Πώς θέλετε το μαρτίνι σας; Κουνημένο, ανακατεμένο ή απλώς βαρετό; Πώς θα μοιάζει η νέα ταινία Τζέιμς Μποντ υπό τη σκηνοθεσία του Ντένι Βιλενέβ

Εσωτερικός χώρος, νύχτα, καζίνο Les Ambassadeurs Club, Λονδίνο. Είναι σκοτεινά. Πολύ σκοτεινά. Ίσως πολύ σκοτεινά. Μέσα στις σκιές, δεσπόζει ένα τραπέζι μπακαρά. «Μπρααααααμ!» Τα χάλκινα του soundtrack βγάζουν έναν βαρύ, δυσοίωνο ήχο. Πλησιάζουμε, πολύ αργά, μέσα από το σκοτάδι. «Μπρααααααμ!» Περισσότερα, βαριά χάλκινα. Τελικά, πολύ αργά, φτάνουμε στο τραπέζι, όπου ένας μελαγχολικός άντρας με σμόκιν κοιτάζει άπραγος στη σκοτεινή άβυσσο. Αναπνέει, αναστενάζει και λέει καθαρά, χωρίς κανένα συναίσθημα: «Το όνομά μου είναι Μποντ, Τζέιμς...» Όμως, δεν ολοκληρώνει τη φράση του. Γιατί ποιο το νόημα; Καλώς ήρθατε στον κόσμο του 007 του Ντένις Βιλενέβ. Καθόλου κούνημα, καθόλου ανακάτεμα και σίγουρα πολλή βαρεμάρα.

Ο υποψήφιος για Όσκαρ Καναδός σκηνοθέτης ανακοινώθηκε, μέσα σε πλήθος τυμπανοκρουσιών, ως ο σκηνοθετικός διάδοχος της θρυλικής σειράς ταινιών, από τους νέους ιδιοκτήτες του Τζέιμς Μποντ, τα Amazon MGM Studios. «Είναι τιμή μας που ο Ντένις συμφώνησε να σκηνοθετήσει το επόμενο κεφάλαιο του Τζέιμς Μποντ», δήλωσε ο Μάικ Χόπκινς, επικεφαλής του στούντιο. «Πρόκειται για έναν μεγάλο κινηματογραφικό δάσκαλο του οποίου η φιλμογραφία μιλάει από μόνη της. Από το Blade Runner 2049 μέχρι το Arrival και τις ταινίες Dune, έχει δημιουργήσει συναρπαστικούς κόσμους, εντυπωσιακή οπτική αισθητική και σύνθετους χαρακτήρες… Ξέχασε όμως να προσθέσει ότι όλες του οι ταινίες ήταν βαρετές.

Το Blade Runner 2049 ήταν μια επίπεδη, μονότονη πρόκληση αντοχής και μια εισπρακτική αποτυχία. Το Arrival είχε ορισμένες στιγμές γεμάτες ίντριγκα, χάρη στην Έιμι Άνταμς, αλλά αποδείχθηκε θλιβερό και σώθηκε μόνο από την έξυπνη ανατροπή του σεναριογράφου, Έρικ Χάιζερ. Και οι ταινίες Dune; Σκέτη οδύνη. Βαρετές και χωρίς πλοκή, με όλη την προσοχή στραμμένη σε πλάνα αργής κίνησης με κυματιστές κάπες, την ξύλινη υποκριτική του Τιμοτέ Σαλαμέ και τις πομπώδεις διαλέξεις για την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό και την εξάντληση των φυσικών πόρων. Άραγε είναι αυτός ο ιδανικός σκηνοθέτης για τις ταινίες του Μποντ;

Και μιας που αναφερόμαστε στον Σαλαμέ: ο 29χρονος Νεοϋορκέζος μοιάζει ιδανικός για τον ρόλο ενός ανανεωμένου 007. Είναι αρκετά νέος για να κρατήσει το franchise τουλάχιστον για τις επόμενες δύο δεκαετίες και, κυρίως, είναι ο αγαπημένος του Βιλενέβ. Και η εθνικότητά του; Ποιος νοιάζεται. Μπορεί να μιμηθεί την αγγλική προφορά, και πιθανότατα δεν θα μιλάει τόσο πολύ ούτως ή άλλως. Ο Βιλενέβ προτιμά να κινηματογραφεί σκιές, μελαγχολικά πρόσωπα και κυματιστές κάπες, παρά διαλόγους. Ο Τζέικ Τζίλενχαλ έχει πολλές πιθανότητες για έναν πιο ώριμο Μποντ. Είναι ακόμη ένας αγαπημένος του Βιλενέβ, και πρωταγωνίστησε σε δύο από τις προηγούμενες -ακόμη πιο καταθλιπτικές- ταινίες του σκηνοθέτη, Prisoners και Enemy.

Αυτό που χρειάζεται το franchise είναι έναν καλό διαχειριστή, κάποιον που μπορεί να συναρμολογήσει μια μηχανή πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με πολλά κινούμενα μέρη. Οι σκιές έχουν τη χάρη τους, και η αργή, ζοφερή ατμόσφαιρα προσθέτει ύφος. Όμως ο Μποντ, όπως θα επιβεβαιώσει κάθε αφεντικό των Amazon MGM Studios, απαιτεί μόνο τα βασικά. Ας ελπίσουμε ότι ο Βιλενέβ θα πάρει το μήνυμα.

- Ο Kevin Maher είναι ο επικεφαλής κριτικός κινηματογράφου των Times