της πιο μεγάλης κυκλοφορίας μαθητικής εφημερίδας της εποχής.

Αργότερα, οι νομικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών εκτοπίστηκαν πολύ σύντομα από τις δημοσιογραφικές του ανησυχίες. Μπήκε στη δημοσιογραφία μέσα από τη φιλολογική στήλη της «Καθημερινής», ύστερα από ποίημα που έστειλε στον Γεώργιο Βλάχο και ο οποίος τον προσέλαβε αμέσως. Αυτό ήταν το ξεκίνημα, γιατί γενικά στη ζωή του ο Αλέκος Σακελλάριος εργάστηκε σε εφημερίδες όπως «Ελεύθερη Ελλάδα», «Ακρόπολις», «Απογευματινή», «Μάχη», «Ελεύθερος Κόσμος», «Εθνικός Κήρυξ», «Ελεύθερος Τύπος» κ.ά., άλλοτε ως ρεπόρτερ, άλλοτε ως χρονογράφος ή ως ευθυμογράφος. Επίσης με τον στενό συνεργάτη του Χρήστο Γιαννακόπουλο εξέδωσαν την εφημερίδα «Το Εικοσιτετράωρο» και τα περιοδικά «Πρωτεύουσα» και «Σαββατοκύριακο». Διετέλεσε επίσης και διευθυντής του περιοδικού ποικίλης ύλης «Εβδομάς». Μέχρι το τέλος της ζωής του χρονογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά…

Το 1935 –σε ηλικία 22 ετών- έγραψε, κατόπιν παραγγελίας του κορυφαίου κωμικού του ελαφρού μουσικού θεάτρου εκείνης της εποχής Πέτρου Κυριακού, το πρώτο θεατρικό του έργο, τη μουσική ηθογραφία «Ο βασιλιάς του Χαλβά», σε συνεργασία με τον Μήτσο Βασιλειάδη και με συνθέτη τον Νίκο Χατζηαποστόλου. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και τον καθιέρωσε κατ' ευθείαν στον χώρο του θεάτρου.

Μια ένδοξη καριέρα

Η συνεργασία που τον έκανε ευρέως γνωστό ήταν αυτή με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, αρχικά με την επιθεώρηση «Παύσατε Πυρ» αλλά το σερί των επιτυχιών του ήταν κάτι το πρωτοφανές. Εξαιρετικά μεγάλη ήταν και η επιτυχία του και στον κινηματογράφο, όπου ξεκίνησε αυτοδίδακτος, ύστερα από παρότρυνση του παραγωγού Φιλοποίμενος Φίνου. Οι ταινίες του σημείωναν ρεκόρ εισπράξεων. Τις βλέπουμε και τις χαιρόμαστε ακόμα μέχρι σήμερα: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ένας ήρως με παντούφλες», «Ένα βότσαλο στη λίμνη», «Σάντα Τσικίτα», «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», «Δεσποινίς ετών 39», «Ούτε γάτα, ούτε ζημιά», «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», «Η θεία απ' το Σικάγο», «Η καφετζού», «Η κυρά μας η μαμή», «Ο Ηλίας του 16ου», «Το ξύλο βγήκε απ'τον Παράδεισο», «Τα κίτρινα γάντια», «Αλίμονο στους νέους», «Η Αλίκη στο ναυτικό», «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Το δόλωμα», «Υπάρχει και φιλότιμο» κ.ά.

Έγραψε, επίσης, τους στίχους σε περίπου 2.000 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως «Άσ' τα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μάρω-Μάρω, μια φορά είν' τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα», «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που 'βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», «Έχω ένα μυστικό», «Υπομονή», «Σήκω χόρεψε συρτάκι» και πολλά άλλα. Συνεργάστηκε με ευρεία γκάμα συνθετών (από τον Νίκο Χατζηαποστόλου και τον Θεόφραστο Σακελλαρίδη έως τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Γιάννη Σπανό). Ιδιαίτερα σημαντικές για το ελληνικό τραγούδι ήταν οι συνεργασίες του με τον Κώστα Γιαννίδη και τον Μιχάλη Σουγιούλ. Εξαιρετικά επιτυχημένα ήταν και τα τραγούδια που έγραψε με τον Μάνο Χατζιδάκι για το σινεμά.


Η κριτική της εποχής (με εξαίρεση τον Άλκη Θρύλο) αντιμετώπισε το δίδυμο Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου ως τους σημαντικότερους κωμωδιογράφους της γενιάς τους (επαινώντας ιδιαίτερα τα έργα «Ένας ήρως με παντούφλες» και «Η Μεγάλη Παρένθεσις»). Όμως υπήρξαν και αρκετές φορές που κατηγορήθηκαν για προχειρότητα, λόγω της υπερπαραγωγικότητάς τους. Ξεκινώντας από το 1989, τα έργα τους μπήκαν και στο ρεπερτόριο του Εθνικού Θεάτρου, κάτι που στις μέρες των μεγάλων επιτυχιών τους θα ήταν αδιανόητο.

Ο Αλέκος Σακελλάριος τιμήθηκε για όλες τις δημιουργικές πλευρές του με πολλά ελληνικά και ξένα βραβεία. Κατά το τέλος της ζωής του η αφηγηματική του δεινότητα τον έκανε περιζήτητο σε τηλεοπτικές εκπομπές που μελετούσαν την εποχή του. Έγραψε δύο αυτοβιογραφίες του, που κυκλοφόρησαν σε βιβλία, το «Λες και ήταν Χθες» και το «Σε Πρώτο Πρόσωπο».

Η πρώτη του σύζυγος, η Ματούλα, η μόνη με την οποία απέκτησε παιδιά.

Προσωπική ζωή

Είχε παντρευτεί τρεις φορές. Από τον πρώτο του γάμο με τη Ματούλα Ντάβαρη απέκτησε δύο κόρες. Κατόπιν ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τη χορεύτρια Μπέμπη Κούλα, της οποίας άλλαξε το όνομα σε Νίκη Λινάρδου και προσπάθησε να την κάνει κινηματογραφικό αστέρι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, από τα τέλη του '70 έως το 1991, ζούσε με την τρίτη σύζυγό του, Τίνα Σακελλάριου, γράφοντας (όπως έλεγε σε συνεντεύξεις του της εποχής) συνεχώς σενάρια, χρονογραφήματα και θεατρικά, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, θεατρικό και χρονογραφικό, δεν εκδόθηκε ποτέ.


Απεβίωσε στις 28 Αυγούστου 1991 λόγω εμφράγματος του μυοκαρδίου στην Αθήνα και κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών σε οικογενειακό τάφο.

• Όλες οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο της οικογένειας Λεονάρδου και είναι από τη σελίδα www.alekossakellarios.weebly.com που είναι αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Αλέκου Σακελλάριου. Εμπνευστές αυτής της προσπάθειας είναι οι κόρες του, Ελένη Φίλιου και Ανή Λεονάρδου, καθώς και τα εγγόνια του, Ματίνα Φίλιου, Τίνυ Λεονάρδου και Σωτήρης Φίλιος.

Όταν έπεσε στα χέρια μου αυτή η φωτογραφία, τηλεφώνησα στον Τάκη Σαγιώρ να μου πει από πού είναι: «Νίκο μου, η φωτογραφία είναι -σε διάλειμμα- από γύρισμα στην Κέρκυρα, στο Αχίλλειο, το 1976. Ήταν ένα καλοκαίρι που είχαμε αποφασίσει με τη Μελίντα να μη δουλέψουμε στο θέατρο ή σε κάποιο νυχτερινό κέντρο –ήμασταν πεθαμένοι στην κούραση- και να κάνουμε μόνο τηλεόραση. Τότε συνεργαζόμουν με τον Σακελλάριο στην εκπομπή του "60 λεπτά χωρίς λεφτά" και η οποία κράτησε δύο χρόνια. Αράξαμε για τρεις μήνες στην Κέρκυρα, έρχονταν λοιπόν ο Αλέκος (3-4 φορές απ’ όσο θυμάμαι) και κάναμε γυρίσματα για 12 εκπομπές! Έτσι συνδυάζαμε δουλειά και διακοπές! Βέβαια, ήταν η εποχή που ο Αλέκος μόλις είχε χωρίσει με τη Λινάρδου και του είχε στοιχίσει. Εμένα μ’ αγαπούσε, με εμπιστευόταν και δεν το πιστεύεις τι τράβηξα να τον παρηγορώ».