Στην υπογονιμότητα αναφέρθηκε η Εριέττα Κούρκουλου μέσα από το νέο podcast της και με αφορμή αυτό το ευαίσθητο ζήτημα, θέλησε να μοιραστεί το δικό της ταξίδι μέχρι να καταφέρει να φέρει στον κόσμο το γιο της, Νίκο.

Η Εριέττα Κούρκουλου, σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, περιέγραψε πώς ξεκίνησε το δικό της ταξίδι προς τη μητρότητα, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, τις στιγμές που «λύγισε», αλλά και το πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η στήριξη του συζύγου της Βύρωνα Βασιλειάδη.

Η διαδρομή της υπογονιμότητας

«Εμένα το ταξίδι μου άρχισε σχετικά νωρίς. Ήμουν 25-26 ετών, όταν μαζί με τον Βύρωνα αποφασίσαμε ότι θέλαμε να κάνουμε ένα παιδί. Τότε σπούδαζα στη Νέα Υόρκη, ήμουν μακριά από τους γονείς μου και το αγόρι μου, δεν είχαμε παντρευτεί ακόμη. Έδινα εξετάσεις για ένα πολύ δύσκολο πτυχίο που με είχε στρεσάρει αρκετά. Κάναμε τα ταξίδια μπρος-πίσω με τον Βύρωνα για να μη χαθούμε και πάνω στο ρομαντισμό και τον αυθορμητισμό μας αρχίσαμε να προσπαθούμε να κάνουμε παιδί. Θεωρούσα ότι αυτή θα ήταν μια πολύ εύκολη διαδικασία. Πράγματι, ένα μήνα αφού ξεκινήσαμε τις προσπάθειες, σταμάτησε η περίοδός μου και φαντάστηκα ότι είμαι έγκυος» περιέγραψε αρχικά η Εριέττα Κούρκουλου.

«Πήγα μάλιστα και πήρα ένα παιδικό μπλουζάκι με το οποίο θα ανακοίνωνα στον Βύρωνα την εγκυμοσύνη. Το θυμάμαι σαν χθες, το έχουμε ακόμη αυτό το μπλουζάκι. Ήμουν τόσο σίγουρη ότι ήμουν έγκυος, που είχα κανονίσει ακόμη και το πώς θα γίνει η ανακοίνωση. Ξεκίνησα να κάνω τεστ εγκυμοσύνης, αλλά έβγαιναν όλα αρνητικά. Μήνες μετά, η περίοδός μου δεν είχε ακόμη επιστρέψει.

Αυτό που είχε πάθει λέγεται “Υποθαλαμική Αμηνόρροια”... Κάπως έτσι ξεκίνησε το δικό μας ταξίδι στη διαδρομή της υπογονιμότητας... Κοιτάζοντας πίσω, διαπιστώνω ότι είχα ένα μεγάλο φόβο για την εξωσωματική. Προσπαθούσα να το αποφύγω. Δοκίμασα διάφορες άλλες μεθόδους. Τα φάρμακα που έπαιρνα, είχαν τρομακτικές συνέπειες στην ψυχολογία μου, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού... Ενάμιση χρόνο μετά αλλάξαμε γιατρό και ξεκινήσαμε προετοιμασία για να κάνουμε σπερματέγχυση» ανέφερε σε άλλο σημείο η Εριέττα Κούρκουλου.

«Πηγαίναμε για σπερματέγχυση. Μία εβδομάδα μετά πήγα στο γραφείο του γιατρού και μου είπε ότι με βλέπει πολύ κουρασμένη ψυχολογικά και μου πρότεινε την εξωσωματική. Εγώ τρομοκρατημένη σε αυτή την ιδέα, του ζήτησα λίγο χρόνο... H ψυχολόγος μου μου είπε να ζητήσω βοήθεια από κάτι που θεωρώ ανώτερη δύναμη.

Για μένα, αυτή η ανώτερη δύναμη ήταν ο πατέρας μου. Πήγα στο νεκροταφείο στου Ζωγράφου, κλείστηκα μέσα στον οικογενειακό μας τάφο και άρχισα να του ζητάω βοήθεια. Για πρώτη φορά στη ζωή μου του ζήτησα βοήθεια, να μου δείξει τι πρέπει να κάνω. Ξέσπασα, έκλαιγα. Βγαίνοντας από εκεί, ήξερα ακριβώς τι πρέπει να κάνω. Πήγα αποφασισμένη στο γιατρό και του είπα ότι πάμε για εξωσωματική. Τελικά, τα καταφέραμε και βγάλαμε τον Νίκο... Είναι κάτι που ακόμη δεν το πιστεύω... Τον κοιτάω και είναι σαν να βλέπω ένα θαύμα».

Η υποστήριξη από τον Βύρωνα Βασιλειάδη

Σε άλλο σημείο, η Εριέττα Κούρκουλου αναφέρεται στο πόσο υποστηρικτικός ήταν ο σύζυγός της Βύρωνας Βασιλειάδης, αλλά και στο πόσο τούς έδεσε όλη αυτή η διαδικασία.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ontime