EnΣυγκλονίζει η Γεωργία Καλτσή: "Το restart το πραγματικό ήταν όταν έγινε το τροχαίο" - "Δεν άφησα κανέναν να με βάλει στη θέση της αναπηρίας"
"Είμαι το ίδιο άτομο"
Η Γεωργία Καλτσή τόνισε ότι "αναπηρία είναι η συνθήκη που βιώνεις στην κοινωνία, όχι η βλάβη του σώματος"
«Αναπηρία είναι η συνθήκη που βιώνεις στην κοινωνία, όχι η βλάβη του σώματος», τόνισε στο νέο επεισόδιο του podcast RESTART powered by Engel & Völkers Greece η Γεωργία Καλτσή, Παραολυμπιονίκης της ξιφασκίας, motivational speaker, εκπαιδεύτρια και ακτιβίστρια. Η ίδια υπογράμμισε ότι είναι μια γυναίκα που δεν αποδέχεται ταμπέλες, αλλά τις ανατρέπει. Επίσης, είπε στη Λιλή Πυράκη ότι δεν αυτοπροσδιορίζεται ως «ηρωίδα της ζωής» ούτε ως «άτομο με ειδικές ανάγκες», αφού όπως είπε, είναι απλώς η Γεωργία.
Διαβάστε: Γεωργία Καλτσή: Είχα 1% πιθανότητα να ζήσω μετά το τροχαίο, είχαν γεμίσει αίμα οι πνεύμονές μου
«Όταν ξύπνησα μετά το κώμα που βρέθηκα μετά το τροχαίο, μου το ανακοίνωσαν. Αλλά δεν κώλωσα. Γιατί είχα ένα καλό παράδειγμα. Οπότε ότι και να μου λέγανε πέρναγε παγερά αδιάφορο. Κι όποιοι προσπαθούσαν να με βάλουν στη θέση ενός “ανάπηρου της Ελλάδας”, που είναι πολύ λάθος όλη η εικόνα που έχουμε, εγώ δεν έμπαινα», πρόσθεσε η Γεωργία Καλτσή.
«Εκεί άρχισα να “τα παίρνω” και “να τα δίνω πίσω”. Οπότε δεν άφησα κανέναν να με βάλει στη θέση της αναπηρίας. Γιατί το να είσαι ανάπηρος στην Ελλάδα, υπάρχει μια εικόνα… Να είναι κάποιος από πίσω σου να σε σπρώχνει και να σε μεταφέρει. Εγώ είμαι πλήρως αυτόνομη και η αναπηρία στην πραγματικότητα είναι η κατάσταση που ζούμε έξω στην κοινωνία», συμπλήρωσε.
«Η αλήθεια είναι το restart το πραγματικό ήταν όντως όταν έγινε το τροχαίο γιατί πέθανα ήρθα, πέθανα ήρθα. Οπότε πραγματικό restart εκεί πέρα. Αλλά και μια πραγματικότητα που είχα να αντιμετωπίσω ήταν διαφορετική. Γιατί ενώ εγώ δεν με έβλεπα διαφορετική ξαφνικά επειδή έκατσα, μου μιλάγανε διαφορετικά, μου συμπεριφερόντουσαν διαφορετικά. Και ήμουν σε φάση “για ποιο λόγο;”», υπογράμμισε η Γεωργία Καλτσή.
Επιπλέον, μεταξύ άλλων είπε: «Εγώ είμαι το ίδιο άτομο. Πίστευαν πως θα αλλάξω το τι θέλω να κάνω. Εγώ απλά προσπάθησα να προσαρμόσω το πριν με το τώρα. Με τα δεδομένα της ρόδας. Πήγα κι έκανα έναν μαραθώνιο. Αλλά συνέχισα να κάνω καταδύσεις, συνέχισα να παίζω μπάσκετ που έπαιζα από μικρή. Δεν μπορούσα να κάνω ποδήλατο, κάνω χειρήλατο. Υπάρχουν άλλα πράγματα που αν τα ψάξεις… Πηγαίνουμε στα νοσοκομεία και βλέπουμε νέα περιστατικά. Για να τους δείξουμε ότι υπάρχει και καλή εκδοχή της αναπηρίας».
Διαβάστε: Γεωργία Καλτσή: Είχα 1% πιθανότητα να ζήσω μετά το τροχαίο, είχαν γεμίσει αίμα οι πνεύμονές μου
«Όταν ξύπνησα μετά το κώμα που βρέθηκα μετά το τροχαίο, μου το ανακοίνωσαν. Αλλά δεν κώλωσα. Γιατί είχα ένα καλό παράδειγμα. Οπότε ότι και να μου λέγανε πέρναγε παγερά αδιάφορο. Κι όποιοι προσπαθούσαν να με βάλουν στη θέση ενός “ανάπηρου της Ελλάδας”, που είναι πολύ λάθος όλη η εικόνα που έχουμε, εγώ δεν έμπαινα», πρόσθεσε η Γεωργία Καλτσή.
«Εκεί άρχισα να “τα παίρνω” και “να τα δίνω πίσω”. Οπότε δεν άφησα κανέναν να με βάλει στη θέση της αναπηρίας. Γιατί το να είσαι ανάπηρος στην Ελλάδα, υπάρχει μια εικόνα… Να είναι κάποιος από πίσω σου να σε σπρώχνει και να σε μεταφέρει. Εγώ είμαι πλήρως αυτόνομη και η αναπηρία στην πραγματικότητα είναι η κατάσταση που ζούμε έξω στην κοινωνία», συμπλήρωσε.
"Η κοινωνία δεν έχει ράμπες"
«Δηλαδή το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία δεν έχει ράμπες. Αναπηρία είναι η κατάσταση που βιώνω καθημερινά στην Ελλάδα, επειδή δεν υπάρχει πρόσβαση. Στα 10 χρόνια που είμαι στο αμαξίδιο έχουν γίνει αλλαγές. Αλλά έχουμε ακόμα μέλλον σε αυτό… Δεν είναι εύκολο αυτό που βιώνω, είμαι απλά θετική», εξήγησε στη συνέχεια.«Η αλήθεια είναι το restart το πραγματικό ήταν όντως όταν έγινε το τροχαίο γιατί πέθανα ήρθα, πέθανα ήρθα. Οπότε πραγματικό restart εκεί πέρα. Αλλά και μια πραγματικότητα που είχα να αντιμετωπίσω ήταν διαφορετική. Γιατί ενώ εγώ δεν με έβλεπα διαφορετική ξαφνικά επειδή έκατσα, μου μιλάγανε διαφορετικά, μου συμπεριφερόντουσαν διαφορετικά. Και ήμουν σε φάση “για ποιο λόγο;”», υπογράμμισε η Γεωργία Καλτσή.
Επιπλέον, μεταξύ άλλων είπε: «Εγώ είμαι το ίδιο άτομο. Πίστευαν πως θα αλλάξω το τι θέλω να κάνω. Εγώ απλά προσπάθησα να προσαρμόσω το πριν με το τώρα. Με τα δεδομένα της ρόδας. Πήγα κι έκανα έναν μαραθώνιο. Αλλά συνέχισα να κάνω καταδύσεις, συνέχισα να παίζω μπάσκετ που έπαιζα από μικρή. Δεν μπορούσα να κάνω ποδήλατο, κάνω χειρήλατο. Υπάρχουν άλλα πράγματα που αν τα ψάξεις… Πηγαίνουμε στα νοσοκομεία και βλέπουμε νέα περιστατικά. Για να τους δείξουμε ότι υπάρχει και καλή εκδοχή της αναπηρίας».
