Η Ευρώπη πρέπει να εξοπλίζει την Ουκρανία μέχρι το 2027

Υπάρχει η αντίληψη ότι οι πόλεμοι τελικά σταματούν όταν η κόπωση από τη μάχη μετατρέπεται σε κυνισμό. Είναι η στιγμή που οι αντιμαχόμενες πλευρές, λαχταρώντας την επιστροφή στην κανονικότητα, αποδέχονται τη διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας που αργότερα μπορούν να αποκηρύξουν. Εχει φτάσει ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος σε τέτοιο σημείο καμπής; Ακόμα και ο Ντόναλντ Τραμπ παραδέχεται τώρα ότι οι Ουκρανοί υφίστανται πλήγματα. Πρόσφατα, σε ένα μόνο Σαββατοκύριακο, περίπου 500 μη επανδρωμένα αεροσκάφη και 60 πύραυλοι έπεσαν βροχή σε πληθυσμιακά κέντρα στη Δυτική Ουκρανία. Λίγο μετά από μια συνομιλία με τον Τραμπ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξαπέλυσε έναν νέο επτάωρο βομβαρδισμό στο Κίεβο. Τα διευρυμένα πυραυλικά εργοστάσια της Ρωσίας έχουν λάβει εντολές να προμηθεύσουν αρκετούς πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να εξαπολύσουν ακόμα πιο σφοδρές επιθέσεις και να ισοπεδώσουν πόλεις πολύ πίσω από τη γραμμή του μετώπου.

Ο στόχος: να καταστραφεί το εθνικό ηθικό και να σταλεί το μήνυμα στους Ουκρανούς ότι είναι «γυμνοί» χωρίς τα δυτικά συστήματα αεράμυνας. Η Δύση, με άλλα λόγια, είναι συνυπεύθυνη για τον αφανισμό τους. Μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι εξαπατήθηκε από το Κρεμλίνο, ο Τραμπ φαινόταν να παίζει το δικό του διπλό παιχνίδι, υποσχόμενος να διαθέσει αεράμυνα στην Ουκρανία, ενώ στην πραγματικότητα σταματούσε τις παραδόσεις. Ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι αυτό οφειλόταν στην ανησυχία για την ετοιμότητα του αμερικανικού στρατού και την εξάντληση των αποθεμάτων. Στην πραγματικότητα, η χρηματοδότηση του Κογκρέσου αντικαθιστά αυτά που αποστέλλονται στην Ουκρανία με νεότερα πυρομαχικά για τον αμερικανικό στρατό. Η ενίσχυση της άμυνας της Ουκρανίας σχεδιάστηκε ως ένας τρόπος εκσυγχρονισμού της αμερικανικής άμυνας και διατήρησης της βιομηχανίας όπλων.

Τώρα ο Τραμπ, αυτή τη φορά έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία με τον ηγέτη της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, φαίνεται να έχει υποχωρήσει, αν και κανείς δεν ξέρει για πόσο καιρό θα διαρκέσει η προσέγγιση της στάγδην τροφοδοσίας. Ο Τραμπ εξακολουθεί να υπολογίζει στην εξάντληση της Ουκρανίας (η οποία τυχαίνει να είναι και η ωμή τακτική του Πούτιν), στον μακρύ εξουθενωτικό δρόμο για μια συνθηκολόγηση στο Κίεβο, που μπορεί να μεταμφιεστεί ως ειρήνη για την κριτική επιτροπή των βραβείων Νόμπελ. Το στοίχημά μου, ωστόσο, είναι ότι οι όροι του πολέμου θα αλλάξουν, λόγω της ταχείας προόδου της στρατιωτικής τεχνολογίας, των αιφνιδιαστικών επιθέσεων που βασίζονται σε υπηρεσίες πληροφοριών και της μεταφοράς της ουκρανικής πατρωνίας από τις ΗΠΑ σε έναν ευρωπαϊκό «συνασπισμό των προθύμων». Αυτοί οι παράγοντες μου υποδηλώνουν ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτό το καλοκαίρι και το επόμενο και να καταλήξει σε διευθέτηση μόνο το 2027.

Σχεδόν όλες οι νέες δεσμεύσεις της Ευρώπης για μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες και αποτελεσματικότερους Στρατούς θα διαμορφωθούν το νωρίτερο το 2027. Οι λύσεις για τις κατακερματισμένες αμυντικές βιομηχανίες, για τη χαμηλή παραγωγή τους, τους περιορισμούς στον ανταγωνισμό και την προκατάληψη της χώρας προέλευσης δεν πρόκειται να εφαρμοστούν γρήγορα. Η Ευρώπη προμηθεύει 12 διαφορετικά άρματα μάχης στην Ουκρανία, ενώ η Αμερική προμηθεύει ένα. Η αναβάθμιση των αρμάτων μάχης Abrams στο Οχάιο -η τοποθέτηση νέων σύγχρονων πυργίσκων και κυτών- μπορεί να διαρκέσει δύο χρόνια ανά άρμα. Συνεπώς, αν, όπως διατυμπανίζεται ευρέως από τον Λευκό Οίκο και το Πεντάγωνο, το επίκεντρο της αμερικανικής άμυνας θα μετατοπιστεί προς την Ασία και τον πιθανό κινεζικό αποκλεισμό της Ταϊβάν το 2027, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Αμερικής πρέπει να είναι έτοιμοι να αναλάβουν το βάρος στην Ουκρανία. Και να προετοιμαστούν γι’ αυτό τώρα. Αυτό θα είναι το κεντρικό θέμα της συνάντησης αύριο, Πέμπτη, του «συνασπισμού των προθύμων». Η μόνη τους ελπίδα να διατηρήσουν την αξιοπιστία τους σε αυτή την αποστολή είναι ότι η ενσωμάτωση της Τεχνητής Νοημοσύνης στα νέα οπλικά συστήματα προχωράει με ταχείς ρυθμούς. Δοκιμάζεται στην πράξη στην Ουκρανία από έναν Στρατό εκπαιδευμένο στη Δύση, ο οποίος προσαρμόζει τον τρόπο που διεξάγει τις πολεμικές του επιχειρήσεις μέρα με τη μέρα.

Εχει μάθει να αυξάνει την παραγωγή του: Η παραγωγή βλημάτων πυροβολικού ήταν 50.000 το 2022, ενώ πέρυσι έφτασε τα 2,4 εκατομμύρια. Εχει αρχίσει να κατασκευάζει τα δικά του οβιδοβόλα - ορισμένα μικρά όπλα παράγονται με τρισδιάστατη εκτύπωση. Πάνω απ’ όλα, είναι η τελειοποίηση του πρώτου μεγάλου πολέμου με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Στη θάλασσα, ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατατροπώνουν ρωσικά πολεμικά πλοία. Οι επιθέσεις ρωσικών αρμάτων μάχης αμβλύνονται από μη επανδρωμένα αεροσκάφη με μεγάλα ωφέλιμα φορτία. Η δεξαμενή σκέψης Rusi υπολόγισε πρόσφατα ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ευθύνονται πλέον για το 70% των ζημιών που προκαλούνται στις ρωσικές εγκαταστάσεις. Ρώσοι ελεύθεροι σκοπευτές που παλιά κρύβονταν για μέρες κάτω από δίχτυα παραλλαγής και σκότωναν Ουκρανούς εντοπίζονται τώρα από θερμικά ευαίσθητα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που μεταδίδουν τις συντεταγμένες μέσα σε δευτερόλεπτα. Το αποτέλεσμα: Οι ελεύθεροι σκοπευτές πρέπει πλέον να επιχειρούν σε ομάδες των τριών και να μετακινούνται γρήγορα. Το πρόβλημα: Οι Ουκρανοί ελεύθεροι σκοπευτές γίνονται ευάλωτοι στη ρωσική τεχνολογία. Οι συνέπειες για τους Ευρωπαίους συμμάχους του Τραμπ είναι σαφείς.

Πρέπει να δημιουργήσουν από τώρα έως το 2027 μια εναλλακτική δομή στήριξης για την Ουκρανία, ώστε ο Τραμπ να μην αποδειχθεί ένας αναξιόπιστος κηδεμόνας. Θα πρέπει να βοηθήσουμε στην ανάπτυξη της ευέλικτης ουκρανικής βιομηχανίας όπλων, αλλά και να μάθουμε από αυτήν. Η γαλλική κυβέρνηση έχει ζητήσει από τη Renault να κατασκευάσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη για την Ουκρανία. Η γερμανική Rheinmetall κατασκευάζει εργοστάσιο πυρομαχικών στην Ουκρανία, το οποίο αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία στις αρχές του επόμενου έτους. Σαράντα ξένες εταιρείες όπλων δραστηριοποιούνται ήδη στην Ουκρανία, χάρη στην ιδιωτικοποίηση του αμυντικού τομέα της χώρας. Η ουκρανική αποστολή επιβίωσης χρειάζεται την υποστήριξή μας για άλλους 18 μήνες. Αυτός είναι ο χρόνος που απαιτείται για να εδραιωθεί το τεχνικό πλεονέκτημα της Ουκρανίας έναντι των ρωσικών επιθέσεων με μεγάλο αριθμό στρατιωτικών δυνάμεων.

Οι νυχτερινοί βομβαρδισμοί του Πούτιν πάνω από ουκρανικές πόλεις έχουν σαφώς σχεδιαστεί για να αποδυναμώσουν την εθνική βούληση, αλλά έχουν και την «οσμή» της απελπισίας. Υπάρχουν προβλήματα στο στρατιωτικο-βιομηχανικό του σύμπλεγμα (μυστηριώδεις αυτοκτονίες και ατυχήματα είναι τα κύρια στοιχεία), η πολεμική οικονομία είναι στο όριο των δυνατοτήτων της, η ανάπτυξη επιβραδύνεται, ο πληθωρισμός των τροφίμων αυξάνεται. Είναι μια κοινωνία χτισμένη σε χαμηλές προσδοκίες, αλλά οι μακροχρόνιοι πόλεμοι έχουν τον τρόπο να τις μειώνουν ακόμα περισσότερο. Από τώρα έως το 2027, ο Πούτιν μπορεί να στριμωχτεί ακόμα περισσότερο, μεταφέροντας ένα σημαντικό μέρος των ρωσικών κεφαλαίων που έχουν δεσμευτεί στο εξωτερικό στην Ουκρανία για τις επείγουσες ανάγκες σε θέματα ασφάλειας και χρηματοδότησης. Αυτό απαιτεί χρόνο. Αν αυτό συμβεί πριν από το 2027, ο Πούτιν θα βρεθεί σε δύσκολη θέση, ξεγελασμένος στο πεδίο της μάχης και αντιμέτωπος με μια κατεστραμμένη οικονομία και έναν κόσμο που έχει βαρεθεί εντελώς τις στρατιωτικές του περιπέτειες.