Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου "Στη Στροφή" του parapolitika.gr: "Το περιστατικό στην Εθνική Πινακοθήκη ήταν παρωδία" - "Η Τέχνη πρέπει να είναι βλάσφημη" (Βίντεο)

Ο Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου ανήκει στη νέα γενιά των καλλιτεχνών που δεν φοβούνται να μιλήσουν έξω από τα δόντια. Το ίδιο κάνει τώρα και «Στη Στροφή» του parapolitika.gr και τη Σοφία Τουντούρη. Η δική του «στροφή» ήρθε τυχαία στο Λονδίνο, πριν από δύο χρόνια, όταν ένας επισκέπτης στην γκαλερί όπου εργαζόταν, τον προκάλεσε να γεμίσει τον χρόνο του «μουτζουρώνοντας» έναν καμβά. Από εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε το χαρακτηριστικό του μοτίβο και άνοιξε ένας δρόμος που, όπως λέει ο ίδιος, θα ήθελε να έχει ανακαλύψει νωρίτερα. Μέσα από τη ζωγραφική βρίσκει άλλοτε αυτοτιμωρία κι άλλοτε εξιλέωση, αλλά πάντα την αίσθηση ότι παραμένει ζωντανός.

Διαβάστε: Παπαδόπουλος στα Παραπολιτικά 90,1: Στην Εθνική Πινακοθήκη είναι σατανιστές

Στη συνέντευξή του στο parapolitika.gr μιλάει με ειλικρίνεια για τη σχέση του με τον πόνο και το δράμα, για την έλξη του προς τους αντισυμβατικούς ανθρώπους και για την αγάπη του προς την ανθρώπινη φύση, τόσο «την άγια όσο και τη δαιμονική». «Με γοητεύει να βρίσκομαι γύρω από αντισυμβατικά άτομα, με κάνει να αισθάνομαι ζωντανός», εξομολογείται ο Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου. Απορρίπτει τον μύθο του βασανισμένου καλλιτέχνη, υποστηρίζοντας ότι η δημιουργία απαιτεί ευτυχία και συγκέντρωση, αλλά πάνω απ' όλα έρωτα.

Η κριτική του προς την Ελλάδα είναι σκληρή: «Το κοινό εδώ είναι πρωτόγονο στα εικαστικά. Οι Έλληνες δεν είναι καθόλου εξοικειωμένοι με την Τέχνη», τονίζει, εξηγώντας πως η απουσία καλλιτεχνικής παιδείας περιορίζει και τη δυναμική των Ελλήνων δημιουργών στο εξωτερικό. Σχετικά με το περιστατικό στην Εθνική Πινακοθήκη και την έκθεση που προκάλεσε αντιδράσεις, με τον βουλευτή της Νίκης Νίκο Παπαδόπουλο να τη βανδαλίζει, μιλάει για «παρωδία», υπογραμμίζοντας πως η τέχνη μπορεί και πρέπει να είναι βλάσφημη, γιατί έτσι λειτουργεί ως μοχλός σκέψης.

Αν είχε τη δυνατότητα να συνομιλήσει με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, η πρόταση του Κωνσταντίνου Παπϊωάννου θα ήταν ξεκάθαρη: ριζική αλλαγή στην παιδεία. Όχι μόνο στο περιεχόμενο, αλλά και στον τρόπο που εμπνέουμε τα παιδιά να σκεφτούν, να αμφισβητήσουν και να ανακαλύψουν την τέχνη πέρα από τα στερεότυπα του ρεαλισμού.