1η Οκτωβρίου 1960. Σαν σήμερα συμπληρώθηκαν 65 χρόνια από την Ανεξαρτησία της Κύπρου από τη Μεγάλη Βρετανία. Σε αυτή την μακραίωνη ιστορία των σχέσεων Ελλάδας-Κύπρου, το 1960 αποτελεί έναν κομβικό σταθμό και ένα ορόσημο για όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια με αποκορύφωμα την τουρκική εισβολή το 1974 και την διχοτόμηση του νησιού.

Διαβάστε: Συγκινητικές στιγμές στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Μαλούντα: Ο Κακλαμάνης απέδωσε φόρο τιμής στους πεσόντες της τουρκικής εισβολής γονατίζοντας μπροστά στο μνημείο τους (Βίντεο)

Κύπρος: Οι προσπάθειες για την Ένωση με την Ελλάδα

Η ιστορία της Κύπρου και Ελλάδας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες από την αρχαία εποχή και ειδικά μετά την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους καλλιεργήθηκε έντονα τον 19ο αιώνα το αίτημα του Κυπριακού ελληνισμού, στην Ένωση με την Ελλάδα. Μια ένωση με την Ελλάδα, η οποία ήταν πολύ πιθανή και κοντά να συμβεί κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Σύμμαχοι προσέφεραν ως «αντάλλαγμα» την Κύπρο για την είσοδο της χώρας μας στο πλευρό τους. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη καθώς η «διαμάχη» Κωνσταντίνου – Βενιζέλου, οδήγησε την Ελλάδα στον Εθνικό Διχασμό του 1915 με αποτέλεσμα η χώρα μας να μπει στον Α’ Π.Π το 1918, λίγο πριν το τέλος του Μεγάλου Πολέμου και τότε δεν βρισκόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η ενσωμάτωση της Κύπρου στην Ελλάδα.

Επιχειρήθηκαν και άλλες προσπάθειες τα επόμενα χρόνια για την Ένωση με την Ελλάδα, ο οποίος έγινε αυτοσκοπός κυρίως για ένα μεγάλο μέρος του Κυπριακού ελληνισμού, ενώ για να είμαστε ειλικρινείς ποτέ το ελληνικό κράτος δεν τάχθηκε και δεν αγωνίστηκε για την Ένωση.

Η Ένωση με την Ελλάδα, είχε μετατραπεί ειδικά μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, ως ένα ουτοπικό σενάριο για την μητέρα Ελλάδα. Μια Ελλάδα, η οποία είδε το 1922 να γκρεμίζεται το όνειρο της «Μεγάλης Ελλάδας», το οποίο συντήρησε την ύπαρξη του Έθνους από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους, αλλά εγκαταλείφθηκε μετά το 1922 μαζί με τις αλύτρωτες πατρίδες. Από τότε και μετά, διαπιστώνεται στην ελληνική ιστορία μια μεταστροφή από το όραμα της «Μεγάλης Ελλάδας», στην μικρή πλην τίμια και ηρωϊκή Ελλάδα, η οποία περιορίζεται γεωγραφικά στα σημερινά μας σύνορα.

Σε αυτό το πλαίσιο η ιστορία και η πορεία της Κύπρου, άλλαξε ριζικά μετά την έναρξη του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α το 1955 για την ανεξαρτησία της από την Μεγάλη Βρετανία. Και εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε δύο σημαντικά και ουσιαστικά γεγονότα τα οποία διαφοροποίησαν την ιστορία της Κύπρου. Ο αντιαποικιακός αγώνας των Κυπρίων το 1955, με πρωτεργάτες τον Γρίβα Διγενή και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, δεν είχε ως αίτημα την ανεξαρτησία της Κύπρου, αλλά την Ένωση με την Ελλάδα και αυτό προκάλεσε ως ντόμινο πολλές αντιδράσεις και εξελίξεις. Η Τουρκία μέχρι τότε δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με την τουρκοκυπριακή πλευρά, κάτι το οποίο έκανε μετά την κήρυξη του Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α με παρότρυνση της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο ρόλος της Τουρκίας στο Κυπριακό 

Η Τουρκία άρχισε να διαδραματίζει ρόλο στο Κυπριακό μετά το 1955, όταν και το επέβαλλε η Μεγάλη Βρετανία, ενώ παράλληλα ξεκίνησαν τα πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, τα λεγόμενα Σεπτεμβριανά, ως «αντίποινα» για την Κύπρο. Με αυτόν τον τρόπο το Κυπριακό από ένα ζήτημα ανεξαρτησίας του νησιού της Αφροδίτης, εξελίχθηκε σε ένα τριμερές ζήτημα, στο οποίο εμπλέκονταν  η Ελλάδα, η Τουρκία και η Μεγάλη Βρετανία. Ένα γεγονός, το οποίο αποτυπώθηκε και στο Σύνταγμα του 1960 της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι σταθμοί της Ιστορίας της Κύπρου, είναι πολλοί, πρόκειται για μια Ιστορία με θυσίες, Ήρωες, πολέμους και προδοσίες. Αγνοί πατριώτες θυσιάστηκαν στον βωμό της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας και της Υπερηφάνειας, ενός έθνους που έχει μάθει να αγωνίζεται απέναντι σε Υπέρτερες Δυνάμεις και αναμετράται ως ο Δαυΐδ απέναντι στον Γολιάθ.

Στο πάνθεον των Ηρώων του Κυπριακού Ελληνισμού, ανήκουν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Μιχάλης Καραολής, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, αλλά και όλοι όσοι αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται με υπερηφάνεια για τον Κυπριακό ελληνισμό. Μια επίσκεψη στα «φυλακισμένα μνήματα» αντανακλά στον ιερό και ηρωϊκό Αγώνα του Κυπριακού ελληνισμού. Έχουν διατυπωθεί πολλές εικασίες και υποθέσεις για την τύχη της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά αν αναλογιστεί κάποιος μόνο το γεγονός ότι ο εθνικός ύμνος είναι κοινός για τα δύο κράτη, είναι ορθό να μιλάμε για ένα Έθνος.

Ελλάδα & Κύπρος: Η ανάγκη εμβάθυνσης στη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών

Σε μια περίοδο γενικής αστάθειας, σε ένα γεωπολιτικό πλαίσιο ευμετάβλητο, η συνεργασία μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, θα πρέπει να εμβαθύνει, να είναι σταθερή και να ενισχύεται στους τομείς της ενέργειας, της ναυτιλίας, της εκπαίδευσης και κυρίως της εξωτερικής πολιτικής. Μην ξεχνάμε ότι τα συμφέροντα των δύο κρατών, απέναντι στην αναθεωρητική δύναμη της Τουρκίας, πρέπει να είναι κοινά. Ένα αραγές μέτωπο Ελλάδας-Κύπρου, δημιουργεί έναν πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή της ΝοτιοΑνατολικής Μεσογείου, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για την Ευρώπη.

Η σημασία της ενότητας των σχέσεων Κύπρου και Ελλάδας, αποδεικνύεται από την ίδια την Ιστορία μας. Η Χούντα των Συνταγματαρχών το 1967, προκλήθηκε για ένα συγκεκριμένο σκοπό, ο οποίος δεν ήταν άλλος από την λύση στο Κυπριακό, όπως αποδεικνύεται πλέον, από διάφορα αποχαρακτηρισμένα στοιχεία.