Γιάννης Γιαννουσάκης στο parapolitika.gr: "Η στροφή έγινε μετά τα 40" - Η σχέση του με τη μητέρα του, Αλέκα Κανελλίδου (Βίντεο)

Ο Γιάννης Γιαννουσάκης είναι η τρανή απόδειξη πως όσες διαδρομές κι αν αλλάξεις, αν κάτι είναι γραμμένο στο DNA σου, ο δρόμος θα σε βρει. Με χρόνια στη ναυτιλία και από τη Μέση Ανατολή στην Αμερική, μια καθημερινότητα που τον πήγαινε σε εντελώς άλλες κατευθύνσεις, η δική του στροφή ήρθε μετά τα 40, όταν αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό που πραγματικά αγαπά: τη μουσική. Ίσως γιατί όταν μητέρα σου είναι η Αλέκα Κανελλίδου ο δρόμος αυτός είναι και η μόνη επιλογή.

Διαβάστε: Αλέκα Κανελλίδου: Εγώ ήμουν η φωνή του Crazy Girl της Ζωής Λάσκαρη - «Χώρισα νωρίς και μεγάλωσα μόνη μου τον γιο μου»

«Ένα τραγούδι που έγραψε η νονά μου, το «Πώς φτάσαμε ως εδώ», ήταν η αφορμή για να αρχίσω να ασχολούμαι με το τραγούδι» αναφέρει και κάπως έτσι ξετυλίγει το κουβάρι της διαδρομής του «Στη Στροφή»και τη Σοφία Τουντούρη. Με αφορμή το ντουέτο τους, τη διασκευή του εμβληματικού «Ροζ», ο Γιάννης Γιαννουσάκης εξηγεί πως η επιλογή του συγκεκριμένου τραγουδιού διόλου τυχαία δεν ήταν καθώς περιγράφει απόλυτα τη σχέση τους. Μάνα και γιος, διαφορετικοί χαρακτήρες στη ζωή καταφέρνουν στη σκηνή να έχουν μοναδική χημεία, μια ρομαντική συνύπαρξη μάνας και γιου επί σκηνής. «Για μένα η Αλέκα Κανελλίδου ήταν, είναι και θα είναι η μάνα μου. Το ότι τραγουδάμε μαζί είναι κάτι διαφορετικό».

Τα 30 του φαίνεται να ήταν περίοδος καθοριστική για τη ζωή του. Ένα σοβαρό ζήτημα υγείας τον έκανε να επαναπροσδιορίσει τα πάντα και λίγους μήνες μετά ο ερχομός της κόρης του, Αλεξάνδρας: «Το μεγαλύτερο συναίσθημα που έχω νιώσει ποτέ ήταν όταν έγινα πατέρας. Είμαι τρελαμένος με την κόρη μου», αναφέρει και με αφοπλιστική ειλικρίνεια παραδέχεται: «Η κόρη μου έχει έναν τρόπο και χειρίζεται το μυαλό μου και με πάει εκεί που θέλει στο τέλος». Μέσα από το ταξίδι της ζωής του, ο Γιάννης Γιαννουσάκης μοιράζεται εικόνες από τα παιδικά του χρόνια, ιστορίες από το σπίτι όπου μεγάλωνε ανάμεσα σε θρύλους του ελληνικού κινηματογράφου και στιγμές που σημάδεψαν τη δική του πορεία.

«Η μουσική λειτουργούσε πάντα ως όχημα για να εκφραστώ με τα λόγια των συναισθημάτων» εξηγεί. Και κλείνει με μία φράση που συνοψίζει όχι μόνο τη διαδρομή του, αλλά και το πόσο σπουδαίες είναι οι στροφές στη ζωή γιατί σε οδηγούν εκεί που τελικά ανήκεις. «Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις το οτιδήποτε, το δύσκολο είναι να ξέρεις τι θέλεις να κάνεις». Όταν όμως το βρεις, είναι σίγουρα μαγικό και στην περίπτωση του έχει και λίγο… ροζ!