Φρεσκοσιδερωμένα ρούχα, καλοχτενισμένα μαλλιά και εκείνη η γνώριμη μυρωδιά από την παλιά, κλασική κολόνια που πάντα ανέδιδε καθαριότητα, φροντίδα και σεβασμό. Πάνω απ’ όλα, όμως, αυτό που τους χαρακτήριζε ήταν το χαμόγελο. Πλατύ, γλυκό, παρατεταμένο και, κυρίως, αληθινό.

Ο Ανέστης και ο Μιχάλης Κόντης έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Δίδυμοι και ολόιδιοι, τόσο που όταν φορούσαν τα ίδια ρούχα δεν μπορούσε κανείς να τους ξεχωρίσει. Εκεί που ξεχώριζαν, όμως, πραγματικά ήταν στο ήθος τους, στην ευγένεια, την καλοσύνη και τον σεβασμό προς όλους.

Γι’ αυτό και στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν απλώς δύο αδέρφια. Ήταν οι «δίδυμοι της πόλης», ένα σύμβολο ευπρέπειας και καλοσύνης που έγινε γνωστό και αγαπητό σε όλες τις γειτονιές.


"Ήταν κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης χωρίς αμφιβολία"

Όπως μάλιστα εξηγεί ο κ. Χιλιτίδης, η δημιουργίας της αποτέλεσε μία ανάγκη καθώς πολλά άλλαζαν στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς, αλλά οι δίδυμοι ήταν μια σταθερή αξία. «Ήταν κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης χωρίς αμφιβολία. Μια πόλης που έχανε πολλά με το πέρασμα των ετών. Γραφικές φιγούρες έσβηναν με τον καιρό, όπως ο λατερνατζής, ο λαχειοπώλης… όμως οι δίδυμοι ήταν εκεί», σημειώνει.

Τους συναντούσε κάποιος στα ίδια μέρη, κέντρο πάντα, αγαπούσαν το θέατρο, τα φεστιβάλ και συμμετείχαν σε εκδηλώσεις. Οι δίδυμοι ήταν από τους μεγαλύτερους θεατρόφιλους, πάντα ευπρόσδεκτοι στις παραστάσεις του ΚΘΒΕ κι είχαν μέχρι και το δικό τους κομμάτι στην πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα που κόβει το θέατρο.

Γεννήθηκαν στη Δράμα, από μπαμπά ζαχαροπλάστη, έτσι δικαιολογούσαν την αγάπη τους για τα γλυκά συνοδευόμενα συνήθως από πορτοκαλάδα. Στη Θεσσαλονίκη έμεναν κοντά στο γαλλικό ινστιτούτο και από παιδιά η βόλτα τους ήταν στη Β.Όλγας κι από εκεί κατέβασμα στην παραλία.



Ήταν αγαπημένοι όλων από παιδιά κι όσο μεγάλωναν η αγάπη διογκώνονταν και έγιναν γνωστοί, σχεδόν σε όλους, ενώ δεν αρνούνταν σε κανέναν μια φωτογραφία και για πολλούς ηθοποιούς ήταν το γούρι της πρεμιέρας. Τους στοίχισε πολύ η απώλεια της μητέρας τους. Δεν έβγαιναν από το σπίτι για ένα διάστημα και οι κοινές τους εμφανίσεις περιορίστηκαν και όταν έκαναν μοναχικούς περιπάτους κυριαρχούσε η ερώτηση «που είναι ο αδελφός σου;».

Δεν έχαναν δελτίο ειδήσεων, διάβαζαν εφημερίδες, ήθελαν να είναι πάντα ενημερωμένοι. Κι ας άργησε η Θεσσαλονίκη να ενημερωθεί για την απώλεια του Ανέστη και του οριστικού διαχωρισμού των πιο διάσημων διδύμων της πόλης…