Η «ψηλή της παρέας» και ειδήμων ως αθλήτρια πιστεύει ότι ένα παιχνίδι μυαλού, όπως είναι το μπάσκετ, χρειάζεται απαραιτήτως καλό προπονητή. Η βουλευτής ΠΑΣΟΚ Λασιθίου και τομεάρχης Τουρισμού, Κατερίνα Σπυριδάκη, έχει υπηρετήσει επί χρόνια τον τομέα της, «με σεζόν, με έντονη καθημερινότητα», και γνωρίζει τις πραγματικές δυσκολίες και τις προκλήσεις του από μέσα. Ως η πρώτη γυναίκα που κατέκτησε το βουλευτικό αξίωμα στον τόπο της, προσπερνά τα στερεότυπα και προχωρεί στην εκτέλεση των καθηκόντων της, τονίζοντας ότι «ο τουρισμός μας αξίζει σχέδιο, γιατί είναι η ψυχή της χώρας».

Διαβάστε: Κηδεία Σημίτη: Λιποθύμησε η Κρητικιά βουλευτής Κατερίνα Σπυριδάκη - Της παρείχαν τις πρώτες βοήθειες

Αναλυτικά η συνέντευξη της Κατερίνας Σπυριδάκη στα Παραπολιτικά

Το ύψος σας έχει γίνει ποτέ αφορμή για bullying; Και, αν ναι, πώς το αντιμετωπίσατε;

Είμαι 1,83, οπότε πάντα ήμουν «η ψηλή της τάξης», «η ψηλή της παρέας». Στα φοιτητικά μου χρόνια θυμάμαι να ακούω συνέχεια το «έρχεται η ψηλή». Δεν το πήρα ποτέ στραβά ούτε με έκανε να νιώσω άβολα. Με βοήθησε πολύ το ότι έπαιζα μπάσκετ, όπου το ύψος είναι πλεονέκτημα. Τώρα, κοιτάζοντας πίσω, καταλαβαίνω ότι σε κάποιον άλλον χαρακτήρα μπορεί να έμοιαζε με bullying. Στη δική μου περίπτωση, όμως, δεν υπήρχε ποτέ υποτιμητικός τόνος· αντιθέτως, το περιβάλλον μου ήταν υποστηρικτικό. Οπότε δεν με «κλείδωσε», με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο αυτό το στοιχείο του εαυτού μου.

Ξέρουμε ότι έχετε ως χόμπι το μπάσκετ. Θα παίζατε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Θα τον κερδίζατε;

Το μπάσκετ είναι μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου, ξεκίνησα από την Ε’ Δημοτικού και έπαιξα και στην ομάδα της πόλης μου, την Ιεράπετρα. Είναι ένα άθλημα που σου δίνει πολλά, από πειθαρχία μέχρι ευγενή άμιλλα. Οπότε, ναι, φυσικά και θα έπαιζα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και μεταξύ μας… θα τον κέρδιζα! Γιατί το μπάσκετ είναι άθλημα μυαλού κι εκεί παίζει ρόλο ο προπονητής. Ε, εμείς έχουμε καλύτερο προπονητή.

Σας έχουν παρομοιάσει αρκετές φορές με την Αμάλ Αλαμουντίν. Πώς σχολιάζετε αυτόν τον παραλληλισμό;

Η αλήθεια είναι πως την πρώτη φορά που άκουσα αυτόν τον παραλληλισμό δούλευα ακόμη στον τουρισμό. Επειδή ήμασταν μέσα στον ξενοδοχειακό κλάδο και οι επισκέπτες μας προέρχονταν από χώρες που δεν είχαν τόσο έντονα μεσογειακά χαρακτηριστικά, πίστευα ότι το ύψος μου και το ότι είμαι μελαχρινή τούς θύμιζε την Αμάλ Αλαμουντίν. Προσωπικά δεν έβλεπα ποτέ την ομοιότητα. Οταν, όμως, άκουσα το ίδιο σχόλιο και στη Βουλή, το πήρα με χιούμορ. Είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα και απαντάω συνήθως γελώντας: «Ωραία, τότε πάω να βρω τον George!».

Χρειαζόμαστε μια νέα αφήγηση για την Ελλάδα, που να μην περιορίζεται στον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά να αναδεικνύει τον πλούτο μας

Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που σας συγκλόνισε;

Σίγουρα, υπάρχουν πολλά γεγονότα που μας συγκλονίζουν, ανάλογα με την ηλικία και τις εμπειρίες μας. Για μένα, το πιο πρόσφατο ήταν η επίσκεψή μου στην Ουκρανία με την Κοινοβουλευτική Ομάδα Φιλίας. Ηταν η πρώτη φορά που ταξίδευα σε εμπόλεμη χώρα και ήταν συγκλονιστικό το πώς μια «κανονικότητα» μπορεί να είναι χτισμένη πάνω σε ερείπια. Να βλέπεις κατεστραμμένα νοσοκομεία, μνημεία σκεπασμένα, σειρήνες να διακόπτουν κάθε δραστηριότητα… και παράλληλα ανθρώπους που με αξιοπρέπεια συνεχίζουν να διεκδικούν το δικαίωμα στην ειρήνη. Επέστρεψα ανήμερα 28ης Οκτωβρίου και βρέθηκα σε σχολική γιορτή, όπου τα παιδιά έλεγαν πως ελευθερία είναι να έχεις σπίτι, ζεστό φαγητό, τους γονείς σου. Εκεί κατάλαβα πόσο δεδομένα θεωρούμε πράγματα που για άλλους είναι τα ζητούμενα και πόσο αναγκαίο είναι να παλέψουμε για τη διατήρηση της ειρήνης.

Είστε η πρώτη γυναίκα βουλευτής στον Νομό Λασιθίου. Σας έχει τύχει να νιώσετε ότι πρέπει να αποδείξετε τα πάντα διπλά;

Έχω νιώσει ότι χρειάζεται να αποδείξω περισσότερα, ναι. Αλλά, ξέρετε, δεν το βλέπω σαν βάρος· το βλέπω ως μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να ανοίξουμε δρόμο για τη νέα γενιά χωρίς εμπόδια και προκαταλήψεις. Γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει δεν είναι αν είσαι γυναίκα ή άνδρας, νέος ή μεγαλύτερος. Είναι η δουλειά σου, η συνέπειά σου, η παρουσία σου. Αυτά μιλούν από μόνα τους, όχι τα στερεότυπα. Και αν με τον τρόπο μου μπορώ να δείξω ότι γίνεται, τότε αυτό από μόνο του είναι μια νίκη.

Πριν εκλεγείτε βουλευτής, είχατε ήδη μια επιτυχημένη πορεία στον χώρο του τουρισμού, τον οποίο σήμερα υπηρετείτε και ως τομεάρχης. Πώς η εμπειρία σας στον τουρισμό σάς βοηθά σήμερα στη Βουλή;

Ο τουρισμός είναι για μένα κάτι πολύ περισσότερο από ένας τομέας πολιτικής. Είναι ένα λειτούργημα που έχω υπηρετήσει χρόνια στη ζωή μου, με σεζόν, με έντονη καθημερινότητα, με πραγματικές δυσκολίες. Εχω δει από πρώτο χέρι τι σημαίνει πίεση, τι σημαίνει να δουλεύεις χωρίς ρεπό, τι σημαίνει να χάνεσαι από τον κοινωνικό σου κύκλο και την οικογένειά σου. Γι’ αυτό και τώρα, στη Βουλή, όταν μιλάω για τον τουρισμό, τον «πονάω» – δεν είναι απλώς αριθμοί ή στατιστικές, είναι οι άνθρωποι που γνώρισα, τα προβλήματα που έζησα κι εγώ η ίδια. Και επειδή με εμπνέει αυτός ο τομέας, δεν μπορώ να τον βλέπω να βαδίζει χωρίς όραμα, χωρίς στρατηγική, χωρίς κατεύθυνση. Ο τουρισμός μας αξίζει σχέδιο, γιατί είναι η ψυχή της χώρας.

Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται περισσότερο σήμερα ο ελληνικός τουρισμός;

Δύο πράγματα πάνω απ’ όλα: ένα σοβαρό rebranding και επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό. Δεν γίνεται ο τουρισμός μας να πορεύεται χωρίς ξεκάθαρη ταυτότητα, σε μια εποχή που οι ταξιδιώτες αναζητούν αυθεντικότητα, βιωσιμότητα και εμπειρία. Χρειαζόμαστε μια νέα αφήγηση για την Ελλάδα, που να μην περιορίζεται στον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά να αναδεικνύει τον πλούτο μας. Και ταυτόχρονα πρέπει να στηρίξουμε τον άνθρωπο του τουρισμού: από τη ρεσεψιόν μέχρι τον σερβιτόρο και τον μάγειρα. Γιατί, αν δεν επενδύσουμε σε αυτούς, αν δεν τους δώσουμε εκπαίδευση, καλύτερες συνθήκες, προοπτική, καμία καμπάνια δεν θα έχει νόημα. Ο τουρισμός είναι οι άνθρωποί του – και χωρίς αυτούς δεν υπάρχει ούτε εικόνα ούτε μέλλον.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά