Μαχητική, κοινωνική, δυναμική και πάντα με ένα λαμπερό χαμόγελο. Αυτή είναι η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω το όνομα της Νάντιας Γιαννακοπούλου. Θέλοντας να επαναφέρει την κοινωνική ευαισθησία στην πολιτική και με πολλή διάθεση για σκληρή δουλειά, η Νάντια Γιαννακοπούλου κατεβαίνει υποψήφια πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αυτονόητα αποτελεί θέμα συζητήσεων από τα πηγαδάκια της Βουλής μέχρι τις πλατείες, τα καφενεία και τις γειτονιές, καθώς ήρθε για να ταράξει τα νερά της στασιμότητας στην οποία είχε εισέλθει το ΠΑΣΟΚ.

Ομως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας γνωρίσουμε τη Νάντια ως άνθρωπο και ως πολιτικό. Η Νάντια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του ’77. Μεγάλωσε στην Ηλιούπολη και στον Βύρωνα, ενώ πήγε Δημοτικό στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς. Τα παιδικά της χρόνια ήταν γεμάτα εικόνες και αρώματα της ελληνικής επαρχίας. Η οικογένειά της συνήθιζε να μοιράζει τις καλοκαιρινές της διακοπές ανάμεσα στο Μεσολόγγι, από όπου και καταγόταν η αγαπημένη της μαμά, Κατερίνα, και την Καλαμάτα, τόπο καταγωγής του πατέρα και μέντορά της, Γιάννη.

Οταν τη ρωτήσαμε να μας πει μία γλυκιά ανάμνησή της από εκείνη την περίοδο, χωρίς δεύτερη σκέψη είπε: «Αναμφίβολα, η πιο γλυκιά ανάμνηση είναι τα μπάνια στην Τουρλίδα και το ταπεράκι με τα γεμιστά της γιαγιάς. Είναι μια τόσο ελληνική και τόσο καλοκαιρινή στιγμή, που με γεμίζει με όμορφες αναμνήσεις και αγάπη». Από την άλλη, τα καλοκαίρια στη Μεσσηνία, αλλά και στο χωριό καταγωγής του πατέρα της, το Ξεροκάσι, ένα ορεινό χωριουδάκι, ήταν μια διαφορετική εικόνα, μα κοινή συνισταμένη παρέμενε η αγάπη. Ο παππούς της Νάντιας ήταν αγρότης και κτηνοτρόφος, ενώ είχε στην κατοχή του το καφενεδάκι του χωριού, το οποίο μάλιστα διοργάνωνε το πανηγύρι του Αϊ-Λια. «Αν κάτι θυμάμαι από εκείνον τον καιρό, στις παιδικές μου καλοκαιρινές διακοπές, τότε αυτό είναι ο χορός και τα τραγούδια στα πανηγύρια. Από τότε λάτρεψα τον καλαματιανό, τον αγαπημένο μου χορό. Δεν θα ξεχάσω βέβαια και τις φορές που, ως παιδάκι, βοηθούσα τον παππού μου στο μαγαζί. Θυμάμαι από τότε να παίρνω πολύ σοβαρά οποιαδήποτε δουλειά είχα να κάνω», μας λέει η Νάντια, ενθυμούμενη την παιδική της ηλικία.

Βέβαια, ούσα κόρη του Γιάννη Γιαννακόπουλου, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Μεσσηνία, ήδη από τα γεννοφάσκια της δεν έλειψε και η τριβή της με την πολιτική. Διατηρεί αναμνήσεις από τότε που ήταν 4 χρόνων. Ειδικά στιγμές από τις ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου, σημαιάκια του ΠΑΣΟΚ στο αμάξι ενώ πήγαιναν οικογενειακώς σε συγκεντρώσεις του κόμματος, αλλά και από το οικογενειακό κλίμα μέσα στο σπίτι, όπου υπήρχε έντονη πολιτική δραστηριότητα.

Πού την έχανες, πού την έβρισκες τη Νάντια, σκαρφαλωμένη πάνω σε ένα τραπεζάκι, από όπου έβγαζε λόγους - φαίνεται πως είχε από τότε το «μικρόβιο» της πολιτικής στο αίμα της. Μεγαλώνοντας, άρχισε να απολαμβάνει τις -όλο και περισσότερες- πολιτικές κουβέντες που έκανε με τον πατέρα της, ενώ δεν μας έκρυψε πως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως ηγέτης, καθόρισε καταλυτικά την πολιτική της σκέψη, η οποία εξελίχθηκε σε δράση αργότερα.

