Ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι μια προσωπικότητα που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα όρια του θεάτρου και της δημόσιας ζωής, ένας άνθρωπος που κινείται ανάμεσα στο αβάν-γκαρντ και το mainstream, με μια διαδρομή γεμάτη αντιθέσεις, πάθη και ακραίες εμπειρίες. Από τα νιάτα του στην Ομόνοια, όπου ανακάλυπτε τη ζωή στα όρια, με μόνο φως την καλοσύνη των τρανς και των ανθρώπων που τον προστάτευαν στις πιο δύσκολες στιγμές του, μέχρι τη σημερινή ζωή στη Φιλοθέη, σε μια πολυτελή βίλα με πισίνα, δίπλα στη διάσημη τραγουδίστρια Δέσποινα Βανδή, η πορεία του Μπισμπίκη μοιάζει σαν ένα συνεχές ταξίδι ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως.

Διαβάστε: Βασίλης Μπισμπίκης για το τροχαίο στη Φιλοθέη: Ήθελα να τους κοιτάξω στα μάτια και να τους πω συγγνώμη και μετά να βγω δημόσια (Βίντεο)

Η ζωή του Βασίλη Μπισμπίκη

Γεννημένος τον Οκτώβριο του 1977 στο Λουτράκι, σε μια επαρχιακή παραθαλάσσια κωμόπολη, ένιωσε από πολύ νωρίς την ανάγκη να ξεφύγει από τα όρια που του επέβαλαν η οικογένεια και η κοινωνία. Οι γονείς του, αγαπημένοι και χωρίς εντάσεις, δεν μπόρεσαν να δώσουν στον Βασίλη την αίσθηση αποδοχής που ζητούσε. Έτσι, βρήκε τη γειτονιά και τον δρόμο ως το καταφύγιό του, ανακαλύπτοντας εκεί τον κόσμο μέσα από παιχνίδια και τις αυτοσχέδιες παραστάσεις με Καραγκιόζη. Στα εφηβικά του χρόνια επηρεάστηκε από την πανκ κουλτούρα και τις αναρχικές ιδέες, ξεφεύγοντας από κάθε κανονικότητα, συχνά με έντονες αντιδράσεις απέναντι στο σχολείο και στους καθηγητές του. Έκανε καταλήψεις, έπαιζε ξύλο, έβριζε τους καθηγητές του. Δεν διάβαζε μαθήματα για το σχολείο, αλλά εξωσχολικά βιβλία. Στα 15 του αποφάσισε πως από αυτά που διάβασε είναι αναρχικός! Τον έδιωξαν από όλα τα σχολεία και του Λουτρακίου και της Κορίνθου, δεν είχε άλλα να πάει. «Δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς και οι γονείς μου, τους ξεφτίλιζα όπου πήγαινα, είχαν απαυδήσει οι άνθρωποι», είπε κάτι δεκαετίες αργότερα.

Βασίλης Μπισμπίκης: Οι εξαρτήσεις, οι νύχτες στην Ομόνοια και η φροντίδα από τις τρανς

Η ζωή του Μπισμπίκη πέρασε από τα άκρα, με εξαρτήσεις και νύχτες στην Ομόνοια, όπου βρήκε προστασία και φροντίδα σε εκείνους που ο κόσμος συχνά αγνοεί, τις εκδιδόμενες και τις τρανς. «Φυσικά ζορίστηκα πολύ όταν ήρθα από το Λουτράκι στην Αθήνα. Ήμουν άφραγκος και ένας χαρακτήρας των άκρων και των καταχρήσεων, και αυτό το κομμάτι της ζωής μου έχει μεγάλη σχέση με τα “Κόκκινα φανάρια” που ετοιμάζουμε, γιατί έζησα μέσα στο περιθώριο», έχει πει σε συνεντεύξεις του. «Mέσα στις μεγάλες ταλαιπωρίες που πέρναγα με μάζευαν κυριολεκτικά οι πουτ@νες και οι τρανς και με φρόντιζαν. Ζούσα στην Ομόνοια, σε ένα ξενοδοχείο, και ήμουνα συγκάτοικός τους. Όταν είχε κρύο, με βοηθούσαν πάρα πολύ, μου άνοιγαν τα μπουρδέλα και καθόμουνα στις σόμπες με τις τσατσάδες. Είναι σαν φόρος τιμής σε αυτά τα πρόσωπα η παράσταση, αλλά εμείς εδώ το πάμε ένα βήμα παραπέρα». Αυτές οι εμπειρίες, όμως, δεν τον κατέστρεψαν· αντίθετα, του έμαθαν την αντοχή, την επιβίωση και την αλληλεγγύη, στοιχεία που αργότερα θα τον συνόδευαν στη θεατρική του πορεία. Τα ταξίδια του στην Ευρώπη και οι επαφές με διαφορετικούς ανθρώπους άνοιξαν νέους ορίζοντες, ενισχύοντας τη δημιουργικότητα και την ανάγκη του για έκφραση μέσω της Τέχνης.

