Αλέκος Φλαμπουράρης: Ένας ωραίος άνθρωπος της Αριστεράς - Η ιστορία του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή

Η Ρένα Δούρου έγραψε στον λογαριασμό της στα social media για «τέλος εποχής» με αφορμή το θάνατο του Αλέκου Φλαμπουράρη. Μπορεί να ακούγεται κάπως υπερβολικό, ωστόσο από τη μεγάλη εκείνη παρέα του ΚΚΕ Εσωτερικού δεν έχουν μείνει παρά ελάχιστες προσωπικότητες στην ζωή. Ενδεχομένως ο τελευταίος των Μοϊκανών να είναι ο αγαπημένος μου Σπύρος Λυκούδης. Αναφερόμαστε σε εκείνα τα ωραία στελέχη της Αριστεράς, που είχαν καταφέρει να παντρέψουν την πολιτική δράση με τον ρομαντισμό, το συναίσθημα, την καλή ζωή. Προσοχή. Όχι την καλή ζωή με την φθηνιάρικη έννοια, αλλά με τις μικρές καθημερινές απολαύσεις. Τα φαγητά, τα ποτά, τα γλέντια, τα αποκριάτικα πάρτι, τον χορό, την πόκα με φίλους. Χωρίς ποτέ να φεύγει το πάθος για την αριστερά, που ήταν καθημερινός τρόπος ζωής.

Διαβάστε: Αλέκος Φλαμπουράρης: Πέθανε ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι τα στελέχη που είχαν αναφορές στους Λαμπράκηδες, στους μεγάλους αγώνες της δεκαετίας του 60’ για δημοκρατία, κοινωνική απελευθέρωση και ανεξαρτησία, που έζησαν με πόνο ψυχής τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Που πέρασαν από τότε με τη πλευρά των αναθεωρητών, αλλά κατά βάθος το «Κ» του κομμουνισμού δεν βγήκε πότε από την ζωή τους. Ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Γιάννης Μπανιάς, ο Άγγελος Ελεφάντης, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ο Πέτρος Κουναλάκης, ο Τάκης Μπενάς, ο Λεωνίδας Τζεφρώνης, ο Γρηγόρης Γιάνναρος και τόσες άλλες σπουδαίες προσωπικότητες της ανανεωτικής αριστεράς. Που μπόλιασαν την πολιτική ζωή του τόπου με την φρεσκάδα των ιδεών τους και αποτελούν το πάνθεον των σπουδαίων της, πέραν του ΚΚΕ, Αριστεράς.

Αλέκος Φλαμπουράρης: Ένα πρόσωπο αγαπητό σε όλο το πολιτικό φάσμα, που έγινε ευρύτερα γνωστός με την κυβέρνηση Τσίπρα

Από σήμερα προστίθεται σε αυτούς ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ένα πρόσωπο αγαπητό σε όλο το πολιτικό φάσμα, που έγινε ευρύτερα γνωστός με την κυβέρνηση Τσίπρα. Όταν ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Επικρατείας, καθήκοντα που προφανώς δεν τον άλλαξαν, αντιθέτως προσπαθούσε μονίμως να πείσει (ματαίως) τους νεότερους του υπουργικού συμβουλίου να μην αλλοιωθούν από τις σειρήνες και τη γοητεία της εξουσίας.

Αν και ήταν συνοδοιπόρος για δεκαετίες με τους περισσότερους από τους προαναφερθέντες της αριστεράς, η μεγάλη του αδυναμία ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Άλλωστε είναι μύθος ότι ο Αλέκος Αλαβάνος ήταν αυτός που είχε την ιδέα για την ανάδειξη του Τσίπρα στα αξίωμα του προέδρου του Συνασπισμού. Ο Αλαβάνος είχε την πρωτοποριακή σκέψη της ανανέωσης του κόμματος, ο Φλαμπουράρης είχε την σκέψη για τον Αλέξη, από κοινού-εν συνεχεία-με τον Γιάννη Μπανιά. Για αυτό και είναι μεγάλο πλήγμα για τον Αλέξη και την οικογένειά του ο θάνατος του Αλέκου, του «παππού» όπως τον προσφωνούσαν τα  δυο του παιδιά, που τον λάτρευαν.

Ο Φλαμπουράρης, λοιπόν, από τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ στο εξωτερικό, με σπουδές στο Γκρατς της Αυστρίας, πέρασε με τους ανανεωτικούς στη διάσπαση του 1968 και από τότε ακολούθησε όλες τις περιπέτειες του χώρου. Τη προσωρινή συμπόρευση με το ΚΚΕ το 1974, τη Συμμαχία των Πέντε το 1977, το ΚΚΕ Εσωτερικού ως και τη δημιουργία της ΕΑΡ.  Διαφώνησε με τον Λεωνίδα Κύρκο με την κατάργηση του «Κ» από τον τίτλο του κόμματος και ακολούθησε τον Γιάννη Μπανιά στο βραχύβιοι εγχείρημα του ΚΚΕ Εσωτερικού Ανανεωτική Αριστερά. Στις αρχές της δεκαετίας του 90’ εντάχθηκε μαζί με άλλα στελέχη στον Συνασπισμό και ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα του 2000. Στη σύγκρουση Αλαβάνου-Τσίπρα το ταραγμένο καλοκαίρι του 2009 στήριξε με σθένος τον Αλέξη, του οποίου υπήρξε κάτι πολύ παραπάνω από πολιτικός μέντορας. Οικογένεια! Ο Αλέξης, η Μπέτυ, ο Αλέκος, η Εύη ήταν αχώριστη παρέα, από κοινού με τα δυο παιδιά του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και την Όλγα Γεροβασίλη κ.α.

Ο Αλέκος Φλαμπουράρης, όμως, πέραν της προσήλωσής του στην Αριστερά, είχε και φίλους από όλους τους χώρους. Κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, από τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά έως τον Κώστα Γείτονα, τον Κώστα Λαλιώτη, τον Κώστα Σκανδαλίδη κ.α. Προσπάθησε κατά καιρούς να συμβάλει στην προσέγγιση των δυο χώρων, η οποία μπορεί να μην είχε επιτυχία σε κεντρικό επίπεδο, όμως πίσω από κατά καιρούς συνεργασίες(πχ στην αυτοδιοίκηση) υπήρχε πάντα και ο δάκτυλος του Αλέκου Φλαμπουράρη.

Ο Φλαμπουράρης ήταν από τις προσωπικότητες της έλλογης αριστεράς που πλέον λιγοστεύουν, ίσως να είναι και μετρημένες στα δάκτυλα των χεριών. Σταθερός στις απόψεις του αλλά και ανεχτικός στην διαφωνία. Με πίστη στις αξίες και στα ιδανικά της Αριστεράς, αλλά χωρίς δογματισμούς και με έντονο το στοιχείο του ρεαλισμού.

Θα λείψει πρωτίστως στους οικείους του, αλλά και στους πολλούς φίλους του, που τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν για όλα όσα εκπροσωπούσε.