Στην εφηβεία, και ενώ στο σχολείο ήταν άριστη μαθήτρια, με επαίνους και έχοντας την τιμητική θέση του σημαιοφόρου ουκ ολίγες φορές, ο πατέρας της κατέβηκε για πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής. Τότε άρχισε να έρχεται σε επαφή με τις ομιλίες του, τις προεκλογικές εκστρατείες, αλλά πρώτα και κύρια να συναναστρέφεται τον κόσμο. Στο Γυμνάσιο ήταν και η περίοδος που γνώρισε τον μεγάλο της έρωτα και αργότερα σύζυγό της, Μάξιμο. Ηταν Α’ Γυμνασίου και αυτός Β’ και μοιραία γνωρίστηκαν σε κάποια συνέλευση του 15μελούς. Από τότε η Νάντια δηλώνει μονίμως ερωτευμένη με τον άνθρωπο αυτόν, που έγινε ένα από τα μεγαλύτερα στηρίγματα της ζωής της και, φυσικά, πατέρας των τριών υπέροχων παιδιών τους, της Κατερίνας, της Ιωάννας και της Γκρατσιέλας.

Με το πέρας του σχολείου, η Νάντια, αφού αριστεύει, περνάει στη Νομική Σχολή Αθηνών και εκεί καταφέρνει να συνδυάσει τις σπουδές της και την ενασχόλησή της με τα κοινά στο πλαίσιο του πανεπιστημίου. «Πέρα από τα πολλά μαθήματα και τις διαλέξεις, θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες που αφιέρωνα στις ολομέλειες, στο τραπεζάκι της ΠΑΣΠ, στις φοιτητικές εκλογές. Ολο αυτό αποτελούσε για μένα μια ανακάλυψη ενός ολότελα καινούργιου κόσμου», λέει, ενώ σε άλλο σημείο αναφέρει: «Θυμάμαι, επίσης, τις πορείες συμπαράστασης στις οποίες συμμετείχα κατά των βομβαρδισμών στη Σερβία, σε μια πολύ ταραγμένη περίοδο για τα Δυτικά Βαλκάνια». Είναι η ίδια περίοδος που ο Κώστας Σημίτης είναι πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και φέρνει τις ιδέες του εκσυγχρονισμού, αλλάζοντας ολοκληρωτικά την Ελλάδα.

Το μεταπτυχιακό

Υστερα η Νάντια έφυγε από την Ελλάδα και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Μπρίστολ, όπου ασχολήθηκε με το Χρηματοοικονομικό Δίκαιο, και στο φημισμένο LSE, όπου αποφοίτησε με διάκριση από το μεταπτυχιακό της, που αφορούσε τη διακυβέρνηση. Εκεί είναι που ξανασυνάντησε τον Μάξιμο και, κάνοντας αυτή την πρώτη κίνηση, κέρδισε την καρδιά του.

Μια πολύ σημαντική της στιγμή στο Λονδίνο, πέρα από το γεγονός ότι έζησε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, το οποίο την έκανε καλύτερη ως άνθρωπο, ήταν όταν παρακολούθησε ομιλία του Λούλα (νυν προέδρου της Βραζιλίας). «Εμπνευση», θα απαντήσει σε ερώτησή μας για το τι ήταν η ομιλία αυτή για την ίδια.

Μετά τις σπουδές της, γυρίζει στην Ελλάδα και εργάζεται σε μεγάλες δικηγορικές εταιρείες. Ομως η αγάπη της για τα κοινά σύντομα (το 2006) την ωθεί στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, όπου εκλέγεται, ούσα εκ των τριών νεότερων μελών της. Εναν χρόνο αργότερα, παίρνει την απόφαση να κατέβει για πρώτη φορά βουλευτής. Είναι 29 χρόνων και 47 κιλά. Το πάθος της, όμως, για προσφορά και για τα κοινά αποτελεί κινητήριο δύναμη γι’ αυτήν, που «οργώνει» ολόκληρη τη Μεσσηνία. «Ηταν μια δύσκολη εκστρατεία, θυμάμαι. Στήριγμά μου, η αδερφή μου, Ελένη, η οποία ήταν και συνεχίζει να είναι πάντα δίπλα μου. Δεν είναι απλώς αδελφή μου. Θα μπορούσες να μας χαρακτηρίσεις και “σιαμαίες”. Χωρίς αυτήν, τίποτα δεν θα ήταν εφικτό. Θυμάμαι πως με ένα αυτοκίνητο και οδηγό τον αγαπημένο μου θείο Σταύρο δεν αφήσαμε χωριό και πανηγύρι που να μην επισκεφθούμε. Δεν υπήρξε άνθρωπος που να συνάντησα στον δρόμο και να μην του έσφιξα το χέρι. Θυμάμαι, μάλιστα, πως είχαμε φτάσει μέχρι και σε μια στάνη, όπου συνομιλήσαμε με έναν βοσκό. Απίστευτος αγώνας. Βγήκα δεύτερη τελικά, με πάνω από 15.000 ψήφους, όμως η έδρα χάθηκε λόγω του νέου τότε εκλογικού νόμου».

Στήριξα μέχρι τέλους τότε τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ γνώριζα με πόνο καρδιάς τις επιπτώσεις που θα είχαν τα μέτρα μνημονίου στην κοινωνία. Επρεπε, όμως, να σταθεί όρθια η χώρα


Το 2008 παντρεύεται τον Μάξιμο και λίγο αργότερα γεννιέται το πρώτο τους παιδί, η Κατερίνα. Το 2009 η Νάντια εκλέγεται βουλευτής Μεσσηνίας και μέσα στις εκρηκτικά δύσκολες συνθήκες διεθνώς, αλλά και εντός Ελλάδας, ένεκα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, έρχεται αντιμέτωπη με τον διττό πλέον ρόλο, αυτόν της μητέρας και της βουλευτού.  «Με το καλημέρα μπήκαμε στα δύσκολα. Ομως, αντιλήφθηκα από νωρίς πως αυτή ήταν μια στάση ευθύνης για το ΠΑΣΟΚ και πολιτικής ωριμότητας. Για τον λόγο αυτόν στήριξα μέχρι τέλους τότε τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ γνώριζα με πόνο καρδιάς τις επιπτώσεις που θα είχαν τα μέτρα μνημονίου στην κοινωνία. Επρεπε, όμως, να σταθεί όρθια η χώρα. Εμεινα δίπλα στο ΠΑΣΟΚ και στα πέτρινα χρόνια, στα πολύ δύσκολα χρόνια, όταν κανένας δεν ήθελε να μας δει ή να μας μιλήσει. Ηταν από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής μου», δηλώνει, ενώ μέσα σε όλα αυτά γεννιέται η Ιωάννα, η δεύτερη κόρη της. «Θυμάμαι ξημερώματα να είμαι στη Βουλή και να συζητάμε περί Προϋπολογισμού και λίγες μέρες αργότερα να γεννάω. Ηταν πολύ μεγάλος αγώνας, πραγματικά, το να καταφέρω να συνδυάσω και τους δύο ρόλους και ευτυχώς είχα δίπλα μου ανθρώπους που με στήριζαν από την πρώτη στιγμή, και κυρίως τον Μάξιμο», λέει.

Όχι για την καρέκλα

Το 2015, επί Ευάγγελου Βενιζέλου, στα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, η Νάντια, γνωρίζοντας ότι δεν θα υπήρχε έδρα του ΠΑΣΟΚ στη Μεσσηνία, δηλώνει παρούσα στην παράταξη και τη στηρίζει με την υποψηφιότητά της εκεί. Δείγμα πως ό,τι έκανε στην πορεία της το έκανε για να υπηρετήσει τις αρχές και τις αξίες του κόμματος που της είχε μεταλαμπαδεύσει ο πατέρας της ήδη από μικρή ηλικία. Οχι για την καρέκλα. Πάντα την καθοδηγεί η φράση του πατέρα της: «Μην ξεχνάς ποτέ πως ξεκινήσαμε από το Ξεροκάσι».

Δηλώνει παρούσα στην πρώτη γραμμή και επί προεδρίας της Φώφης Γεννηματά, καθώς πίστεψε πολύ πως η τελευταία ήταν αυτή που θα μπορούσε να ενώσει την παράταξη, αλλά και να φέρει τη γυναίκα στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα. Το 2018 είναι ένας πολύ δύσκολος χρόνος για τη Νάντια, καθώς είναι η χρονιά που πεθαίνει η μητέρα της έπειτα από 40 χρόνια μάχης με τον καρκίνο. Η μαμά της ήταν η μεγάλη αδυναμία της. Αυτό αποτελεί και μια αφορμή για τη μετάβαση της Νάντιας από την εκλογική περιφέρεια της Μεσσηνίας σε αυτήν του Δυτικού Τομέα Αθηνών, όπου και εκλέγεται βουλευτής το 2019, ενώ το 2023 επανεκλέγεται με συντριπτική διαφορά, γυρίζοντας όλες τις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας χέριχέρι με τον σύζυγό της.

Μπορεί η εικόνα που έχουμε για τη Νάντια να είναι συνήθως από κάποιο πάνελ, όπου υποστηρίζει με πάθος, δυναμισμό και παρρησία τις θέσεις της, ούσα πάντα στην πρώτη γραμμή ακόμα και στα πολύ δύσκολα, όμως μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα και τον άνθρωπο πίσω από την πολιτικό. Αν κάτι, λοιπόν, τη χαρακτηρίζει και ως άνθρωπο και ως πολιτικό, είναι οι καθαρές θέσεις, ο δυναμισμός και η κοινωνική ευαισθησία. Αυτοί άλλωστε είναι και οι λόγοι που κατεβαίνει υποψήφια για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

Η Νάντια είναι ένας πολιτικός της κοινωνίας, όχι των σαλονιών, ούτε των μηχανισμών. Βγαίνει μπροστά στην κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο και είναι αυτή η αυθεντικότητά της που θα την οδηγήσει στην επιτυχία και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Εμείς δεν έχουμε παρά να της ευχηθούμε καλή επιτυχία!


*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»