Ένα από τα τελευταία του «χαρτιά» πριν από τις εκλογές ετοιμάζεται να ρίξει στο τραπέζι ο Αλέξης Τσίπρας, «ξεπαγώνοντας» ξαφνικά το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ενα θέμα που το κρατούσε στην «κατάψυξη» επί τέσσερα χρόνια και το έβγαζε κατά καιρούς μόνο και μόνο για λόγους εντυπωσιο-θηρίας. Τώρα, λοιπόν, σχεδιάζει να φέρει στη Βουλή ψήφισμα για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων από τη δράση του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα την περίοδο της Κατοχής, με προφανή σκοπό να επιχειρήσει να κερδίσει μερικούς «πόντους» πατριωτισμού και να ανορθώσει το φρόνημα της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει τρωθεί από τις διαρκείς υποχωρήσεις έναντι της Αγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την περίοδο 2015-2018.

Την προαναγγελία αυτή έκανε ουσιαστικά ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, την περασμένη Τρίτη, λέγοντας πως το πόρισμα για τις γερμανικές επανορθώσεις θα έρθει στο Κοινοβούλιο εντός του Μαρτίου, με στόχο να δοθεί το «πράσινο φως» για μια διεκδίκηση τριπλής μορφής: διακοινοβουλευτική, διακρατική και νομική. Την ίδια ημέρα, μιλώντας στο περιοδικό «Der Spiegel», ο υπουργός Εξωτερι-κών, Γιώργος Κατρούγκαλος, είπε για το θέμα αυτό πως «στο εγγύς μέλλον το ζήτημα θα έλθει στην ελληνική Βουλή. Τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο».

ΜΕ ΜΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Σε τι ποσό ανέρχονται οι διεκδικούμενες αποζημιώσεις; Σύμφωνα με την έκθεση της Κοι-νοβουλευτικής Επιτροπής ∆ιεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, η συνολική αξίωση της Ελλάδας από τη Γερμανία ανέρχεται σε περισσότερα από 270 δισ., ενώ, αν ληφθούν υπόψη και οι τόκοι, ξεπερνά τα 350 δισ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι βουλευτές της Ν.∆., διαφωνώντας με τους χειρισμούς της επιτροπής (υπό την προεδρία του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη) και της κυβέρνησης, καταψήφισαν την έκθεση της επιτροπής, ενώ το ΚΚΕ ψήφισε «παρών».

Μπορεί, ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει τις λεγόμενες «γερμανικές αποζημιώσεις», που ανάγονται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Κατοχή, μια ενέργεια που έχει εξαγγείλει, όπως προαναφέραμε, πολλάκις ο Αλέξης Τσίπρας; Μπορεί σίγουρα να κάνει μια μεγάλη και θεαματική αρχή με μία μόνο υπογραφή, του υπουργού ∆ικαιοσύνης, Μιχάλη Καλογήρου. Με αυτή την -τυπικά- απλή κίνηση, η κυβέρνηση μπορεί να αποζημιώσει με πολλά εκατομμύρια ευρώ τους πρώτους πολίτες που έχουν δικαιωθεί δικαστικά για τις ναζιστικές θηριωδίες και παράλληλα να δείξει έμπρακτα ότι επιθυμεί να αποδοθούν πλήρως οι αποζημιώσεις που η αρμόδια επιτροπή της Βουλής έχει ήδη κρίνει ότι οφείλονται. Ακόμα και στο μήνυμά του, εξάλλου, για την τελευταία εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου ο πρωθυπουργός επανέλαβε ουσι-αστικά ότι η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων είναι ενεργή και θα προχωρήσει σύντομα στις απαραίτητες ενέργειες. Μπροστά στην Αγκελα Μέρκελ, βέβαια, στη συνάντησή τους τον Ιανουάριο, ήταν αρκετά πιο συνεσταλμένος, λέγοντας τα εξής: «∆εν ξεχνάμε τις δύσκολες, αλλά απαράγραπτες, υποχρεώσεις που μας άφησε η Ιστορία, όπως οι πολεμικές αποζημιώσεις και το πολεμικό δάνειο, ωστόσο είμαστε αποφασισμένοι να συζητήσουμε σε ένα νέο πλαίσιο».

ΠΙΣΩ ΣΤΟ 1997

Για να γίνει αντιληπτό πώς μπορεί ο κ. Καλογήρου να ανοίξει τον δρόμο των αποζημιώσεων με την υπογραφή του και μόνο, πρέπει να πάμε αρχικά πίσω στο 1997. Τότε, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Λιβαδειάς, με την υπ’ αριθμ. 137/1997 απόφασή του, καταδίκασε το γερμανικό ∆ημόσιο να πληρώσει την οφειλόμενη αποζημίωση ύψους περίπου 28 εκατομμυρίων ευρώ (με σημερινά δεδομένα) στους συγγενείς των 218 θυμάτων της σφαγής του ∆ιστόμου το 1944, το οποίο χαρακτηρίστηκε έγκλημα εναντίον των θεμελιακών αρχών της πολιτισμένης ανθρωπότητας. Η απόφαση άνοιξε νομικά τον δρόμο για την κατάσχεση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα.

Η τότε γερμανική κυβέρνηση άσκησε αναίρεση και ο Αρειος Πάγος, με μεγάλη πλειοψηφία, δικαίωσε εν έτει 2000 στον ανώτατο βαθμό την απαίτηση των θυμάτων της γερμανικής θηριωδίας στο ∆ίστομο. Παρόλο που η απόφαση είναι αμετάκλητη και άρα εκτελεστή, η ελληνική νομοθεσία θέτει ως προϋπόθεση για ανάλογες περιπτώσεις την προηγούμενη συγκατάθεση του υπουργού ∆ικαιοσύνης της ελληνικής κυβέρνησης για την εκτέλεσή της. Αρκεί, δηλαδή, σήμερα μία και μόνο υπογραφή του κ. Καλογήρου και η διαδικασία θα ξεκινήσει.

Αυτό όχι απλώς το γνωρίζει πολύ καλά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει δεσμευθεί δημόσια ότι θα το πράξει! Αποτέλεσε μάλιστα και τμήμα των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. τότε). «Θα υπάρ-ξουν διεκδικήσεις των κατοχικών δανείων και των αποζημιώσεων με την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων», δήλωνε στις 9 Φεβρουαρίου 2015 στο Κοινοβούλιο ο τότε υπουργός ∆ικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, στο πλαίσιο της συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Στις 10 Μαρτίου 2015, πάλι από το βήμα της Βουλής, ο υπουργός ∆ικαιοσύνης ανακοίνωσε ότι θα υπογράψει την εν λόγω απόφαση του Αρείου Πάγου για κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού κράτους εντός της χώρας μας, ως αποζημίωση συγγενών των θυμάτων του ∆ιστόμου. «Η απόφαση του Αρείου Πάγου παραμένει εκτελεστή και προσωπικά είμαι έτοιμος να δώσω την άδεια για την εκτέλεσή της», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Παρασκευόπουλος, καταχειροκροτούμενος από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής για τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Λίγες ημέρες αργότερα, ο τότε υπουργός (και καθηγητής Ποινικού ∆ικαίου) επανέλαβε την πρόθεσή του αυτή σε συνάντηση που είχε με τον δήμαρχο του ∆ιστόμου, Γιάννη Γε-ωργάκο, τον βουλευτή Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Σταθά, και τη δικηγόρο Χριστίνα Σταμούλη, που έχει ασχοληθεί επί χρόνια με την υπόθεση αυτή. Ωστόσο, κατά τη συνεδρίαση της αρμόδιας διακομματικής επιτροπής στις 2 Φεβρουαρίου 2016 ο κ. Παρασκευόπουλος είχε πει ότι «δεν είναι κατάλληλη η ώρα» για διεκδίκηση των αποζημιώσεων, αφού προφανώς το Μέγαρο Μαξίμου είχε κατά νου να φέρει το θέμα λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές, για να προσποριστεί πολιτικά οφέλη, αλλά και να πετάξει έτσι το «μπαλάκι» στην επόμενη κυβέρνηση.

Στο Κοινοβούλιοτο επόμενο δίμηνο

Θυμίζουμε ότι ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης, Μ. Καλογήρου, έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την ομάδα του εκλιπόντος δικηγόρου Γιάννη Σταμούλη για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων υπέρ των θυμάτων του Διστόμου. Εχει μάλλον ήδη ξεχαστεί επίσης ότι στις 16 Αυγούστου 2016 ο Αλέξης Τσίπρας είχε μεταβεί στην Ηπειρο για να παραστεί στις εκδηλώσεις μνήμης των 317 θυμάτων της σφαγής του Κομμένου από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής το 1943. Από εκεί υποστήριξε ότι «για τη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου, η Ελλάδα, η χώρα μας, για πρώτη φορά έχει συγκροτημένη εθνική στρατηγική» και συμπλήρωσε εμφατικά ότι «η Ελληνική Δημοκρατία θα πράξει ό,τι απαιτείται σε διπλωματικό πρωτίστως και αν χρειαστεί και σε νομικό επίπεδο, προκειμένου να εκπληρωθεί αυτό το ιστορικό χρέος».

Στα 2,5 χρόνια που έχουν περάσει από τότε, φυσικά δεν έχει κάνει τίποτα, ενώ εξακολουθεί να αποφεύγει ακόμα και μια βασική δέσμευση της κυβέρνησής του, τη δικαίωση των θυμάτων του Διστόμου. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, από τα Χανιά, είχε δεσμευθεί ότι το πόρισμα θα ερχόταν «μέχρι το τέλος του έτους στην Ολομέλεια της Βουλής για τις περαιτέρω κινήσεις μας». Κάτι τέτοιο όμως δεν θα εξυπηρετούσε την πολιτική σκοπιμότητα της κίνησης, επομένως το πόρισμα έρχεται, καθώς φαίνεται, τελικά στη Βουλή δύο μήνες πριν από τις εκλογές.