EnΑγία Άννα: Για χρόνια η προσευχή της για ένα παιδί έγινε η ανάσα της και τελικά γέννησε την Παναγία (Βίντεο)
Μεγάλη γιορτή σήμερα
Μια συγκλονιστική αφήγηση πίστης και υπομονής για τη ζωή της Αγίας Άννας, της γυναίκας που προσευχήθηκε για χρόνια να αποκτήσει παιδί και έγινε η μητέρα της Παναγίας - και γιαγιά όλων μας
Μεγάλη γιορτή σήμερα, Τρίτη 9 Δεκεμβρίου, για την Ορθοδοξία, με την Αγία Άννα να τιμάται από την Εκκλησία. Με αφορμή το γεγονός αυτό, η Next Step Media της «δίνει φωνή», «ζωντανεύοντας» μια συγκλονιστική αφήγηση πίστης και υπομονής. Η μητέρα της Παναγίας και γιαγιά όλων μας «μιλά» με λόγια που αγγίζουν τους πάντες και στέλνει το μήνυμα πως είμαι «μια γυναίκα που έμαθε πως η μεγαλύτερη ευλογία μπορεί να έρθει ακριβώς όταν όλα μοιάζουν αδύνατα».
«Με λένε Άννα. Ζούσα μια ήσυχη, ταπεινή ζωή στα Ιεροσόλυμα με τον άντρα μου, τον Ιωακείμ. Μας έλειπε μόνο ένα πράγμα… ένα παιδί. Για χρόνια ολόκληρα προσευχόμασταν, δακρύζαμε, περιμέναμε.
Και όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο μεγάλωνε ο πόνος. Ήταν μια πληγή που δεν μοιραζόμασταν εύκολα με κανέναν. Όλοι πίστευαν πως ο Θεός δεν μας έχει ευλογήσει…
Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα πως ο Θεός μάς είχε ξεχάσει. Αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να Τον εμπιστεύομαι. Η προσευχή μου έγινε η ανάσα μου. Κάθε μέρα Του έλεγα: “Κύριε, αν είναι θέλημά Σου… κάνε την καρδιά μας να χαρεί”.
Μέχρι που μια μέρα, μέσα στη σιωπή, άκουσα την απάντηση. Ο Θεός δεν μας είχε αγνοήσει. Η υπόσχεσή Του ήρθε όταν πλέον είχαμε χάσει κάθε ελπίδα: θα γεννούσα μια κόρη, όχι ένα απλό παιδί, αλλά την ευλογημένη Μαρία… Αυτή που θα γινόταν η Μητέρα του Χριστού.
Όταν ένιωσα την πρώτη κίνηση της Παναγίας μέσα μου, κατάλαβα ότι η ζωή μας άλλαζε για πάντα. Όλος ο πόνος των χρόνων έγινε χαρά που ξεχείλιζε.
Και τότε έμαθα κάτι πολύ σημαντικό: ο Θεός αργεί, αλλά δεν ξεχνάει… και σε ευλογεί με πολλή αγάπη.
Δεν έγινα γνωστή για θαύματα ή για αγώνες. Έγινα γνωστή για τη μάνα που έγινα όχι μόνο της Μαρίας, αλλά όλων όσοι πονούν και περιμένουν. Όλων όσοι προσεύχονται και δεν παίρνουν απάντηση αμέσως. Είμαι η γιαγιά όλων των παιδιών του κόσμου.
Αν σήμερα με θυμάστε στις 9 Δεκεμβρίου, είναι γιατί ο Θεός θέλει να θυμάστε κι εσείς ένα πράγμα: καμία προσευχή δεν χάνεται. Κάθε δάκρυ γίνεται σπόρος ελπίδας.
Είμαι η Άννα. Μια γυναίκα που έμαθε πως η μεγαλύτερη ευλογία μπορεί να έρθει ακριβώς όταν όλα μοιάζουν αδύνατα».
«Με λένε Άννα. Ζούσα μια ήσυχη, ταπεινή ζωή στα Ιεροσόλυμα με τον άντρα μου, τον Ιωακείμ. Μας έλειπε μόνο ένα πράγμα… ένα παιδί. Για χρόνια ολόκληρα προσευχόμασταν, δακρύζαμε, περιμέναμε.
Και όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο μεγάλωνε ο πόνος. Ήταν μια πληγή που δεν μοιραζόμασταν εύκολα με κανέναν. Όλοι πίστευαν πως ο Θεός δεν μας έχει ευλογήσει…
Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα πως ο Θεός μάς είχε ξεχάσει. Αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να Τον εμπιστεύομαι. Η προσευχή μου έγινε η ανάσα μου. Κάθε μέρα Του έλεγα: “Κύριε, αν είναι θέλημά Σου… κάνε την καρδιά μας να χαρεί”.
Μέχρι που μια μέρα, μέσα στη σιωπή, άκουσα την απάντηση. Ο Θεός δεν μας είχε αγνοήσει. Η υπόσχεσή Του ήρθε όταν πλέον είχαμε χάσει κάθε ελπίδα: θα γεννούσα μια κόρη, όχι ένα απλό παιδί, αλλά την ευλογημένη Μαρία… Αυτή που θα γινόταν η Μητέρα του Χριστού.
Όταν ένιωσα την πρώτη κίνηση της Παναγίας μέσα μου, κατάλαβα ότι η ζωή μας άλλαζε για πάντα. Όλος ο πόνος των χρόνων έγινε χαρά που ξεχείλιζε.
Και τότε έμαθα κάτι πολύ σημαντικό: ο Θεός αργεί, αλλά δεν ξεχνάει… και σε ευλογεί με πολλή αγάπη.
Δεν έγινα γνωστή για θαύματα ή για αγώνες. Έγινα γνωστή για τη μάνα που έγινα όχι μόνο της Μαρίας, αλλά όλων όσοι πονούν και περιμένουν. Όλων όσοι προσεύχονται και δεν παίρνουν απάντηση αμέσως. Είμαι η γιαγιά όλων των παιδιών του κόσμου.
Αν σήμερα με θυμάστε στις 9 Δεκεμβρίου, είναι γιατί ο Θεός θέλει να θυμάστε κι εσείς ένα πράγμα: καμία προσευχή δεν χάνεται. Κάθε δάκρυ γίνεται σπόρος ελπίδας.
Είμαι η Άννα. Μια γυναίκα που έμαθε πως η μεγαλύτερη ευλογία μπορεί να έρθει ακριβώς όταν όλα μοιάζουν αδύνατα».