''Παρατηρώ πάρα πολύ τη ζωή, έχω στη ζωή μου ανθρώπους του περιθωρίου''

«Παρατηρώ πάρα πολύ τη ζωή. Έχω στη ζωή μου ανθρώπους του περιθωρίου. Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου είναι έτσι και έχουν παραμείνει από τα παλιά χρόνια. Τους λατρεύω αυτούς τους ανθρώπους. Λατρεύω τις πουτ@νες, τις πόρνες, τα τραβεστί, τους ναρκομανείς, τα junkie. Όλα αυτά τα λατρεύω. Αγαπάω τους ανθρώπους και δεν τους κρίνω. Προφανώς βοηθάω και στέκομαι όσο μπορώ», εξήγησε ο Βασίλης Μπισμπίκης.

Το θέατρο αποτέλεσε για τον Μπισμπίκη τη σωτηρία του, όπως έχει πει. Σπούδασε σε μια από τις πιο φθηνές δραματικές σχολές της Αθήνας, υπό την καθοδήγηση της Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα, και ο Βασίλης Ρίτσος έγινε ο μέντοράς του. Η Τέχνη έγινε η κεντρική του αναφορά, η διέξοδος και ο τρόπος να εκφράσει τις ακραίες εμπειρίες του. Σύντομα άρχισε να σκηνοθετεί, να πρωταγωνιστεί και να δημιουργεί δικές του παραστάσεις, ιδρύοντας το 2013 τον Τεχνοχώρο «Cartel» με την ηθοποιό Φαίη Τζήμα.

«Δεν ξέρω αν ήθελα να κάνω θέατρο, με την έννοια που το λέει σήμερα ένας δεκαοχτάρης. Προφανώς ήταν μια διέξοδος που δεν την καταλάβαινα. Μεγάλωσα στο Λουτράκι, από μικρό παιδί έκανα Καραγκιόζη, έφτιαχνα τσίρκο, σκηνοθετούσα, έβαζα εισιτήριο, ήθελα πάντα να κάνω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Όταν ήμουν ακόμα σχολείο, μπήκα σε έναν ερασιτεχνικό σύλλογο και κάναμε την “Ελένη” του Ευριπίδη. Πήραμε το βραβείο αρχαίου δράματος και παίξαμε στην Επίδαυρο τιμητικά σε μια βραδιά αφιερωμένη στον Ροντήρη. Εκεί με είδε ο Τάσος Ρούσσος, τότε διευθυντής στο Εθνικό, και μου είπε: “Αγόρι μου, εσύ θα έρθεις στο Εθνικό”. Και πήγα, αλλά πώς να με πάρουν; Εγώ δεν είχα τελειώσει το Λύκειο, ένα Γυμνάσιο με το ζόρι, με είχαν διώξει από παντού. Αλλά ήρθα στην Αθήνα, είπα “θα πάω να βρω την πιο φτηνή σχολή” και τη βρήκα, τη σχολή της Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα. Εκεί πήγα και δεν το μετάνιωσα, γιατί βρήκα έναν δάσκαλο, τον Βασίλη Ρίτσο, που ήταν ο μέντοράς μου τέσσερα χρόνια», έχει πει ο ίδιος.

Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνοθετικές δουλειές του περιλαμβάνουν το «Shopping and Fucking», το «Στριπτίζ» του Μρόζεκ και μεταφορές κλασικών έργων, όπως το «Ανθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ στην Αθήνα του σήμερα ή το «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι. Ο ρόλος του Σάιλοκ στον «Εμπορο της Βενετίας» τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του, ενώ ο τηλεοπτικός του ρόλος στις «Άγριες μέλισσες» τον έκανε ευρέως γνωστό και αγαπητό από το κοινό. Παράλληλα με την επαγγελματική του πορεία, η προσωπική ζωή του Μπισμπίκη έχει επίσης απασχολήσει τα media. Παντρεμένος για χρόνια με την Κωνσταντίνα Μπεκιάρη, έχουν έναν γιο, τον Μιχάλη. Η ζωή του άλλαξε ριζικά όταν γνωρίστηκε με τη Δέσποινα Βανδή, με την οποία η σχέση του αποκαλύφθηκε τον Νοέμβριο του 2021, έπειτα από ρομαντικό ταξίδι στη Ρώμη. Η έντονη δημοσιότητα που ακολούθησε ήταν πρωτόγνωρη γι’ αυτόν, αλλά η σχέση τους παραμένει σταθερή και παθιασμένη, με κοινή ζωή στη Φιλοθέη, σε πολυτελή κατοικία, με τα παιδιά τους.

Ζει έντονα, χωρίς να περιορίζει τον εαυτό του

Ο Μπισμπίκης συνεχίζει να ζει έντονα, χωρίς να περιορίζει τον εαυτό του. Χορεύει ζεϊμπέκικα σε μπουζούκια και δημόσιες εμφανίσεις και παρακολουθεί τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό πίνοντας μπύρες με τους οργανωμένους οπαδούς. Τον Μάρτιο του 2024 υπέστη καρδιακό επεισόδιο, με τη Δέσποινα Βανδή να βρίσκεται στο πλευρό του, αλλά η εμπειρία αυτή δεν τον σταμάτησε. Συνεχίζει να δημιουργεί, να παίζει, να σκηνοθετεί και να ζει τη ζωή του με ένταση. «Η ζωή μού χρωστούσε έναν τέτοιο έρωτα και τον απολαμβάνω», έχει δηλώσει ο Μπισμπίκης και αφήνεται να τον γευτεί παθιασμένα, όπως κάνει άλλωστε με όλες τις στιγμές της ζωής. «Ακόμα και τώρα, στον έρωτα, στο ποτό, στη δουλειά παθιάζομαι. Ολα τα κάνω υπέρμετρα, δεν έχω κανένα όριο».

Η μεγάλη αγάπη για την Κρήτη, τα γλέντια και τις ρακές

Μια άλλη του μεγάλη αγάπη είναι η Κρήτη, τα γλέντια, οι ρακές και ο τρόπος ζωής των Κρητικών. Εκεί θα ήθελε να ζει, στα βουνά, μαζί με τους βοσκούς. «Θα ήθελα να ζήσω στην Κρήτη για τρεις μήνες, στα βουνά του Αποκόρωνα, με τους βοσκούς φίλους μου. Να τρώμε, να πίνουμε, να τραγουδάμε ριζίτικα τα βράδια κάτω από τα αστέρια. Εκεί είναι η ψυχή μου, αυτό είναι η ψυχοθεραπεία μου. Έπρεπε να είμαι εκεί, έπρεπε να είμαι βοσκός· αυτό νιώθω. Τους λατρεύω αυτούς τους ανθρώπους, είναι αναρχικοί φύσει, όχι θέσει. Εχουν μια αυτάρκεια, η ψυχή τους είναι μεγάλη και θαρραλέα».

Ο Βασίλης Μπισμπίκης συνεχίζει να προκαλεί. Από την Ομόνοια στη Φιλοθέη, από το περιθώριο στην κορυφή της θεατρικής και τηλεοπτικής σκηνής, η πορεία του είναι μια περιπέτεια, που δημιουργεί το πορτραίτο ενός ανθρώπου που ζει την κάθε στιγμή με ένταση και πάθος. Τα πάθη πάντως κρύβουν και ρίσκα, όπως την περασμένη εβδομάδα, όταν έπειτα από ένα αντάμωμα με αγαπημένους Κρητικούς στη Μεταμόρφωση και προσπαθώντας να επιστρέψει στη Φιλοθέη με το θηριώδες αγροτικό του, πήρε παραμάζωμα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα της… νέας του γειτονιάς. Η φυγή του από τον τόπο του ατυχήματος κρίθηκε έντονα, γιατί δεν συνάδει με τη συμπεριφορά του γνήσιου παλληκαριού, που θα έμενε να καθαρίσει τη ζημιά που έκανε. Η εικόνα με τις χειροπέδες την επόμενη ημέρα επίσης μονοπώλησε το ενδιαφέρον, τα πώς και τα γιατί θα τα βρει το δικαστήριο αυτή την εβδομάδα, αλλά, όπως και να έχει, ο Μπισμπίκης θα συνεχίσει να απασχολεί την κοινή γνώμη όχι μόνο με το ταλέντο του, αλλά και με τα πάθη και τα λάθη του.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά