Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι; Ή, για να ακριβολογούμε, ένας νεοφιλελεύθερος στην αριστερή αυλή του Αλέξη Τσίπρα; Προφανώς, στη ζωή, και πολύ περισσότερο στην πολιτική, τίποτε δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Yπό το πρίσμα της προσέγγισης αυτής, δεν θα έπρεπε να προκαλεί απορία το ότι ο γνωστός επικοινωνιολόγος των κεντροδεξιών αρχηγών Γιάννης Λούλης αποφάσισε να πρωτοτυπήσει και να ακολουθήσει την αντίστροφη πορεία από εκείνη στην οποία πολλοί αριστεροί μάς συνήθισαν.

Δηλαδή, ενώ εκείνοι από την Αριστερά έπαιρναν κατεύθυνση προς τη Δεξιά -ή και προς την Ακρα Δεξιά, όπως ο μακαρίτης Γεωργαλάς-, βλέποντας το φως το αληθινό, ο Γ. Λούλης στα πολιτικά του γεράματα αποφάσισε να ταυτισθεί με την Αριστερά. Εξίσου προφανές είναι ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Διότι ο επικοινωνιολόγος που λόγω και έργω κατακεραύνωνε τον λαϊκισμό αποφάσισε, ως πολιτικός σύμβουλος ενός πρωθυπουργού, να δώσει συγχωροχάρτι στην πλέον ακραία μορφή λαϊκισμού της Μεταπολίτευσης, την οποίαν εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ.  

ΠΕΡΙ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ

Είχε χαρακτηρίσει λαϊκιστή τον Α. Σαμαρά -τον πρώην πρωθυπουργό που, τελικώς, θα είναι από τους λίγους πολιτικούς που θα έχει δικαιωθεί εν ζωήεπειδή είχε δώσει τη συγκατάθεσή του στο Μνημόνιο, αλλά δεν είναι λαϊκιστής ο Αλ. Τσίπρας, που έχει υπογράψει δύο! Φαίνεται όμως ότι στην ψυχοσύνθεση του πολιτικού επιστήμονα φώλιαζε η γοητεία ενός λαϊκισμού. Διατηρούσε σχέσεις με τον καθοδηγητή του ΠΑΣΟΚικού λαϊκισμού, Κ. Λαλιώτη, ενώ είχε πει για τον Ανδρέα Παπανδρέου -επιτομή του μεταπολιτευτικού λαϊκισμούότι «ακόμη και αν διαφωνούσαμε, δεν έπαυε να μας γοητεύει. Αυτό συμβαίνει με όλους τους γνήσιους πολιτικούς της σαγήνης»!

Με πλούσιο βιογραφικό, ο Γιάννης Λούλης κατέχει μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Εσεξ και διδακτορικό στις Πολιτικές Επιστήμες από το περίφημο Κέιμπριτζ. Η πρώτη του επαγγελματική ενασχόληση ήταν στο ΚΠΕΕ, το think tank της Νέας Δημοκρατίας. Θήτευσε δίπλα στον Μιλτιάδη Εβερτ, έναν σκληρό δεξιό, ενώ διετέλεσε και σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή, διεκδικώντας την πατρότητα του ιδεολογήματος του «Μεσαίου Χώρου». Γρήγορα αντιλήφθηκε ότι στον κεντροδεξιό πολιτικό χώρο είχε χάσει την πολιτική του αξιοπιστία, έπειτα από μία σειρά λάθος προσεγγίσεων.

Πράγματι, πολλές φορές ο Γιάννης Λούλης είχε πέσει έξω στις προβλέψεις του. Για παράδειγμα, στα πολιτικά σαλόνια περί τα τέλη της δεκαετίας του ’80 συζητούνταν μετ’ επιτάσεως ότι είχε κάνει άστοχες εκτιμήσεις για την πολιτική κατάσταση και την εξέλιξη των αυτοδιοικητικών εκλογών, παρασύροντας μάλιστα σε αντίστοιχα λάθος εκτιμήσεις στελέχη της αμερικανικής πρεσβείας, που είχαν ζητήσει την άποψή του. Σε λάθος ατραπούς είχε παρασύρει και τον Μιλτιάδη Εβερτ, ενώ όλοι θυμούνται ότι το 2007 προέβλεπε ότι πολύ δύσκολα θα κέρδιζε τις εκλογές ο Καραμανλής. Και ο Καραμανλής τις πήρε πανηγυρικά.

Το 2009, ήταν από αυτούς που συνιστούσαν πρόωρες εκλογές, τις οποίες βεβαίως έχασε ο Καραμανλής, τον οποίον ο Γιάννης Λούλης, αφού υπήρξε κεντρικός σύμβουλός του, σε βιβλίο του στη συνέχεια τον χαρακτήρισε άτολμο! Τα δημόσια πρόσωπα θέλουν να είναι έμπνευση των γελοιογράφων, διότι παραμένουν έτσι στην επικαιρότητα. Οπως, λ.χ., ο αείμνηστος Κ. Τσάτσος, που παραπονιόταν όταν οι γελοιογράφοι είχαν σταματήσει να τον απεικονίζουν ως… όρνιθα, με αφορμή την παράσταση του Αριστοφάνη στην Επίδαυρο, που ως υπουργός Προεδρίας είχε απαγορεύσει για συγκεκριμένο λόγο.

Αλίμονο, όμως, αν τα δημόσια πρόσωπα τα προσδιορίζουν με χλευαστικές ατάκες. Αυτήν την αξιολόγηση δεν την απέφυγε ο συμπαθής πολιτικός επικοινωνιολόγος Γ. Λούλης. Μία πρώτη γεύση είχε πάρει ο ίδιος όταν την εποχή που είχε εκλεγεί πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής και είχε εγκατασταθεί στο Μαξίμου, οι περί τον νέο πρωθυπουργό έλεγαν με σημασία: «Οταν όλοι φεύγουν, ο Λούλης μπαίνει από την... πλαϊνή πόρτα».

Πιο δηλητηριώδες ήταν το σχόλιο του πλέον αυθεντικού ίσως εκπροσώπου του καραμανλισμού, του Πέτρου Μολυβιάτη, ο οποίος, συμπυκνώνοντας σε μία φράση την αξιολόγηση των διαχρονικών λανθασμένων εκτιμήσεων Λούλη, είχε πει το αμίμητο, που χαρακτηρίζει τον όψιμο σύμβουλο της Αριστεράς: «Ο Λούλης πρώτα συμβούλευε όλους τους αρχηγούς της Ν.Δ. πώς να πολιτευτούν και στη συνέχεια έγραφε βιβλία για να εξηγήσει το πώς έφτασαν στην ήττα»... Ισως ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να προσέχει μη τυχόν η αποδρομή του επιταχυνθεί από λάθος συμβουλές...  

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, Σάββατο 2 Ιουνίου 2018