Η άγνωστη ζωή του μαχητή Καρβαλιάλ: Ο αγώνας για τα παιδιά του, η απόπειρα ληστείας και η δίψα για διακρίσεις στον Ολυμπιακό
Ο νέος τεχνικός του Ολυμπιακού, Κάρλος Καρβαλιάλ, έπιασε λιμάνι, έχοντας στις αποσκευές του μεγάλες εμπειρίες, αλλά και προσωπικές ιστορίες που προκαλούν θαυμασμό
Νικος Κωτσης
Ακόμα και τώρα, ο Κάρλος Καρβαλιάλ ξυπνάει και πηγαίνει αµέσως στα δωµάτια των παιδιών του. Κάνουν τα δικά τους βήµατα στον κόσµο. Η κόρη του, ασκούµενη γιατρός. Ο γιος του εργάζεται σε µια πολυεθνική εταιρεία. Αλλά όλα αυτά µπορεί να µην είχαν γίνει ποτέ. Γιατί µια δύσκολη νύχτα, πριν από πολλά χρόνια, τα παιδιά του κατέρρευσαν. Και αυτός είναι ο λόγος που ο νέος προπονητής του Ολυµπιακού έχει αυτή την καθηµερινή αγωνία.
Ο Καρβαλιάλ αγαπάει το ποδόσφαιρο µε πάθος. Αν και µικροκαµωµένος, έκανε καριέρα ως κεντρικός αµυντικός. Εφτασε να πάρει µεταγραφή στην Πόρτο, αλλά κατά βάση υπηρέτησε µικρότερες οµάδες της πρώτης κατηγορίας. Από νωρίς κατάλαβε ότι αυτό θα ήταν η δουλειά του και µετά το τέλος της αγωνιστικής καριέρας. Σπούδασε ποδόσφαιρο στο πανεπιστήµιο. Λάτρεψε την προπονητική. Εξελίχθηκε. Από την ανάδειξή του σε κορυφαίο προπονητή της σεζόν 2007-2008, µε την άσηµη Σετουµπάλ, έως την παρουσία του σε µεγάλους πάγκους (Σπόρτινγκ Λισαβόνας, Μπράγκα, Σέφιλντ Γουένσντεϊ, Σουόνσι, Μπεσίκτας) και πρωταθλήµατα, ωρίµασε προπονητικά. Αλλά όσα συνέβησαν µε τα παιδιά του τον έχουν καθορίσει ως χαρακτήρα. Ακόµα και ως προπονητή.
Διαβάστε ακόμη: Ολυμπιακός: Η παρουσίαση του Κάρλος Καρβαλιάλ - «Οι αλλαγές στην ομάδα πρέπει να γίνουν χθες και με νίκες»
Η ζωή του Καρβαλιάλ άλλαξε τη στιγµή που είδε την κόρη του, Αννα-Λία, σε ηλικία 12 ετών, στην Εντατική και τον γιο του, Ζοσέ Κάρλος, 9 ετών τότε, να παλεύει επίσης µε τον διαβήτη.Φοβόταν ότι θα τα χάσει. Οτι θα ζήσει τον απόλυτο εφιάλτη.
«Ηµασταν νέοι γονείς µε µικρά παιδιά, και τα δύο πολύ υγιή, αλλά σε ένα λεπτό, ένα δευτερόλεπτο, όλα άλλαξαν», θυµάται ο ίδιος. «Η κόρη µου ειδικά ήταν σε πολύ άσχηµη κατάσταση όταν έφτασε στο νοσοκοµείο. Ο γιος µου είχε επίσης µεγάλα προβλήµατα. Είναι διαβητικοί. Για τρία-τέσσερα χρόνια ήταν δύσκολο. Τους κάναµε πέντε ενέσεις την ηµέρα. Αισθανθήκαµε ότι θα µπορούσαν να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της νύχτας, ειδικά τον πρώτο µήνα. Οταν ξυπνάω το πρωί, ακόµα και τώρα, πηγαίνω στα δωµάτιά τους και κοιτάζω να δω ότι είναι καλά. Είχα την αίσθηση ότι κάτι θα µπορούσε να συµβεί κατά τη διάρκεια της νύχτας». Ανατριχίλα.
Διαβάστε ακόμη: Ολυμπιακός: Όταν ο Κάρλος Καρβαλιάλ είδε τα παιδιά του να δίνουν μάχη για τη ζωή τους στην εντατική νοσοκομείου!
Στιγµές που δεν γίνεται να µη σε καθορίσουν. Να µην αλλάξουν την πορεία σου σε τούτο τον κόσµο. Και αυτό υπέστη ο Καρβαλιάλ. «Οταν έζησα εκείνη τη στιγµή µε τα παιδιά µου, άλλαξε η ζωή µου. Κοίταξα τον κόσµο µε διαφορετικό τρόπο. Κοίταξα το ποδόσφαιρο από µια διαφορετική οπτική γωνία: χάνεις, παίρνεις ισοπαλία, κερδίζεις, όλα είναι εντάξει.
Μπορείς να δώσεις ώθηση στους παίκτες σου µιλώντας τους από τα βάθη της καρδιάς σου και να τους πεις: “Ακου, πρέπει να ζεις κάθε στιγµή µε πάθος”.
Τους λέω επίσης: “Ναι, έχουµε ένα σηµαντικό παιχνίδι, αλλά κανείς δεν θα πεθάνει στο παιχνίδι. Ο ήλιος θα ανατείλει αύριο και έχουµε ξανά προπόνηση, θα είµαστε ξανά εδώ”. Να είσαι εδώ, να είσαι ζωντανός»!
Ο Καρβαλιάλ είναι ένας τζέντλεµαν των πάγκων. Μια πατρική φιγούρα για τους παίκτες. Ευγενής κατά συνείδηση. Ολοκληρωµένος, σύµφωνα µε όσα ο ίδιος λέει. Και επιτυχηµένος. Το εξηγεί µε τρόπο που δεν χωρά αµφισβήτηση: «Κάποιος µε ρώτησε αν ένιωθα επιτυχηµένος άντρας. Είπα: “Ναι, είµαι ένας επιτυχηµένος άντρας, όχι λόγω ποδοσφαίρου, αλλά επειδή έχω τον γιο µου και την κόρη µου, καταπληκτικούς ανθρώπους, πολύ ευγενικούς, πολύ µορφωµένους”».
Στην πρώτη του παρουσία στα media ως προπονητής του Ολυµπιακού, ο Καρβαλιάλ µίλησε για ενότητα και υπερτόνισε την έννοια «οι κογένεια». Και ζήτησε από όλους να βάλουν πάνω από όλα αυτή την οι κογένεια. Ο ίδιος το έκανε πριν από τρία χρόνια, στην εποχή του COVID, όταν αποφάσισε να απορρίψει την επίσηµη πρόταση της Φλαµένγκο. Μια απόφαση την οποία πολλοί χαρακτήρισαν «τρελή». Οµως, µίλησε στην οικογένειά του και τον προέτρεψαν να µείνει στην Πορτογαλία. «Επρεπε να τηλεφωνήσω στα παιδιά από τη Φλαµένγκο. Είπα ότι δεν µπορώ να πάω. ∆εν µε πίστεψαν. Οι φίλοι µου µε λένε τρελό».
Εκείνη την περίοδο, όµως, βίωσε και µια τραυµατική, τροµακτική προσωπική εµπειρία. Τον Ιούλιο του 2020 επέστρεφε σπίτι του από έναν αγώνα της Ρίο Αβε, όταν βρέθηκε απέναντι σε ληστές, που προσπάθησαν να τον κλέψουν. «Τρεις ληστές προσπάθησαν να µε ληστέψουν έξω από το σπίτι µου. ∆ύο µου επιτέθηκαν, ο τρίτος είχε µαχαίρι. Οταν ούρλιαξα, ο γιος µου άκουσε, βγήκε έξω και πέταξε πέτρες στους δύο εξ αυτών. Τους τρόµαξε. Κατάφερα να ξεφύγω. Ηρθε ο τρίτος µε µαχαίρι, κινήθηκε να µε χτυπήσει, αλλά τρόµαξε κι έφυγε. Καλέσαµε την Αστυνοµία, αλλά οι ληστές διέφυγαν. Χρειάστηκα ράµµατα στο χέρι. Ο γιος µου ουσιαστικά µε έσωσε από αυτή την κατάσταση. Λειτούργησε σαν ήρωας».
Ο Καρβαλιάλ, στα 58 του, δεν αναζητά «νέες εµπειρίες». ∆ιψάει για επιτυχίες. Για τίτλους. Για διακρίσεις. Για την αδρεναλίνη των τελικών. Είναι πεπεισµένος ότι έχει φτάσει στο επίπεδο να µπορεί να οδηγήσει έναν σύλλογο ακραίων πιέσεων και απαιτήσεων, όπως ο Ολυµπιακός, έως το τέλος του δρόµου. Εως την κορυφή. Ανέλαβε σε µια δύσκολη στιγµή, αλλά, όπως είπε και στους ποδοσφαιριστές στην πρώτη τους συνάντηση, «εγώ δεν φοβάµαι να παλέψω γι' αυτά που αξίζουµε. Αν κι εσείς δεν φοβάστε και µε πιστέψετε, θα τα καταφέρουμε».
Δημοσιεύτηκε στο Secret το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου
Ο Καρβαλιάλ αγαπάει το ποδόσφαιρο µε πάθος. Αν και µικροκαµωµένος, έκανε καριέρα ως κεντρικός αµυντικός. Εφτασε να πάρει µεταγραφή στην Πόρτο, αλλά κατά βάση υπηρέτησε µικρότερες οµάδες της πρώτης κατηγορίας. Από νωρίς κατάλαβε ότι αυτό θα ήταν η δουλειά του και µετά το τέλος της αγωνιστικής καριέρας. Σπούδασε ποδόσφαιρο στο πανεπιστήµιο. Λάτρεψε την προπονητική. Εξελίχθηκε. Από την ανάδειξή του σε κορυφαίο προπονητή της σεζόν 2007-2008, µε την άσηµη Σετουµπάλ, έως την παρουσία του σε µεγάλους πάγκους (Σπόρτινγκ Λισαβόνας, Μπράγκα, Σέφιλντ Γουένσντεϊ, Σουόνσι, Μπεσίκτας) και πρωταθλήµατα, ωρίµασε προπονητικά. Αλλά όσα συνέβησαν µε τα παιδιά του τον έχουν καθορίσει ως χαρακτήρα. Ακόµα και ως προπονητή.
Διαβάστε ακόμη: Ολυμπιακός: Η παρουσίαση του Κάρλος Καρβαλιάλ - «Οι αλλαγές στην ομάδα πρέπει να γίνουν χθες και με νίκες»
Η ζωή του Καρβαλιάλ άλλαξε τη στιγµή που είδε την κόρη του, Αννα-Λία, σε ηλικία 12 ετών, στην Εντατική και τον γιο του, Ζοσέ Κάρλος, 9 ετών τότε, να παλεύει επίσης µε τον διαβήτη.Φοβόταν ότι θα τα χάσει. Οτι θα ζήσει τον απόλυτο εφιάλτη.
"Όταν ξυπνάω το πρωί, πηγαίνω στα δωμάτια των παιδιών να δω αν είναι καλά"
«Ηµασταν νέοι γονείς µε µικρά παιδιά, και τα δύο πολύ υγιή, αλλά σε ένα λεπτό, ένα δευτερόλεπτο, όλα άλλαξαν», θυµάται ο ίδιος. «Η κόρη µου ειδικά ήταν σε πολύ άσχηµη κατάσταση όταν έφτασε στο νοσοκοµείο. Ο γιος µου είχε επίσης µεγάλα προβλήµατα. Είναι διαβητικοί. Για τρία-τέσσερα χρόνια ήταν δύσκολο. Τους κάναµε πέντε ενέσεις την ηµέρα. Αισθανθήκαµε ότι θα µπορούσαν να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της νύχτας, ειδικά τον πρώτο µήνα. Οταν ξυπνάω το πρωί, ακόµα και τώρα, πηγαίνω στα δωµάτιά τους και κοιτάζω να δω ότι είναι καλά. Είχα την αίσθηση ότι κάτι θα µπορούσε να συµβεί κατά τη διάρκεια της νύχτας». Ανατριχίλα.
Διαβάστε ακόμη: Ολυμπιακός: Όταν ο Κάρλος Καρβαλιάλ είδε τα παιδιά του να δίνουν μάχη για τη ζωή τους στην εντατική νοσοκομείου!
Στιγµές που δεν γίνεται να µη σε καθορίσουν. Να µην αλλάξουν την πορεία σου σε τούτο τον κόσµο. Και αυτό υπέστη ο Καρβαλιάλ. «Οταν έζησα εκείνη τη στιγµή µε τα παιδιά µου, άλλαξε η ζωή µου. Κοίταξα τον κόσµο µε διαφορετικό τρόπο. Κοίταξα το ποδόσφαιρο από µια διαφορετική οπτική γωνία: χάνεις, παίρνεις ισοπαλία, κερδίζεις, όλα είναι εντάξει.
Μπορείς να δώσεις ώθηση στους παίκτες σου µιλώντας τους από τα βάθη της καρδιάς σου και να τους πεις: “Ακου, πρέπει να ζεις κάθε στιγµή µε πάθος”.
Τους λέω επίσης: “Ναι, έχουµε ένα σηµαντικό παιχνίδι, αλλά κανείς δεν θα πεθάνει στο παιχνίδι. Ο ήλιος θα ανατείλει αύριο και έχουµε ξανά προπόνηση, θα είµαστε ξανά εδώ”. Να είσαι εδώ, να είσαι ζωντανός»!
Καρβαλιάλ: Ένας τζέντλεμαν των πάγκων
Ο Καρβαλιάλ είναι ένας τζέντλεµαν των πάγκων. Μια πατρική φιγούρα για τους παίκτες. Ευγενής κατά συνείδηση. Ολοκληρωµένος, σύµφωνα µε όσα ο ίδιος λέει. Και επιτυχηµένος. Το εξηγεί µε τρόπο που δεν χωρά αµφισβήτηση: «Κάποιος µε ρώτησε αν ένιωθα επιτυχηµένος άντρας. Είπα: “Ναι, είµαι ένας επιτυχηµένος άντρας, όχι λόγω ποδοσφαίρου, αλλά επειδή έχω τον γιο µου και την κόρη µου, καταπληκτικούς ανθρώπους, πολύ ευγενικούς, πολύ µορφωµένους”».
Στην πρώτη του παρουσία στα media ως προπονητής του Ολυµπιακού, ο Καρβαλιάλ µίλησε για ενότητα και υπερτόνισε την έννοια «οι κογένεια». Και ζήτησε από όλους να βάλουν πάνω από όλα αυτή την οι κογένεια. Ο ίδιος το έκανε πριν από τρία χρόνια, στην εποχή του COVID, όταν αποφάσισε να απορρίψει την επίσηµη πρόταση της Φλαµένγκο. Μια απόφαση την οποία πολλοί χαρακτήρισαν «τρελή». Οµως, µίλησε στην οικογένειά του και τον προέτρεψαν να µείνει στην Πορτογαλία. «Επρεπε να τηλεφωνήσω στα παιδιά από τη Φλαµένγκο. Είπα ότι δεν µπορώ να πάω. ∆εν µε πίστεψαν. Οι φίλοι µου µε λένε τρελό».
Καρβαλιάλ: Η απόπειρα ληστείας και ο ήρωας γιος του
Εκείνη την περίοδο, όµως, βίωσε και µια τραυµατική, τροµακτική προσωπική εµπειρία. Τον Ιούλιο του 2020 επέστρεφε σπίτι του από έναν αγώνα της Ρίο Αβε, όταν βρέθηκε απέναντι σε ληστές, που προσπάθησαν να τον κλέψουν. «Τρεις ληστές προσπάθησαν να µε ληστέψουν έξω από το σπίτι µου. ∆ύο µου επιτέθηκαν, ο τρίτος είχε µαχαίρι. Οταν ούρλιαξα, ο γιος µου άκουσε, βγήκε έξω και πέταξε πέτρες στους δύο εξ αυτών. Τους τρόµαξε. Κατάφερα να ξεφύγω. Ηρθε ο τρίτος µε µαχαίρι, κινήθηκε να µε χτυπήσει, αλλά τρόµαξε κι έφυγε. Καλέσαµε την Αστυνοµία, αλλά οι ληστές διέφυγαν. Χρειάστηκα ράµµατα στο χέρι. Ο γιος µου ουσιαστικά µε έσωσε από αυτή την κατάσταση. Λειτούργησε σαν ήρωας».
Ο Καρβαλιάλ, στα 58 του, δεν αναζητά «νέες εµπειρίες». ∆ιψάει για επιτυχίες. Για τίτλους. Για διακρίσεις. Για την αδρεναλίνη των τελικών. Είναι πεπεισµένος ότι έχει φτάσει στο επίπεδο να µπορεί να οδηγήσει έναν σύλλογο ακραίων πιέσεων και απαιτήσεων, όπως ο Ολυµπιακός, έως το τέλος του δρόµου. Εως την κορυφή. Ανέλαβε σε µια δύσκολη στιγµή, αλλά, όπως είπε και στους ποδοσφαιριστές στην πρώτη τους συνάντηση, «εγώ δεν φοβάµαι να παλέψω γι' αυτά που αξίζουµε. Αν κι εσείς δεν φοβάστε και µε πιστέψετε, θα τα καταφέρουμε».
Δημοσιεύτηκε στο Secret το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου
