Ο Μπέκερ λέει ότι "ο Τύπος με κυνηγούσε σαν την Νταϊάνα"

Ο πρώην αστέρας του τένις Μπόρις Μπέκερ παρομοίασε τον εαυτό του με την πριγκίπισσα Νταϊάνα και δήλωσε ότι ο Βρετανός δικαστής που τον καταδίκασε σε φυλάκιση για αδικήματα χρεοκοπίας καταδίκασε και «ολόκληρη την οικογένειά του». Ο Μπέκερ, 57 ετών, ήταν κάποτε ένας από τους πιο διάσημους αθλητές της μεταπολεμικής Γερμανίας, κερδίζοντας το Γουίμπλεντον σε ηλικία 17 ετών και ανεβαίνοντας στο νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης. Το 2022, ωστόσο, φυλακίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο του Southwark για απόκρυψη πολλών πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων και δανείων από τους πιστωτές του, αφού κήρυξε πτώχευση.

Μετά την πρόωρη αποφυλάκισή του οκτώ μήνες μετά την ετυμηγορία, ο Μπέκερ μετακόμισε στο Μιλάνο και επαναπροσδιορίστηκε ως σχολιαστής τένις και πρεσβευτής διαφόρων εταιριών αθλητικών ενδυμάτων. Σε συνέντευξή του στο πλευρό της τρίτης συζύγου του, Λίλιαν ντε Καρβάλιο Μοντέιρο, ο Μπέκερ δήλωσε ότι είχε μετατρέψει την ιδιωτική του ζωή σε ένα «μικρό φρούριο», αφού ένιωσε να «ασφυκτιά» από το εμμονικό ενδιαφέρον του γερμανικού κοινού και να προδίδεται από πρόσωπα που θεωρούσε φίλους.

Στην ερώτηση ποια παγκόσμια γεγονότα στη ζωή του έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη του, ανέφερε τον θάνατο της Νταϊάνα το 1997. «Γνώριζα την Νταϊάνα, συναντηθήκαμε μερικές φορές», δήλωσε ο Μπέκερ στο γερμανικό περιοδικό Stern. «Ήξερα ότι ήταν συνεχώς σε φυγή από τους παπαράτσι και ότι τίποτα δεν ήταν ταμπού για αυτούς τους ανθρώπους... Μπορούσα να μπω στη θέση της σε κάποιο βαθμό. Η ζωή ως δημόσιο πρόσωπο που καταδιώκεται σε κάθε στροφή είναι μέρος και της δικής μου ιστορίας».

Όπως και η Νταϊάνα, είπε ο Μπέκερ, τον στοιχειώνει η ιδιότητά του ως παιδί-θαύμα. «Η ζωή στη λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας είναι επικίνδυνη», είπε. «Τα παιδιά-θαύματα δεν φτάνουν σε ιδιαίτερα μεγάλη ηλικία επειδή η ζωή τους κινείται με τόσο μεγάλη ταχύτητα. Δεν μπορείς να κατέβεις από τόσο ψηλά. Δεν μπορώ να πω "δεν θέλω να είμαι πια ένα παιδί-θαύμα, δεν θέλω όλη αυτή την παράλογη δημοσιότητα". Αυτή η ελευθερία επιλογής δεν υπάρχει για κάποιον σαν εμένα».

Ο Μπέκερ δήλωσε ότι η φυλακή ήταν πολύ δύσκολη για αυτόν ψυχολογικά. «Αυτό που δεν κατάλαβε ο δικαστής, και κανείς άλλος έξω [δεν το κατάλαβε], είναι ότι όταν καταδικάζεις κάποιον, καταδικάζεις ολόκληρη την οικογένειά του», είπε. «Στην περίπτωσή μου ήταν τα παιδιά μου, η αδελφή μου, η μητέρα μου και, φυσικά, η σύζυγός μου. Σε αυτή την κατάσταση αναρωτιέσαι πολύ γρήγορα, πώς θα το αντιμετωπίσεις εσύ ο ίδιος»;