Στις 23 Ιουλίου 1990, στο κλειστό γυμναστήριο Γλυφάδας. Η εθνική μας ομάδα μπάσκετ βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας της ενόψει του Μουντομπάσκετ και ανήμερα των γενεθλίων του Νίκου Γκάλη αντιμετωπίζει στο πλαίσιο του τουρνουά «Ακρόπολις» την τότε ενωμένη ακόμα Τσεχοσλοβακία.

Σε μια ανύποπτη φάση ο «γκάγκστερ» προσγειώνεται άσχημα πατώντας σε πόδι αντιπάλου του και στο κλειστό επικρατεί σιγή. Ο μόλις 21 ετών Νάσος Γαλακτερός τον αντικαθιστά και ο «θεός» του ελληνικού μπάσκετ κατευθύνεται στον πάγκο για να δεχτεί τις περιποιήσεις του ιατρικού τιμ στον λαβωμένο αριστερό του αστράγαλο.

Τότε ο Νικ

Λίγα 24ωρα αργότερα η είδηση προσγειώνεται ως κεραυνός εν αιθρία στο στρατόπεδο της «επίσημης αγαπημένης»: «Η εθνική θα αγωνιστεί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αργεντινής χωρίς τον Νίκο Γκάλη, καθώς το διάστρεμμα που υπέστη θα τον αφήσει εκτός παρκέ για αρκετές εβδομάδες».

Με την εθνική μας ομάδα να συνυπάρχει στον ίδιο όμιλο με Ηνωμένες Πολιτείες και Ισπανία, κανείς δεν έδινε τύχη στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα όχι για μετάλλιο, αλλά έστω για μια αξιοπρεπή παρουσία στα τελικά. Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου και οι παίκτες του, όμως, είχαν εντελώς διαφορετική άποψη. Και λίγο έλειψε να αφήσουν τον μπασκετικό πλανήτη με το στόμα ανοιχτό από το εναρκτήριο κιόλας παιχνίδι τους στην πρώτη φάση.

Στις 8 Αυγούστου στη Βίλα Μπαλεστέρ, η Ελλάδα του Γιαννάκη, του Φάνη και του Φασούλα βρίσκει απέναντί της στην πρεμιέρα της στο Μουντομπάσκετ τις ΗΠΑ, τoυ κολεγιόπαιδου ακόμη Αλόνζο Μούρνινγκ (παρουσία, μάλιστα, του προέδρου της Αργεντινής Κάρλος Μένεμ στις εξέδρες), στην τελευταία εμφάνιση των Αμερικανών σε μεγάλη διοργάνωση χωρίς επαγγελματίες του ΝΒΑ στη σύνθεσή τους.

Κανείς δεν έδινε την παραμικρή τύχη στην Εθνική μας. Κι όμως! Σε μια από τις πιο ιστορικές… άτυχες βραδιές του ελληνικού μπάσκετ, οι Έλληνες διεθνείς φτάνουν μια ανάσα από μια ανέλπιστη νίκη!

Είχε χρόνο...

Με το σκορ ισόπαλο 89-89, η μπάλα βρίσκεται ξαφνικά στα χέρια του Κώστα Παταβούκα που φεύγει στον αιφνιδιασμό. Αντί να πασάρει στον αμαρκάριστο Νάσο Γαλακτερό, επιχειρεί σουτ από το κέντρο του γηπέδου, μην έχοντας αντιληφθεί το περιθώριο χρόνου που είχε να διαχειριστεί. Η μπάλα… στροβιλίζει 3-4 φορές στη στεφάνη και σαδιστικά κυλάει έξω από το καλάθι. Ο Γαλακτερός μαζεύει το ριμπάουντ, σκοράρει, οι Έλληνες πανηγυρίζουν σαν τρελοί, αλλά για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου το καλάθι κρίνεται εκπρόθεσμο. Στην παράταση οι Αμερικανοί έφτασαν τελικά στη νίκη.

Όπως τότε, πριν από 33 ολόκληρα χρόνια, η εθνική μας ομάδα κλήθηκε να κρατήσει ψηλά τη γαλανόλευκη σημαία χωρίς τον Νίκο Γκάλη, έτσι και τώρα ο Δημήτρης Ιτούδης και τα δικά του παιδιά καλούνται να το πράξουν χωρίς τον σύγχρονο «θεό» του ελληνικού μπάσκετ, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Τι ενώνει και τι χωρίζει τις δύο διοργανώσεις… εκτός από τρεις δεκαετίες; Όπως τότε, έτσι και τώρα, η Εθνική μας συνυπάρχει στον όμιλο της πρώτης φάσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως τότε, έτσι και τώρα, το ταξίδι είναι στην… άλλη άκρη του κόσμου. Τότε στην Αργεντινή, τώρα σε Ιαπωνία, Φιλιππίνες και Ινδονησία.

Υπάρχει, όμως, και μια πολύ σημαντική διαφορά.  Το 1990 έλειπε μόνο ο Γκάλης. Όλη η υπόλοιπη παλιοπαρέα που έγραψε ιστορία στα Eurobasket του 1987 και του 1989 ήταν εκεί.  Και ο Γιαννάκης και ο Φάνης και ο Φασούλας και ο Στεργάκος, που προστέθηκε. Φέτος, ο Ιτούδης έχει στη διάθεσή του ένα ρόστερ που μοιάζει αποψιλωμένο κυρίως στους γκαρντ. Σλούκας out, Καλάθης out. Αλήθεια, υπάρχει ελπίδα για ένα νέο απρόσμενο μπασκετικό θαύμα;

Το νέο αίμα των Αμερικανών «βράζει»

Με τα ιερά τέρατα του ΝΒΑ να βρίσκονται πλέον στη δύση της καριέρας τους και τα μεγαλύτερα αστέρια της λίγκας να ξεκουράζονται ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, ο Στιβ Κερ επέλεξε να επενδύσει στην… επόμενη γενιά αστέρων του κορυφαίου μπασκετικού πρωταθλήματος στον πλανήτη, έχοντας στόχο να επαναφέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην κορυφή του κόσμου, μετά το στραπάτσο της 7ης θέσης του 2019 στο Μουντομπάσκετ της Κίνας.

Μην ψάχνετε ούτε για Λεμπρόν ούτε για Κάρι, αλλά ούτε για Λίλαρντ, Τέιτουμ, Μπράουν, Μπούκερ, Αντεμπάγιο, Λαβίν… 

Το ρόστερ δεν έχει ούτε έναν κοινό παίκτη με την ομάδα που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Τόκιο και αποτελείται απ’ ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η τελευταία γενιά αστέρων του αμερικανικού μπάσκετ και ούτε μία… παλιοσειρά άνω των 30 ετών. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ο συμπαίκτης του Γιάννη στους Μπακς, Μπόμπι Πόρτις, που αισθάνεται ο… παππούς της ομάδας στα 28 του χρόνια! Μετρήστε. 

Άντονι Έντουαρντς 22 ετών, Πάολο Μπανκέρο 21 ετών, Τζέιλεν Μπράνσον 27 ετών, Μίκαλ Μπρίτζες 27 ετών, Ταϊρίς Χαλιμπέρτον 23 ετών, Τζος Χαρτ 28 ετών, Μπράντον Ίνγκραμ 26 ετών, Τζάρεν Τζάκσον 24 ετών, Καμ Τζόνσον 27 ετών, Μπόμπι Πόρτις 28 ετών, Όστιν Ριβς 25 ετών, Ουόκερ Κέσλερ 21 ετών.

Πρόκειται, δηλαδή, για μια δωδεκάδα γεμάτη ενθουσιασμό, εξαιρετικούς αθλητές, χαρισματικούς σκόρερ, τεράστιο κίνητρο, αίμα που… βράζει, αλλά που στερείται σχεδόν ολοκληρωτικά την εμπειρία σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Θα μπορέσουν παιδιά όπως ο Έντουαρντς και ο Μπανκέρο να σβήσουν το… κάζο του 2019, στο οποίο πρωταγωνίστησαν παίκτες με πιο «βαρύ» βιογραφικό, όπως ο Μίντλετον, ο Τέιτουμ, ο Μπράουν, ο Σμαρτ, ο Λόπεζ και ο Μίτσελ;

Δυνατή η Νέα Ζηλανδία, άπειρη η Ιορδανία 

Εκτός των ΗΠΑ που είναι υπερδύναμη, στον όμιλο της Εθνικής είναι οι Νέα Ζηλανδία και Ιορδανία. Η Νέα Ζηλανδία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 κατέκτησε την 4η θέση κι έτσι μπήκε στον μπασκετικό χάρτη.

Ο ιδιαίτερος χορός Χάκα που χορεύει πριν από τα ματς είναι σήμα κατατεθέν. Από το 2002 και μετά μετέχει συνέχεια στα μεγάλα τουρνουά. Είναι μια σκληρή ομάδα, ενώ τα αδέρφια Τάι και Κόρι Γουέμπστερ δεσπόζουν στα γκαρντ κι έχουν ευρωπαϊκή εμπειρία. Δυνατό χαρτί και ο 26χρονος σέντερ της Άλμπα Βερολίνου, Γιάνι Γουέτζελ.

Ο Στίβεν Άντας των Γκρίζλις είναι εκτός λόγω διαφωνιών με την ομοσπονδία.

Άπειρη και μικρής δυναμικότητας η Ιορδανία. Ο 28χρονος νατουραλιζέ, πάουερ φόργουορντ, Ρόντς Χόλις Τζέφερσον, είναι το αστέρι της αλλά και ο σέντερ Αχμέτ Ντουβερίογλου καθώς και ο 35χρονος γκαρντ Νταρ Τάκερ. Γενικά, έχει παίκτες που είναι δεύτερης γενιάς Ιορδανοί με καταγωγή από ΗΠΑ, Καναδά.

Ο «κάπτεν Παπ» και η «κόκκινα» τετράδα

Την ιστορία τη γράφουν οι παρόντες, υποστηρίζουν πάντα οι έμπειροι προπονητές και ο Δημήτρης Ιτούδης μοιάζει να είναι θιασώτης του ίδιου μότο στο ταξίδι προς τον Ειρηνικό.

Πώς θα καλυφθούν όμως τα τεράστια κενά του Γιάννη Αντετοκούνμπο και του διδύμου Καλάθη - Σλούκα στην περιφέρεια;

Μεγάλο μέρος του σχεδίου του ομοσπονδιακού τεχνικού θα στηριχτεί στο αγωνιστικό μοντέλο του… Ολυμπιακού του Γιώργου Μπαρτζώκα! Γι’ αυτό και οι τέσσερις «ερυθρόλευκοι» θα έχουν κομβικό ρόλο στην προσπάθεια της Εθνικής στο Μουντομπάσκετ.

Όπως φάνηκε και στα φιλικά ο… ηλεκτρονικός εγκέφαλος της ομάδας ονομάζεται Θωμάς Ουακόπουλος! Ο Τόμας Ουόκαπ θεωρείται, ίσως, το πιο κομβικό γρανάζι της «γαλανόλευκης» μηχανής και από τα χέρια του θα περάσουν όλες οι κρίσιμες αποφάσεις που θα πάρουν οι διεθνείς μας στην τελική φάση.

Ο Παπανικολάου θα είναι ο ηγέτης εντός και εκτός παρκέ, ο Λούντζης δείχνει σαν έτοιμος από καιρό για το μεγάλο step up στην καριέρα του (και στην Εθνική και τον Ολυμπιακό) κι αυτό που ελπίζει να δει ο Ιτούδης είναι ένας αναγεννημένος Λαρεντζάκης. Χωρίς το δικό του σουτ η Εθνική μας θα έχει… ζόρια!

Η… πράσινη δύναμη και ο Μήτογλου 

Το… δεύτερο μπλοκ παικτών από το οποίο περιμένει πολλά ο Δημήτρης Ιτούδης, κυρίως σε ό,τι αφορά τη δύναμη της Εθνικής μας κοντά στο καλάθι, είναι βαμμένο σε πράσινο φόντο! Αναμφισβήτητα το πρόσωπο που συγκεντρώνει πάνω του τα περισσότερα βλέμματα απ’ όλους τους διεθνείς είναι αυτό του Ντίνου Μήτογλου. Απαλλαγμένος, πλέον, από το βάρος των κατηγοριών για χρήση απαγορευμένων ουσιών που τον κράτησαν εκτός αγωνιστικής δράσης για ενάμιση χρόνο, ο Έλληνας φόργουορντ βιώνει το καλοκαίρι της μεγάλης επιστροφής.

Η εικόνα του στα φιλικά προετοιμασίας ήταν κάτι περισσότερο από ενθαρρυντική, η επιστροφή του στον Παναθηναϊκό τον όπλισε με σιγουριά και αυτοπεποίθηση και ο ρόλος του στο Μουντομπάσκετ θα είναι κάτι περισσότερο από κομβικός.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Γιώργο Παπαγιάννη (που θα σηκώσει σχεδόν ολοκληρωτικά το βάρος στη θέση του σέντερ μετά και την απουσία του Κώστα Αντετοκούνμπο), ενώ αναβαθμισμένος θα είναι και ο ρόλος του Ιωάννη Παπαπέτρου.

Ένας από τους παίκτες-κλειδιά πάντως στη δύσκολη προσπάθεια της Εθνικής θα είναι και ο μοναδικός… εκπρόσωπος της οικογένειας Αντετοκούνμπο στο ρόστερ, ο Θανάσης. Ο άσος των Μπακς είναι παίκτης μεγάλων διοργανώσεων, μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα με την ενέργειά του και από τον βαθμό πνευματικής ετοιμότητάς του θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό η δύναμη ισχύος της ομάδας.

Η μεγάλη πρόκληση του Ρογκαβόπουλου 

Οι πολλές απουσίες στο ρόστερ της Εθνικής μας άνοιξαν τον δρόμο σε νέα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ να βρεθούν στην κεντρική σκηνή της τελικής φάσης ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Και ανάμεσά τους υπάρχει ένα που καλείται να αποδείξει ότι είναι έτοιμο για το… επόμενο βήμα!

Έπειτα από μια εξαιρετική σεζόν στο τουρκικό πρωτάθλημα, ο Νίκος Ρογκαβόπουλος είναι πλέον και επίσημα παίκτης επιπέδου Euroleague (καθώς θα αγωνίζεται από τη νέα σεζόν με τη φανέλα της Μπασκόνια) και έχει μπροστά του τη μεγάλη πρόκληση να επιβεβαιώσει ότι πρέπει να λογίζεται στα μεγαλύτερα ταλέντα της ηλικίας του.

Στα 22 του χρόνια ο «Ρόγκα» μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ, στα φιλικά προετοιμασίας έδειξε αποφασισμένος να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας τόσο δύσκολης διοργάνωσης, ενδεχομένως να εξελιχτεί στον κρυφό άσο του Ιτούδη στη μάχη της διάκρισης στο Παγκόσμιο.

Όλα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση να έχουν κυλήσει όλα ομαλά στο τελευταίο τουρνουά προετοιμασίας στο Αμπού Ντάμπι, που διεξαγόταν το διήμερο Παρασκευής-Σαββάτου, και να μην έχουν προστεθεί περαιτέρω… πονοκέφαλοι!


Το πρόγραμμα της Εθνικής

26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ιορδανία - ΕΛΛΑΔΑ 11.45 (ΕΡΤ 1)

28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ΕΛΛΑΔΑ - ΗΠΑ 15.40 (ΕΡΤ 1)

30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ΕΛΛΑΔΑ - Νέα Ζηλανδία 15.40 (ΕΡΤ 1)

 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΥΣΟ

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΥΡΟΣ

1 & 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ΠΡΟΗΜΙΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ

5 & 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ΗΜΙΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ

8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΕΛΙΚΟΣ

10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Των Αλέξανδρου Σόμογλου, Αλέξανδρου Χρηστάκου