Μπριζίτ Μπαρντό: Τέσσερις γάμοι, ένας γιος που "δεν ήθελε", μια απόπειρα αυτοκτονίας και εμβληματικές ταινίες που σημάδεψαν την εποχή της και τις επόμενες (Εικόνες)

«Είναι λυπηρό να γερνάς, αλλά υπέροχο να ωριμάζεις», έχει πει η Γαλλίδα ηθοποιός Μπριζίτ Μπαρντό, η οποία έφυγε σήμερα, Κυριακή (28/12), από την ζωή σε ηλικία 91 ετών. Παρά τη δημοτικότητά της, παραδεχόταν ότι την ενοχλούσε, καθώς τα τελευταία χρόνια ζούσε απομονωμένη με τα ζώα της και αφιερώνονταν αποκλειστικά στο ίδρυμά της για την προστασία τους. «Δεν καταλαβαίνω γιατί όλος ο κόσμος συνεχίζει να ασχολείται μαζί μου. Σταμάτησα τον κινηματογράφο πριν χρόνια… θέλω απλώς ησυχία», είχε εξομολογηθεί η ηθοποιός που έγινε σύμβολο του σεξ και μια από τις πιο επιθυμητές γυναίκες παγκοσμίως.

Διαβάστε: Μπριζίτ Μπαρντό: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η "Μπεμπέ" - Καθιερώθηκε ως "μύθος" και παγκόσμιο σύμβολο του σεξ (Βίντεο)

Μπριζίτ Μπαρντό: Η γέννηση μίας σταρ

Η Μπεμπέ, το χαϊδευτικό που προήλθε από τα αρχικά του ονόματός της, γεννήθηκε στο Παρίσι, στο νούμερο 5 της Πλατείας Βιολέ, στο 15ο διαμέρισμα. Γόνος εύπορης οικογένειας, με πατέρα βιομήχανο και μητέρα αφιερωμένη στα οικιακά, η Μπριζίτ μεγάλωσε μαζί με την αδελφή της, Μαρί-Ζαν, λαμβάνοντας αυστηρή μόρφωση. Από μικρή έδειξε πάθος για τον κλασικό χορό, κάνοντας τα πρώτα της βήματα σε ηλικία 7 ετών στα Cours Bourgat. Το 1949 εισήχθη στο Ωδείο του Παρισιού, όπου κέρδισε την πρώτη της τιμητική διάκριση.

Στον πατέρα της άρεσε να κινηματογραφεί και αυτός είναι και ο λόγος, που υπάρχουν πολλά φιλμ με την Μπαρντό σε παιδική ηλικία, ενώ η μητέρα της, Τοτί, αγαπούσε ιδιαίτερα τη μόδα και το χορό. Και κάπως έτσι η οικογένεια Μπαρντό αποτελούσε μέλος της υψηλής κοινωνίας, είχε επαφές με διευθυντές του Τύπου, του θεάτρου, του κινηματογράφου, αλλά και με ανθρώπους της μόδας. Σε ηλικία 15 ετών, προσλαμβάνεται από τη διευθύντρια των περιοδικών ELLE και Le Jardin des Modes, Ελέν Λαζαρέφ, στενή φίλη της μητέρας της και γίνεται μασκότ του περιοδικού, στο οποίο κάνει το πρώτο της εξώφυλλο.

Ο σκηνοθέτης Μαρκ Αλεγκρέ την εντοπίζει και της προτείνει ρόλο στην επόμενη ταινία του, «Les lauriers sont coupés». Η ταινία τελικά δε γυρίζεται ποτέ, αλλά μέσω αυτού η Μπριζίτ γνωρίζει έναν νέο σεναριογράφο που θα γίνει σκηνοθέτης, τον 22χρονο Ροζέ Βαντίμ και τον ερωτεύεται.

Η πρώτη ταινία και ο πρώτος γάμος σε ηλικία...18 ετών

To 1952 ο σκηνοθέτης Ζαν Μπουαγιέ της προτείνει τον πρώτο της ρόλο στην ταινία «Le trou normand» και ακολουθεί δεύτερος ρόλος στην ταινία «Μανίνα, ο γυμνός θησαυρός». Σε ηλικία 18 ετών, ο πατέρας της δίνει την έγκριση - αν και αρχικά και αυτός και η μητέρα της δεν ενέκριναν τη σχέση αυτή - να παντρευτεί με τον Ροζέ Βαντίμ και ο γάμος γίνεται στο Παρίσι, στις 21 Δεκεμβρίου του 1952.

Το 1953, η Μπριζίτ Μπαρντό κάνει το ντεμπούτο της στο θεατρικό σανίδι, ανεβαίνοντας για πρώτη και τελευταία φορά στη σκηνή με την παράσταση «L'Invitation au château» του Ζαν Ανούιγ. Στη συνέχεια, παίρνει διάφορους ρόλους σε μικρές ταινίες, μέχρι που στο Φεστιβάλ Καννών τραβά όλα τα φλας πάνω της, επισκιάζοντας ακόμη και τις μεγάλες σταρ που είχαν γεμίσει την Κρουαζέτ.

Και ο Θεός έπλασε την...Μπριζίτ Μπαρντό

Το 1956 σε ηλικία 22 ετών μπαίνει στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου και γίνεται διεθνές σύμβολο του σεξ με την ταινία του Ροζέ Βαντίμ «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα». «Ήθελα διαμέσου της Μπριζίτ, να αναπαραστήσω το κλίμα της εποχής. Η Ζυλιέτ είναι ένα κορίτσι των καιρών της, που αποτινάσσει κάθε συναίσθημα ενοχής, κάθε ταμπού που της επιβάλλει η κοινωνία και της οποίας η σεξουαλικότητα είναι παντελώς απελευθερωμένη. Στην προπολεμική λογοτεχνία και τα φιλμ, θα την είχαν χαρακτηρίσει πόρνη. Στην εν λόγω ταινία, είναι μια πολύ νέα γυναίκα, γενναιόδωρη, καμιά φορά ανισόρροπη, και τελικά ασυγκράτητη, που δεν έχει καμιά άλλη δικαιολογία παρά τη γενναιοδωρία της» θα πει ο Ροζέ Βαντίμ που θα χωρίσει από την Μπριζίτ Μπαρντό το 1957, ενώ η ταινία θα της έχει χαρίσει τεράστια επιτυχία.

Λίγο αργότερα η ηθοποιός θα εμφανισθεί στο πλευρό του Ζαν Λουί Τρεντινιάν. Όπως είχε πει η ίδια, «ο Ζαν Λουί με ήθελε ατόφια, γυμνή, φυσική, απλή, πρωτόγονη. Μου μάθαινε την κλασική μουσική, η οποία είχε αντικαταστήσει στο πικάπ του καμαρινιού μου το τσα-τσα! Μου μάθαινε τον έρωτα τον έντονο, τον ολοκληρωτικό! Την εξάρτηση μιας γυναίκας από τον άντρα που αγαπάει…».

Η γέννηση του γιου της και η απόπειρα αυτοκτονίας

Κάπου εκεί αρχίζει να γεννιέται ο μύθος που θα τη συνοδεύει σε όλη της τη ζωή. Οι άνδρες σε όλο τον κόσμο την ποθούν, ενώ οι γυναίκες τη ζηλεύουν θανάσιμα και προσπαθούν να μιμηθούν κάθε της λεπτομέρεια: τα ξανθά, ανοιχτόχρωμα μαλλιά της, την εμβληματική κόμμωση choucroute, το μακιγιάζ με έντονα μάτια τονισμένα με μαύρο αϊλάινερ και κόκκινα ή ροζ χείλη, τα σέξι και εφαρμοστά ρούχα, τα ταγέρ, τις φούστες, τις φαρδιές ζώνες, τις μπαλαρίνες, τα τζιν και T-shirt, αλλά και το διάσημο μπικίνι που έγινε μόδα. Διάσημες προσωπικότητες, όπως η Σιμόν ντε Μπωβουάρ και ο Ζαν Κοκτό, την θαυμάζουν και της αφιερώνουν άρθρα.

Το 1959 η Μπαρντό γυρίζει την ταινία «Η Μπαμπέτ Πάει στον Πόλεμο» και απαιτεί να συμπρωταγωνιστήσει με τον Ζακ Σαριέ, τον οποίο παντρεύεται τον ίδιο χρόνο, για να χωρίσουν τρία χρόνια αργότερα, το 1962. Το 1960, η γέννηση του γιου της, Νικολά, προκαλεί παγκόσμια αίσθηση. Η Μπριζίτ γεννά στο σπίτι της, καθώς οι δημοσιογράφοι έχουν αποκλείσει κάθε πιθανή έξοδο. Αργότερα, σε συνέντευξή της, θα πει για τον γιο της: «Περίμενα την ευλογημένη στιγμή που θα απαλλαγώ από αυτόν», εξηγώντας ότι δεν ήταν έτοιμη να γίνει μητέρα και τελικά τον μεγάλωσε ο πατέρας του. Λέγεται μάλιστα ότι, όταν ο Νικολά ήταν 12 ετών, επισκέφθηκε τη διάσημη μητέρα του, η οποία όμως τον έδιωξε για να υποδεχτεί καλεσμένους, με αποτέλεσμα εκείνος να επιστρέψει σπίτι του κλαμένος.

Η φήμη της έχει πλέον εδραιωθεί και η συνέχεια μοιάζει αναπόφευκτη. Το Χόλιγουντ της καταθέτει δελεαστικές προτάσεις, τις οποίες εκείνη απορρίπτει, επιλέγοντας να παραμείνει μια «γαλλική αξία». Οι παπαράτσι δεν την αφήνουν στιγμή σε ησυχία, εκατομμύρια έντυπα σε όλο τον κόσμο φιλοξενούν τη φωτογραφία της στα εξώφυλλα, ενώ αμέτρητα άρθρα άλλοτε την αποθεώνουν και άλλοτε την επικρίνουν.

Στα 26α γενέθλιά της, εξαντλημένη από τα απαιτητικά γυρίσματα της ταινίας «Η Αλήθεια», πληγωμένη από τη δημοσιοποίηση προσωπικών της στιγμών και συνθλιμμένη από το βάρος μιας φήμης που είχε πλέον ξεφύγει από κάθε έλεγχο, περνά μια σοβαρή προσωπική κρίση που την οδηγεί σε απόπειρα αυτοκτονίας. Η επιβίωσή της θα χαρακτηριστεί αργότερα ως θαύμα και θα σημαδέψει βαθιά τη ζωή της.

Η αγάπη για τα ζώα και οι επόμενοι γάμοι

Το 1962 η Μπριζίτ Μπαρντό ξεκινά την πρώτη της ενεργή μάχη υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων και υιοθετεί χορτοφαγική διατροφή. Ένα χρόνο αργότερα γυρίζει το αριστούργημα «Η Περιφρόνηση» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, που θα θεωρηθεί η κορυφαία ταινία της καριέρας της.

Το 1966, ο Γερμανός πολυεκατομμυριούχος Γκούντερ Ζαχς της στέλνει μια εντυπωσιακή βροχή από ροδοπέταλα για να εκφράσει τον έρωτά του και να της ζητήσει να τον παντρευτεί. Ο γάμος τους τελικά πραγματοποιείται στις 14 Ιουλίου στο Λας Βέγκας, αλλά δύο χρόνια αργότερα το ζευγάρι χωρίζει.

Το ειδύλλιο με τον Σερζ Γκενσμπούρ - όντας ακόμα παντρεμένη - θα την κάνει μούσα του και θα της γράψει δεκάδες τραγούδια, όπως και πολλοί άλλοι συνθέτες. Το 1968 ο Σαρλ Ντε Γκωλ δηλώνει πως η Μπριζίτ Μπαρντό φέρνει στη χώρα τόσο συνάλλαγμα, όσο και η αυτοκινητοβιομηχανία Renault. Μια καριέρα στην μουσική έχει ήδη ξεκινήσει...

Και ενώ κυκλοφορούν άλμπουμ της και πρωταγωνιστεί σε ταινίες όπως «Η ερωτιάρα», «Η λεωφόρος των λαθρεμπόρων» και «Δυο λησταρχίνες σαρώνουν το Γουέστ», το 1973 έχοντας ολοκληρώσει τα γυρίσματα για την τελευταία της ταινία, «Η γυμνή πριγκίπισσα» μετά από 21 χρόνια καριέρας, 50 ταινίες και 80 τραγούδια, μην αντέχοντας πλέον την υπερέκθεσή της στα μίντια και το σινεμά, η Μπριζίτ Μπαρντό αποσύρεται οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και αποφασίζει να αφοσιωθεί στην υπεράσπιση των ζώων. Το 1986 ιδρύει το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό, έναν οργανισμό για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, το οποίο χρηματοδοτεί και η ίδια βγάζοντας σε δημοπρασία διάφορα προσωπικά της αντικείμενα και κοσμήματα.

16 Αυγούστου του 1992, η διάσημη ηθοποιός παντρεύεται για τέταρτη φορά στη Νορβηγία τον Μπερνάρ ντ’ Ορμάλ, ένα βιομήχανο, με τον οποίο ζει στο Σαιν Τροπέ.

Τα βραβεία και η κοινωνική δράση

Το 1993 απονέμεται για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ το Διεθνές Βραβείο Μπριζίτ Μπαρντό, το οποίο τιμά κάθε χρόνο το καλύτερο ρεπορτάζ σχετικά με τα ζώα. Το 2001, η οργάνωση PETA της απονέμει το Ανθρωπιστικό Βραβείο ως αναγνώριση των αγώνων της υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, ιδιαίτερα για την προστασία της φώκιας.

Τα επόμενα χρόνια, η Μπεμπέ εκδίδει το βιβλίο Un cri dans le silence, όπου εκφράζει τις προσωπικές της απόψεις για τη ζωή. Παράλληλα, εμπλέκεται σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπως η καμπάνια κατά της κατανάλωσης κρέατος σκύλων και γατιών στη Νότια Κορέα. Η δράση της, οι δηλώσεις και οι απόψεις της προκαλούν αντιδράσεις και έντονες συζητήσεις, καθώς καταπιάνεται με θέματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα, τη θρησκεία και τη θέση μειονοτήτων στη γαλλική κοινωνία.

Έχοντας ζήσει μια ζωή γεμάτη ένταση, λάμψη και αμφιλεγόμενες στιγμές, η Μπριζίτ Μπαρντό θα συνοψίσει την πορεία της με τα λόγια: «Έχω υπάρξει πολύ ευτυχισμένη, πολύ πλούσια, πολύ όμορφη, πολύ διάσημη και πολύ δυστυχισμένη. Τα ζώα δεν με έχουν προδώσει ποτέ. Είναι εύκολα θηράματα, όπως ήμουν και εγώ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου».