Η αγαπημένη ηθοποιός, Ελένη Κοκκίδου, αυτή την εβδομάδα έρχεται στο «Μίλησέ μου» και συνομιλεί με τον Γιώργο Κουβαρά για τους μεγάλους σταθμούς της ζωής της, τους ρόλους που την ταύτισε το κοινό και αποκαλύπτει το επάγγελμα που ήθελε μικρή να ακολουθήσει.

Διαβάστε: Μαριώ: Εγώ είμαι αλάνι, δεν θα εγκαταλείψω ποτέ το ρεμπέτικο - Συνέντευξη στον Γιώργο Κουβαρά (Βίντεο)

Ελένη Κοκκίδου: Από τα ρεμπέτικα στο θέατρο

Με κλασσική παιδεία και δυτικά ακούσματα από το σπίτι της, η Ελένη Κοκκίδου αποκαλύπτει ότι μεγάλωσε ακούγοντας Χατζηδάκι. Αργότερα, όμως, γνώρισε τα ρεμπέτικα και μάλιστα έχει τραγουδήσει και σε ρεμπετάδικο. Οι δημοτικές μελωδίες ήρθαν στη ζωή της μέσα από τη γιαγιά της, που καταγόταν από τους Αραχαμίτες.

«Όταν ανέβαινα στο πάλκο να τραγουδήσω, ένιωθα ότι κάνω τον ρόλο της ρεμπέτισσας. Μικρή ήθελα να γίνω τραγουδίστρια», εξομολογείται η ηθοποιός, αποκαλύπτοντας το απαγορευμένο όνειρό της. «Το να γίνω μουσικός-τραγουδίστρια ήταν ένας δρόμος απαγορευμένος από το σπίτι μου», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Ο δρόμος προς την υποκριτική

Γεννημένο «καλλιτεχνάκι», όπως χαρακτηριστικά λέει, η Ελένη Κοκκίδου έδωσε τελικά σε δραματική σχολή ύστερα από πρόταση των φίλων της. Ο πρώτος της ρόλος ήταν η Σόνια στον «Θείο Βάνια», και από εκεί ξεκίνησε μια πορεία δίπλα σε ανθρώπους με ποιότητα και όραμα που την έμαθαν «να κοιτάει ψηλά» και να στοχεύει σε υψώματα.

Σταθμός στη ζωή της υπήρξε ο Βασίλης Παπαβασιλείου, που την έμαθε το θέατρο, και ο ψυχίατρος Γρηγόρης Σιομόπουλος, τον οποίο χαρακτηρίζει «δεύτερο πατέρα» της.

Η επιτυχία στην τηλεόραση

Με το «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» η Κοκκίδου έκανε μεγάλη επιτυχία από την πρώτη στιγμή. «Στην τηλεόραση είμαι συναγωνιστική, όχι ανταγωνιστική», σημειώνει, ενώ παραδέχεται ότι η εμπειρία της έμαθε πολλά, καθώς δεν είχε ξανακάνει κωμωδία σε κάμερα.

Έχοντας κλείσει 40 χρόνια στον χώρο, η ηθοποιός δεν άφησε ποτέ το θέατρο. «Η τηλεόραση με έκανε να μην παίρνω τον εαυτό μου τόσο σοβαρά», παραδέχεται, ενώ τονίζει: «Το θέατρο είναι η περιοχή όπου κάνεις μεγάλη βουτιά μέσα σου, ψάχνεσαι πολύ».

Το εσωτερικό βάσανο και η απελευθέρωση

Με συγκλονιστική ειλικρίνεια, η Ελένη Κοκκίδου μιλά για τη δύσκολη εσωτερικά ζωή της. «Δεν πέρασα εφηβεία γιατί φοβόμουν ότι αν γίνω επιθετική θα χάσω τους γονείς μου», εξηγεί, προσθέτοντας ότι η έλλειψη αντίδρασης μεταφράστηκε σε κλάματα και κιλά, με αποτέλεσμα να αποκτήσει σχέση εξάρτησης με την τροφή και να γίνει βουλιμική.

«Η τέχνη με βοηθάει στις δύσκολες στιγμές, αυτή με κράτησε», ομολογεί. Η ζωή της έγινε κατά 80% το θέατρο και 20% η οικογένεια, και στο θέατρο έβγαλε τον πόνο που αισθανόταν μέσα της. Με τον ρόλο της στη «Γυναίκα της Πάτρας» είχε κάτι κοινό: το εσωτερικό βάσανο.

Ο θάνατος της μητέρας της την απελευθέρωσε. «Δεν έχω ντροπή γι' αυτό που είμαι», λέει σήμερα. Η μητέρα της, που είχε πάρει μέρος στην πρώτη μεταπολεμική ταινία με την Έλλη Λαμπέτη και ήταν πολύ όμορφη, αποτέλεσε μια συντριπτική σύγκριση για τη νεαρή Ελένη.

Τα νέα της projects

Αυτή την περίοδο, η Ελένη Κοκκίδου παίζει στην παράσταση «Οι αγώνες και οι μεταμορφώσεις μιας γυναίκας» βασισμένη σε νουβέλα του Εντουάρ Λουί, που θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» από 5 Νοεμβρίου κάθε Τετάρτη και Πέμπτη.

Παράλληλα, συμμετέχει στην τηλεοπτική σειρά «Να με λες μαμά», όπου υποδύεται έναν δραματικό ρόλο που χαρακτηρίζει «μεγάλο δώρο».

Και για το μέλλον; «Θα κάνω ξανά κάτι μουσικό», υπόσχεται, επιστρέφοντας έτσι στο πρώτο της όνειρο.

Ελένη Κοκκίδου: Το να γίνω μουσικός- τραγουδίστρια ήταν ένας δρόμος απαγορευμένος από το σπίτι μου