Το όνομα της Γουέστ Χαμ δεν είναι άγνωστο στον Ολυμπιακό. Για την ακρίβεια, μία από τις πλέον ιστορικές ομάδες της Αγγλίας «συνδέεται» με τους «ερυθρόλευκους» από το μακρινό 1965. Τότε που οι δύο ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες στο πλαίσιο του δεύτερου γύρου του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης.

Σήμερα θα τεθούν ξανά αντιμέτωπες, για την 3η αγωνιστική των ομίλων του Europa League, μίας διοργάνωσης που είναι η μετεξέλιξη ουσιαστικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Με βάση αυτό το ματς έρχονται στο φως εκείνες οι αναμετρήσεις του 1965.

Άλλες εποχές

Αναφερόμαστε σε μια εποχή όπου η Γουέστ Χαμ ήταν μία από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες. Μάλιστα ήταν τα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια της αυτά με τον Ολυμπιακό για τη σεζόν 1965-66. Την προηγούμενη περίοδο είχε φτάσει στον τελικό, όπου νίκησε με 2-0 τη Μόναχο 1860 για να πάρει και το τρόπαιο.

Ξεκινούσε λοιπόν την πορεία της υπεράσπισης του τίτλου της από τα ματς με τον Ολυμπιακό. Στην πρώτη αναμέτρηση στο Λονδίνο νίκησε 4-0, αλλά στη ρεβάνς στο Στάδιο Καραϊσκάκη έφερε 2-2. Σε εκείνο το παιχνίδι, το οποίο διεξήχθη την 1η Δεκεμβρίου 1965, παρόντες ήταν περίπου 40.000 φίλοι του Ολυμπιακού. Οι Λονδρέζοι προηγήθηκαν με δύο γκολ του Μάρτιν Πίτερς (28΄, 53΄) και ο Ολυμπιακός ισοφάρισε με αυτογκόλ του Μπόβινγκτον (57΄) και εύστοχο πέναλτι του Κώστα Πολυχρονίου στο 81΄. Η ενδεκάδα του Ολυμπιακού ήταν η εξής: Φρονιμίδης, Πλέσσας, Στεφανάκος, Μίλησης, Γκαϊτατζής, Πολυχρονίου, Αγανιάν, Γιούτσος, Βασιλείου Π., Παπάζογλου Αρ., Μποτίνος.

Ο Μπούκοβι

Στον πάγκο ήταν ο Μάρτον Μπούκοβι. Ο τεράστιος Ούγγρος προπονητής, ο οποίος έμεινε στην τεχνική ηγεσία τη διετία 1965-67, δημιουργώντας μια τρομερή ομάδα, για να βγει και το τραγούδι: «Του Μπούκοβι την ομαδάρα τη λένε Ολυμπιακάρα».

Γυρνώντας στο ματς στο Καραϊσκάκη με τη Γουέστ Χαμ, ο Μπούκοβι δεν υπολόγιζε στον μεγάλο μπόμπερ Γιώργο Σιδέρη, ο οποίος είχε τραυματιστεί στην πρώτη αναμέτρηση στο Λονδίνο. Ο κόσμος φώναζε στις εξέδρες υπέρ του Ολυμπιακού για να τονώσει το ηθικό των παικτών.

Σούπερ τριάδα της εθνικής Αγγλίας

Παράλληλα είχε πάει για να δει από κοντά και τον τεράστιο Μπόμπι Μουρ με την παρέα του. Ο θρυλικός Άγγλος αμυντικός ήταν ένας εκ των κορυφαίων σε όλο τον πλανήτη. Παράλληλα στη Γουέστ Χαμ έπαιζε και ο εξίσου θρυλικός επιθετικός Τζεφ Χαρστ, αλλά και ο Μάρτιν Πίτερς, ένας εκ των κορυφαίων χαφ της εποχής. Οι τρεις τους αποτέλεσαν και τις «κολόνες» της Εθνικής Αγγλίας, η οποία το καλοκαίρι του 1966 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, νικώντας με 4-2 τη Δυτική Γερμανία στον τελικό που έγινε στο Γουέμπλεϊ. Είναι ο μοναδικός τίτλος που έχει η Αγγλία έως και σήμερα σε επίπεδο εθνικών ομάδων.

Σε εκείνο τον τελικό ο Χαρστ πέτυχε χατ τρικ, γράφοντας ιστορία, ενώ το άλλο τέρμα σημείωσε ο Πίτερς. Κόντρα σε αυτή την τριάδα βρέθηκε ο Ολυμπιακός εκείνη την εποχή! Μάλιστα ο Μπόμπι Μουρ έχει φορέσει και τη φανέλα του Ολυμπιακού! Ήταν στις 12 Ιουνίου 1972 και στη φιλική ήττα των «ερυθρόλευκων» με 2-0 από τη βραζιλιάνικη Κορίνθιανς. Είχε προσκληθεί από τον τότε εμβληματικό πρόεδρο του Θρύλου, Νίκο Γουλανδρή, ενώ ήταν και φίλος με τον τότε προπονητή Άλαν Άσμαν. Μία μοναδική στιγμή που μένει αναλλοίωτη στον χρόνο.

 

Το τελευταίο ματς του Στεφανάκου με τα ερυθρόλευκα

Εκείνο το ματς του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη κόντρα στη Γουέστ Χαμ, την 1η Δεκεμβρίου 1965, ήταν σημαδιακό και για τον μεγάλο Μίμη Στεφανάκο, καθώς ήταν το τελευταίο του με την ερυθρόλευκη φανέλα, με την οποία γεύτηκε μεγάλες επιτυχίες. Η αποχώρησή του είχε να κάνει με το γεγονός πως είχε χαλάσει τις σχέσεις του με την τότε διοίκηση του Ολυμπιακού.

Αποχώρησε και τον Φεβρουάριο του 1966 υπέγραψε στη Ρέιντζερς. Λίγο πριν ξεκινήσει το ματς με τη Γουέστ Χαμ, όπου ο Στεφανάκος (εκ των κορυφαίων αμυντικών) δεν είχε καλή απόδοση, εκμυστηρεύτηκε στον Χρήστο Ζαντέρογλου ότι θα αποχωρούσε ύστερα από αυτό και τον έχρισε διάδοχό του. Αυτό έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο Ζαντέρογλου σε μια συνέντευξή του: «“Θα σου πω κάτι που δεν το ξέρει κανείς. Θα παίξω στο ματς με τη Γουέστ Χαμ και μετά θα φύγω από τον Ολυμπιακό. Θα πάω να παίξω στο εξωτερικό. Και όταν είναι να φύγω, θα πω στον Μπούκοβι ότι διάδοχός μου θα είναι ο Ζαντέρογλου”. Και πράγματι έτσι έγινε! Το τελευταίο του ματς στον Ολυμπιακό ήταν με τη Γουέστ Χαμ. Και πριν φύγει, με έπιασε πάλι ο Στεφανάκος και μου έδωσε τη φανέλα του! Τη φανέλα με το νούμερο πέντε. Και μου είπε “από εδώ και πέρα εσύ είσαι”».

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή