Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, το Δημοκρατικό Κόμμα απέστειλε ένα email στα μέλη και τους υποστηρικτές του, ζητώντας τους να συνεισφέρουν 30 δολάρια ο καθένας για το ταμείο του υπέρ των εκλογών.

Το email παρουσιάστηκε ως προσωπική έκκληση της Κάμαλα Χάρις, της πρώην αντιπροέδρου και περσινής υποψήφιας για την προεδρία της χώρας.

Η Χάρις ηττήθηκε σε τέτοιο βαθμό από τον πρόεδρο Τραμπ, καθώς έχασε τις επτά πολιτείες-κλειδιά, αλλά και τη λαϊκή ψήφο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ισχυροί παράγοντες του κόμματος ενδεχομένως να σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλύτερα να μην τη χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν την εκστρατεία τους σχετικά με τη συλλογή οικονομικών πόρων. Από την άλλη πλευρά, οι εν λόγω επικεφαλής του κόμματος παρακολούθησαν επίσης τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η Χάρις, τουλάχιστον προς το παρόν, αποτελεί το απόλυτο φαβορί της βάσης του κόμματος για την προεδρική υποψηφιότητα το 2028.

Η περσινή εκστρατεία της Χάρις επικρίθηκε ως υπερβολικά αριστερή, αποστασιοποιημένη από τους ψηφοφόρους και μη ρεαλιστική. Η πρώην γερουσιαστής, η οποία διαφοροποιήθηκε σε μια σειρά από βασικά ζητήματα σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τους ψηφοφόρους, αγωνίστηκε επίσης να διαφοροποιηθεί από την ατζέντα του προέδρου Μπάιντεν.

Στα 60 της, είναι ακόμα αρκετά νέα για να διεκδικήσει ξανά ένα υψηλό αξίωμα και θεωρείται ότι εξετάζει το ενδεχόμενο αυτό ή ακόμη και να διεκδικήσει τη θέση του κυβερνήτη στην πολιτεία της, την Καλιφόρνια, μια μάχη στην οποία οι προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών θα αποδειχθούν ως μια μεγαλύτερη δοκιμασία σε σύγκριση με τις γενικές εκλογές.

«Θα παραμείνω στον αγώνα αυτό», δήλωσε επανειλημμένα στους συμμάχους της - και, κυρίως, στους χρηματοδότες της - σε ιδιωτικά τηλεφωνήματα και συγκεντρώσεις τους τελευταίους μήνες.\

Ορισμένοι από τους κορυφαίους Δημοκρατικούς της Καλιφόρνιας, οι οποίοι επιθυμούν να αντικαταστήσουν τον Γκάβιν Νιούσομ, του οποίου η θητεία έχει λήξει, ετοιμάζονται να παραμερίσουν, αν η Χάρις θέσει υποψηφιότητα. Η Κέιτι Πόρτερ, πρώην βουλευτής, δήλωσε ότι θα εγκαταλείψει την εκκολαπτόμενη εκστρατεία της υπέρ της Χάρις. Το ίδιο έπραξαν και άλλοι. Μόνο ο Αντόνιο Βιλαραϊγκόζα, ο πρώην δήμαρχος του Λος Άντζελες, φαίνεται αποφασισμένος να σταθεί απέναντί της.

Ο Ρομπ Μπόντα, γενικός εισαγγελέας της Καλιφόρνια, δήλωσε στο Politico: «Η αναγνωρισιμότητα του ονόματός της, τα προνόμιά της, η ικανότητά της να διεξάγει μια επιτυχημένη εκστρατεία θα είχε ως αποτέλεσμα να εκκαθαρίσει το πεδίο από την πλευρά των Δημοκρατικών. Αν κάποιος θέλει να παραμείνει στο κόμμα, θα τον συμβούλευα: «Μήπως πρέπει να φύγετε γιατί γίνεται εκκκαθάριση»; Φυσικά και όχι. Μπορούν να κατέβουν στις εκλογές. Πιστεύω, βέβαια, ότι θα χάσουν και εγώ θα υποστηρίξω εκείνη».

Η διακυβέρνηση της Καλιφόρνιας, μιας πολιτείας της οποίας η οικονομία είναι μεγαλύτερη από τέσσερα ολόκληρα έθνη, συνιστά έναν μεγάλο ρόλο, αλλά όταν ένας πολιτικός έχει βρεθεί τόσο κοντά στο να κατακτήσει τη μεγαλύτερη θέση στον πλανήτη, μπορεί να αισθάνεται ότι υποχωρεί. Επιπλέον, τα ίδια πλεονεκτήματα που περιγράφει ο Μπόντα υπάρχουν σε εθνικό επίπεδο.

Ως αντιπρόεδρος, η Χάρις περιόδευε σε όλη τη χώρα και συναντούσε σχεδόν κάθε εβδομάδα Δημοκρατικούς ηγέτες της βάσης. Οι τελευταίοι παρακολούθησαν πώς η Χάρις πήρε τη σκυτάλη από τον Μπάιντεν μόλις 100 ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές και συγκέντρωσε περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε δωρεές για την προεκλογική εκστρατεία.

Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις έδειχναν ακόμη και δύο ημέρες πριν από την ημέρα των εκλογών ότι η Χάρις θα κατευθυνόταν προς τον Λευκό Οίκο.

«Φυσικά και πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει πρόεδρος», δήλωσε ο Νταν Μορέιν, συγγραφέας της βιογραφίας Kamala's Way. «Από τη στιγμή που οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους ως κατάλληλο για προεδρική εκλογή, είναι δύσκολο να αποτινάξουν αυτή την ιδέα από πάνω τους. Έχει αρκετό χρόνο, αλλά από την άλλη δεν θα υπάρξει νίκη. Όποτε της δίνεται η ευκαιρία, γίνεται μεγάλη μάχη. Οι Δημοκρατικοί δεν πρόκειται να της δώσουν το χρίσμα και σίγουρα οι Ρεπουμπλικάνοι δεν πρόκειται να της δώσουν την προεδρία».

Οι Αμερικανοί λατρεύουν τα πρόσωπα που επιστρέφουν. Ένας άλλος Καλιφορνέζος, ο Ρίτσαρντ Νίξον, έχασε τις προεδρικές εκλογές από τον Τζον Κένεντι το 1960, αλλά κέρδισε το 1968, αφού πέρασε τα προηγούμενα χρόνια με την απώλεια του αξιώματος του κυβερνήτη στην Καλιφόρνια και τον όρκο να τερματίσει την πολιτική του καριέρα. Ο Μπάιντεν χρειάστηκε τρεις προσπάθειες για να κερδίσει το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών. Ο Τραμπ κέρδισε την προεδρία, την έχασε και στη συνέχεια την κέρδισε ξανά.

Υπάρχει μια καινούρια, νεότερη φουρνιά Δημοκρατικών που υποστηρίζουν - ιδιωτικά τουλάχιστον - ότι η ώρα της Χάρις πέρασε, ότι ήρθε η ώρα για το κόμμα να αποδεσμευτεί από το παρελθόν και να κοιτάξει προς το μέλλον.

Μια σειρά από κυβερνήτες, όπως ο Νιούσομ, η Γκρέτσεν Γουίτμερ από το Μίσιγκαν, ο Άντι Μπέσιρ από το Κεντάκι, ο Γουές Μουρ από το Μέριλαντ και ο Τζος Σαπίρο από την Πενσυλβάνια, μαζί με τον Μπούτιγκιγκ, ο Ρούμπεν Γκαλέγκο, γερουσιαστής από την Αριζόνα, και η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, βουλευτής, έχουν υποστηρικτές εντός του κόμματος.

«Υπάρχει ένα κενό που προέκυψε από τις [τελευταίες] εκλογές», δήλωσε η Κάρλι Κούπερμαν, δημοσκόπος των Δημοκρατικών, στην εκπομπή It's A Numbers Game with Ryan Girdusky podcast. «Οι Δημοκρατικοί είναι πραγματικά απογοητευμένοι από το κόμμα τους αυτή τη στιγμή. Θέλουν απεγνωσμένα μια νέα ηγεσία».

Αυτό το κενό μπορεί να αποτελέσει ακόμη μια ευκαιρία για την Χάρις. Μπορεί να φαίνεται ότι απομένει πολύς δρόμος μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2028, αλλά οι ενδιάμεσες εκλογές θα διεξαχθούν τον Νοέμβριο του επόμενου έτους και από τη στιγμή που θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα η προσοχή θα στραφεί στην επόμενη κούρσα για τον Λευκό Οίκο.

Οι Δημοκρατικοί πασχίζουν να βρουν έναν ηγέτη γενιάς στο πρότυπο του Μπιλ Κλίντον ή του Μπαράκ Ομπάμα και αν κανένας από τους νέους δεν αποδειχθεί ικανός να τα βάλει με τους Ρεπουμπλικάνους, το κόμμα μπορεί να καταφύγει και πάλι στη Χάρις.

ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing