Για περισσότερο από έναν αιώνα, το Palace Hotel στη Μαδρίτη αποτελεί καταφύγιο και θεσμό. Μεγαλοπρεπές και κεντρικό, μετατράπηκε σε αυτοσχέδιο νοσοκομείο για τις αριστερές πολιτοφυλακές κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου την περίοδο 1936-39 και έγινε κόμβος ίντριγκας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Φιλοξένησε ξέφρενα πάρτι κατά τη διάρκεια του La Movida madrilena, του αντιπολιτισμικού κινήματος μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο το 1975.

Μέσα στο χάος και τη σύγχυση που έπληξε την Ιβηρική χερσόνησο λόγω του μπλακ άουτ την περασμένη εβδομάδα, το ξενοδοχείο ανέλαβε και πάλι τον παλιό του ρόλο ως αξιόπιστο καταφύγιο. Μεταξύ αυτών που βρήκαν καταφύγιο στους πολυτελείς διαδρόμους του ήταν και ο ανταποκριτής σας, στον οποίο ένας υπάλληλος της υποδοχής επέτρεψε ευγενικά να χρησιμοποιήσει το ρεύμα και το wi-fi για να μεταδώσει τα γεγονότα.

Το ρεύμα έπεσε στις 12.33 μ.μ. και οι γεννήτριες μπήκαν σε λειτουργία. Η εξυπηρέτηση του ξενοδοχείου ήταν τόσο ομαλή που η πλούσια πελατεία του ήταν απομονωμένη, σε ορισμένες περιπτώσεις αγνοώντας σχεδόν εντελώς την κρίση έξω από το ξενοδοχείο. Οι χαμηλότερες τιμές για ένα δωμάτιο εκτοξεύτηκαν γρήγορα πάνω από τα 600 ευρώ τη βραδιά.

Η διακοπή ρεύματος, η οποία δεν έχει ακόμη εξηγηθεί, διήρκεσε έως μετά τη δύση του ήλιου, επηρεάζοντας δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους στην ηπειρωτική Ισπανία και την Πορτογαλία. Διατάραξε επιχειρήσεις, νοσοκομεία, συστήματα μεταφορών, δίκτυα κινητής τηλεφωνίας και άλλες κρίσιμες υποδομές. Τουλάχιστον πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε περιστατικά που σχετίζονται με το γεγονός αυτό.

Μέχρι το βράδυ, ωστόσο, το μπαρ του Palace Hotel, που κάποτε ήταν το στέκι του Πικάσο και του Λόρκα, ήταν γεμάτο από επισκέπτες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Αμερικανοί. Υπήρχε μια ατμόσφαιρα παρόμοια με εκείνη στον Τιτανικό. Το πλήθος έπινε κοκτέιλ «Hemingway» και έτρωγε μπέργκερ χωρίς πατάτες, όπως εξήγησε απολογητικά ένας σερβιτόρος, επειδή τα καύσιμα για τις γεννήτριες ήταν με δελτίο. Ένας ηλικιωμένος Βρετανός κύριος παρατήρησε: «Είναι τρομερό. Αυτοί οι άνθρωποι φορούν τα καπέλα του μπέιζμπολ ακόμη και στο πρωινό».

Το «gran apagon» (το μεγάλο μπλακ άουτ), όπως είναι πλέον ευρέως γνωστό, αποτέλεσε για πολλούς αφορμή για διασκέδαση. Οι βεράντες των καφέ γέμισαν από εργαζόμενους που έπιναν μπύρα στον ήλιο. Οι ιδιοκτήτες σκύλων συγκεντρώθηκαν σε πάρκα για να ακούσουν τους κιθαρίστες. Τα ραδιόφωνα και οι μπαταρίες εξαντλήθηκαν, καθώς ο κόσμος προσπαθούσε να μάθει τι είχε συμβεί. Ο τετράχρονος εγγονός ενός φίλου, που δεν είχε δει ποτέ ραδιόφωνο, αναφώνησε: «Μια τηλεόραση χωρίς εικόνες!»

Οι άνθρωποι διάβαζαν βιβλία ή έπαιζαν σκάκι. Στις σιδηροδρομικές γραμμές στη μέση του πουθενά, οι εγκλωβισμένοι επιβάτες εξασκούνταν σε viral χορευτικές κινήσεις καθώς περίμεναν να διασωθούν.

Στην Πορτογαλία διαδραματίστηκαν παρόμοιες σκηνές χάους και προσαρμογής. Η Λόρα Τζόουνς, Βρετανίδα κάτοικος της Λισαβόνας, δήλωσε: «Το βράδυ παίζαμε επιτραπέζια παιχνίδια υπό το φως των κεριών, έξω. Σίγουρα είναι κάτι θετικό, το να απομακρυνθούν όλοι από τις οθόνες».

Υπήρχαν και πράξεις καλοσύνης. Ένα χωριό στην Ανδαλουσία άνοιξε ένα κτίριο για να στεγάσει και να προσφέρει φαγητό σε μια ομάδα αποκλεισμένων επιβατών τρένου. Καθώς οι φωτεινοί σηματοδότες δεν λειτουργούσαν και οι ουρές των αυτοκινήτων γέμιζαν τους δρόμους, οι οδηγοί ταξί απενεργοποίησαν τα ταξίμετρά τους. Πίσω στη Μαδρίτη, σχηματίστηκαν μεγάλες ουρές για το παγωτό που μοίραζαν οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων.

Οι λαθρέμποροι ναρκωτικών και οι ταυρομάχοι διασκέδασαν επίσης. Η αρένα ταυρομαχίας Maestranza της Σεβίλλης διοργάνωσε έναν αγώνα για αρχάριους τορέρος, τον οποίο η El Pais καταδίκασε ως «κραυγαλέα πράξη ανευθυνότητας σε έκτακτες περιστάσεις». Ταχύπλοα σκάφη που μετέφεραν ναρκωτικά στον ποταμό Γουαδαλκιβίρ κοντά στη Σεβίλλη εκμεταλλεύτηκαν τις διακοπές ρεύματος στα ραντάρ της αστυνομίας. Οι οδηγοί που νόμιζαν ότι τα συστήματα παρακολούθησης της κυκλοφορίας ήταν επίσης εκτός λειτουργίας, έκαναν λάθος, δήλωσαν οι αρχές, και όσοι υπερέβησαν τα όρια ταχύτητας θα λάβουν πρόστιμο.

Η αποτυχία των κυβερνήσεων της Ισπανίας και της Πορτογαλίας να εξηγήσουν το μπλακ άουτ προκάλεσε δυσμενείς συγκρίσεις με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Οι Βραζιλιάνοι απάντησαν με ένα μιμίδιο (meme) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αποκαλούσε την Πορτογαλία «Guiana Brasileira», σαν να ήταν μια γραφική και υπανάπτυκτη αποικία της αυτοκρατορίας των Νοτιοαμερικανών.

Στη Μαδρίτη, δεν ήταν όλα τα καταλύματα αντάξια του Palace Hotel. Σε μια στήλη στην El Debate, μια συντηρητική ηλεκτρονική εφημερίδα, ο αριστοκράτης Ραμόν Πέρεζ-Μάουρα εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τη λέσχη Nuevo Club, που αποτελεί προνόμιο των δουκών και της άρχουσας κάστας. «Το προσωπικό πολύ ευγενικά μας είπε ότι ήταν αδύνατο να μας εξυπηρετήσει, ούτε καν με μερικά κρύα πιάτα», έγραψε.

Καθώς έφευγα από το Palace Hotel για το φωτισμένο με κεριά σπίτι μου, θυμήθηκα την περιγραφή του εμφυλίου πολέμου από την Αμερικανίδα συγγραφέα Μάρθα Γκέλχορν, η οποία περιέγραφε τα γυμνά πατώματα που ήταν γεμάτα επιδέσμους, τις «άθλιες βαμβακερές κουρτίνες συσκότισης» και την έλλειψη τροφίμων. Δεν ήμουν ο μόνος που σκεφτόμουν ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα.

ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing