Ο Εμανουέλ Μακρόν ξανά στο προσκήνιο, ακριβώς εκεί όπου θέλει να βρίσκεται
Η "Le Monde" κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν δύο Μακρόν
Παρόλο που είναι μισητός από μεγάλο ποσοστό του λαού του, η αυτοπεποίθηση του Γάλλου προέδρου παραμένει αμείωτη

Σε μια ομαδική τηλεφωνική συνδιάλεξη την Κυριακή, ο πρόεδρος Τραμπ διασκέδασε τον πρόεδρο Ζελένσκι και επτά Ευρωπαίους ηγέτες με το επίτευγμά του να «πείσει» τον Βλαντιμίρ Πούτιν να τον συναντήσει στην Αλάσκα. «Ηταν δύσκολο γι' αυτόν», δήλωσε ο Τραμπ. Οι ηγέτες επαίνεσαν εναλλάξ τον πρόεδρο των ΗΠΑ. «Μόνο εσείς θα μπορούσατε να οργανώσετε μια τέτοια συνάντηση», δήλωσε ο Μαρκ Ρούτε, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ. Τότε, ο νεότερος των Δυτικοευρωπαίων διέκοψε την κολακεία. «Η καλύτερη πρόσκληση που έλαβε ο Πούτιν τα τελευταία χρόνια ήρθε από τη Βόρεια Κορέα», είπε ο Εμανουέλ Μακρόν, 47 ετών, στον Τραμπ. «Η υποδοχή του Πούτιν στο αμερικανικό έδαφος δεν ήταν απλώς μια μεγάλη τιμή. Τερμάτισε, επίσης, την απομόνωσή του».
Οπως αναφέρουν τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, οι άμεσες κουβέντες του Μακρόν από την αίθουσα βίντεο στο Φορ ντε Μπρεγκανσόν, το προεδρικό αναπαυτήριο στη Μεσόγειο, πηγάζουν από την πεποίθησή του ότι έχει σφυρηλατήσει έναν δεσμό με τον Τραμπ. «Μιλάω ειλικρινά μαζί του. Μερικές φορές τα πράγματα ανάμεσά μας γίνονται έντονα, αλλά, σε αντίθεση με άλλους, ποτέ δεν τον κοροϊδεύω», δήλωσε ο Μακρόν μετά την επίσκεψη των Ευρωπαίων και του Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο, τη Δευτέρα, όπου κάθισε στα δεξιά του προέδρου. Στο λυκόφως της δεκαετούς προεδρίας του, ο πιο σταθερά αντιδημοφιλής Γάλλος ηγέτης εδώ και δεκαετίες δεν έχει χάσει καθόλου τη μεγαλειώδη αυτοπεποίθησή του. Το αριστοκρατικό ύφος, που θάμπωσε τους ψηφοφόρους το 2017, συνεχίζεται, μέσα από κρίσεις, εξεγέρσεις στους δρόμους και ένα πολιτικό ατόπημα: την απόφασή του, τον περασμένο Ιούνιο, να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, που του στέρησαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την εκτελεστική εξουσία που απορρέει από αυτήν. Με τον χρόνο να κυλάει προς την αποχώρησή του από το αξίωμά του, τον Απρίλιο του 2027, η δουλειά έχει επιβαρύνει τον πρωτοεμφανιζόμενο που αναστάτωσε το πολιτικό τοπίο με τις φιλελεύθερες, φιλοεπιχειρηματικές ιδέες του. Τρία χρόνια μετά την έναρξη της δεύτερης θητείας του, το πρόσωπό του έκανε ρυτίδες και οι προεξέχουσες φαβορίτες του γκριζάρουν. Εχει φουσκώσει μέσω της άρσης βαρών και της πυγμαχίας.
Εχει ουσιαστικά υποβιβαστεί και βρίσκεται σε απόσταση από την κυβέρνηση, που διοικείται από τον Φρανσουά Μπαϊρού, 74 ετών, έναν μέντορα που ανάγκασε τον Μακρόν να τον διορίσει πρωθυπουργό τον Ιανουάριο. Αυτό άνοιξε τον δρόμο για να αναλάβει ο πρόεδρος την ευθύνη της εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής και της άμυνας, των κυρίαρχων τομέων που ο Σαρλ ντε Γκολ, ιδρυτής της Πέμπτης Δημοκρατίας, επιφύλαξε στον πρόεδρο. Στο εξωτερικό, ο Μακρόν είναι ένας έμπειρος πολιτικός - αν και εκνευριστικός για πολλούς συναδέλφους του. Η εκστρατεία του για την ευρωπαϊκή «στρατηγική αυτονομία» έπεφτε στο κενό για χρόνια, αλλά αποδείχθηκε οραματική με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη στροφή του Τραμπ εναντίον των συμμάχων του. Αφού εκτίμησε λανθασμένα τον Πούτιν πριν από την εισβολή του, ο Μακρόν έχει μετατραπεί στον πιο επιθετικό της Ευρώπης. Αυτή την εβδομάδα αποκάλεσε τον Ρώσο ηγέτη ένα αχόρταγο «τέρας» που σκοπεύει να καταβροχθίσει την ήπειρο. Ωστόσο, πιστός στις απόψεις του, δήλωσε ότι «θα έσφιγγε πρόθυμα το χέρι του Πούτιν» τώρα, αν αυτό εξυπηρετούσε την ειρήνη. Στην πατρίδα του, ο πρόεδρος είναι αντιπαθής -και απεχθής σε πολλούς- για τον πάνσοφο αέρα του.
Θεωρείται εκτός πραγματικότητας και «πρόεδρος των πλουσίων», ενώ η δημοτικότητά του κυμαίνεται στις χαμηλές έως μεσαίες 20 ποσοστιαίες μονάδες. Απολαμβάνει, ωστόσο, την πιστή υποστήριξη ενός πυρήνα περίπου 15%, κυρίως ηλικιωμένων και μορφωμένων. «Το μίσος για τον Μακρόν είναι εθνικό σπορ στη Γαλλία», έγραψε ο Εμανουέλ Καρέρ, συγγραφέας και υποστηρικτής του, ο οποίος τον συνόδευσε στη σύνοδο κορυφής της G7 στον Καναδά, τον Ιούνιο. Για το κοινό, αλλά και για τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά του, ο Μακρόν παραμένει ένα αίνιγμα. Είναι μια μοναχική φιγούρα που κοιμάται ελάχιστα, ενώ εργάζεται και διαβάζει ακούραστα, περιτριγυρισμένος από τους πιο μυστικοπαθείς συμβούλους που έχει δει το Μέγαρο των Ηλυσίων.
Συμβουλεύεται ευρέως, γοητεύει τους συνομιλητές του και στέλνει μηνύματα όλες τις ώρες, αποκαλύπτοντας σχεδόν τίποτα. Η απομόνωση του Μακρόν, ο οποίος συναντιέται με τους νεαρούς βοηθούς του για ένα ουίσκι αργά το βράδυ, ανησυχεί τους γύρω του. «Δεν ακούει κανέναν», δήλωσε η Μπριζίτ, η σύζυγός του, σε επισκέπτες, σύμφωνα με τη «Le Monde». Η εφημερίδα πρόσθεσε: «Πολύ κλειστός... πολύ παρανοϊκός... Ετσι περιγράφουν τον πρόεδρο ορισμένοι από τους στενότερους συνεργάτες του». Η αποκωδικοποίηση του αρχηγού του κράτους έχει γίνει βιομηχανία. Ο ΖανΜισέλ Μπλανκέ, υπουργός Παιδείας του Μακρόν επί πέντε χρόνια, τον περιέγραψε σε ένα βιβλίο του το περασμένο καλοκαίρι ως λαμπρό, αλλά λάτρη των «ύπουλων κόλπων». «Του αρέσει να δίνει την εντύπωση ότι είναι κυρίαρχος των πάντων», ακόμα και όταν έχει κάνει λάθη, δήλωσε ο Μπλανκέ. Οι εχθρικοί «Μακρονολόγοι» καταφεύγουν στην ψυχανάλυση. «Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, ακολουθώντας τον Φρόιντ, για έναν πρωτογενή, γνήσιο ναρκισσισμό», έγραψε ο Μισέλ Φιζ, ένας αριστερός κοινωνιολόγος. Ορισμένοι αποδίδουν τον μυστικοπαθή χαρακτήρα του Μακρόν στην εποχή της μυστικής σχέσης του με την κατά 24 χρόνια μεγαλύτερή του δασκάλα, η οποία έγινε σύζυγός του το 2007. Ηταν «15 χρόνια που ήμουν κυρίως παρεξηγημένος», είπε ο Μακρόν στην Αν Φούλντα, τη βιογράφο του. Η κ. Μακρόν δήλωσε στη Φούλντα: «Ο Εμανουέλ χρειάζεται τους πάντες και κανέναν. Δεν μπαίνεις ποτέ στον χώρο του».
Η «Le Monde» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν δύο Μακρόν: ο λαμπρός ηγέτης που μείωσε την ανεργία, ανοικοδόμησε τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων και διαμόρφωσε την Ευρώπη και «ο Μακρόν ο παρορμητικός και υπερήφανος ναρκισσιστής, έτοιμος να εξαιρέσει τον εαυτό του από τις συμβάσεις και τους θεσμούς». Αφού απομάκρυνε τα ανερχόμενα αστέρια του κόμματος της Αναγέννησης με την εκλογική του προκήρυξη-σοκ τον περασμένο Ιούνιο, ο Μακρόν διαγράφεται από ορισμένους ως ένας περαστικός κομήτης, που θα αφήσει μια κατακερματισμένη πολιτική για να την αναλάβει η εθνικιστική δεξιά της Μαρίν Λεπέν. Ο Μπρουνό Ρεταγιό, ο συντηρητικός υπουργός Εσωτερικών, δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι το κεντρώο κίνημα του Μακρόν «θα τελειώσει με τον Εμανουέλ Μακρόν, επειδή ... στηρίζεται σε έναν μόνο άνθρωπο». Καθώς ολοκλήρωνε τις παραθαλάσσιες διακοπές του στο Μπρεγκανσόν αυτή την εβδομάδα, ο Μακρόν προειδοποίησε τους συναδέλφους του να σταματήσουν να σκέφτονται τις προεδρικές τους πιθανότητες το 2027. «Θα κάνω πάρα πολλά πράγματα από τώρα μέχρι το 2027», είπε. Δεν θα προκηρύξει, υποσχέθηκε, νέες βουλευτικές εκλογές, ακόμα και αν η κυβέρνηση Μπαϊρού πέσει, όπως είναι πολύ πιθανό, στη μάχη για τον νέο Προϋπολογισμό το φθινόπωρο. Ο πρόεδρος δεν θέλησε να απαντήσει στο ερώτημα αν θα είναι υποψήφιος για τρίτη θητεία στο Μέγαρο των Ηλυσίων το 2032, κάτι που επιτρέπει το Σύνταγμα, οπότε θα είναι μόλις 54 ετών. Ο Εμανουέλ Μπον, πιστός διπλωματικός του σύμβουλος, υπενθύμισε ωστόσο πρόσφατα ότι ο Τραμπ είχε αστειευτεί με τον Μακρόν: «Θα δεις, εσύ κι εγώ θα κάνουμε μια τρίτη θητεία».
ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing
Οπως αναφέρουν τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, οι άμεσες κουβέντες του Μακρόν από την αίθουσα βίντεο στο Φορ ντε Μπρεγκανσόν, το προεδρικό αναπαυτήριο στη Μεσόγειο, πηγάζουν από την πεποίθησή του ότι έχει σφυρηλατήσει έναν δεσμό με τον Τραμπ. «Μιλάω ειλικρινά μαζί του. Μερικές φορές τα πράγματα ανάμεσά μας γίνονται έντονα, αλλά, σε αντίθεση με άλλους, ποτέ δεν τον κοροϊδεύω», δήλωσε ο Μακρόν μετά την επίσκεψη των Ευρωπαίων και του Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο, τη Δευτέρα, όπου κάθισε στα δεξιά του προέδρου. Στο λυκόφως της δεκαετούς προεδρίας του, ο πιο σταθερά αντιδημοφιλής Γάλλος ηγέτης εδώ και δεκαετίες δεν έχει χάσει καθόλου τη μεγαλειώδη αυτοπεποίθησή του. Το αριστοκρατικό ύφος, που θάμπωσε τους ψηφοφόρους το 2017, συνεχίζεται, μέσα από κρίσεις, εξεγέρσεις στους δρόμους και ένα πολιτικό ατόπημα: την απόφασή του, τον περασμένο Ιούνιο, να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, που του στέρησαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την εκτελεστική εξουσία που απορρέει από αυτήν. Με τον χρόνο να κυλάει προς την αποχώρησή του από το αξίωμά του, τον Απρίλιο του 2027, η δουλειά έχει επιβαρύνει τον πρωτοεμφανιζόμενο που αναστάτωσε το πολιτικό τοπίο με τις φιλελεύθερες, φιλοεπιχειρηματικές ιδέες του. Τρία χρόνια μετά την έναρξη της δεύτερης θητείας του, το πρόσωπό του έκανε ρυτίδες και οι προεξέχουσες φαβορίτες του γκριζάρουν. Εχει φουσκώσει μέσω της άρσης βαρών και της πυγμαχίας.
Εχει ουσιαστικά υποβιβαστεί και βρίσκεται σε απόσταση από την κυβέρνηση, που διοικείται από τον Φρανσουά Μπαϊρού, 74 ετών, έναν μέντορα που ανάγκασε τον Μακρόν να τον διορίσει πρωθυπουργό τον Ιανουάριο. Αυτό άνοιξε τον δρόμο για να αναλάβει ο πρόεδρος την ευθύνη της εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής και της άμυνας, των κυρίαρχων τομέων που ο Σαρλ ντε Γκολ, ιδρυτής της Πέμπτης Δημοκρατίας, επιφύλαξε στον πρόεδρο. Στο εξωτερικό, ο Μακρόν είναι ένας έμπειρος πολιτικός - αν και εκνευριστικός για πολλούς συναδέλφους του. Η εκστρατεία του για την ευρωπαϊκή «στρατηγική αυτονομία» έπεφτε στο κενό για χρόνια, αλλά αποδείχθηκε οραματική με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη στροφή του Τραμπ εναντίον των συμμάχων του. Αφού εκτίμησε λανθασμένα τον Πούτιν πριν από την εισβολή του, ο Μακρόν έχει μετατραπεί στον πιο επιθετικό της Ευρώπης. Αυτή την εβδομάδα αποκάλεσε τον Ρώσο ηγέτη ένα αχόρταγο «τέρας» που σκοπεύει να καταβροχθίσει την ήπειρο. Ωστόσο, πιστός στις απόψεις του, δήλωσε ότι «θα έσφιγγε πρόθυμα το χέρι του Πούτιν» τώρα, αν αυτό εξυπηρετούσε την ειρήνη. Στην πατρίδα του, ο πρόεδρος είναι αντιπαθής -και απεχθής σε πολλούς- για τον πάνσοφο αέρα του.
Θεωρείται εκτός πραγματικότητας και «πρόεδρος των πλουσίων», ενώ η δημοτικότητά του κυμαίνεται στις χαμηλές έως μεσαίες 20 ποσοστιαίες μονάδες. Απολαμβάνει, ωστόσο, την πιστή υποστήριξη ενός πυρήνα περίπου 15%, κυρίως ηλικιωμένων και μορφωμένων. «Το μίσος για τον Μακρόν είναι εθνικό σπορ στη Γαλλία», έγραψε ο Εμανουέλ Καρέρ, συγγραφέας και υποστηρικτής του, ο οποίος τον συνόδευσε στη σύνοδο κορυφής της G7 στον Καναδά, τον Ιούνιο. Για το κοινό, αλλά και για τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά του, ο Μακρόν παραμένει ένα αίνιγμα. Είναι μια μοναχική φιγούρα που κοιμάται ελάχιστα, ενώ εργάζεται και διαβάζει ακούραστα, περιτριγυρισμένος από τους πιο μυστικοπαθείς συμβούλους που έχει δει το Μέγαρο των Ηλυσίων.
Συμβουλεύεται ευρέως, γοητεύει τους συνομιλητές του και στέλνει μηνύματα όλες τις ώρες, αποκαλύπτοντας σχεδόν τίποτα. Η απομόνωση του Μακρόν, ο οποίος συναντιέται με τους νεαρούς βοηθούς του για ένα ουίσκι αργά το βράδυ, ανησυχεί τους γύρω του. «Δεν ακούει κανέναν», δήλωσε η Μπριζίτ, η σύζυγός του, σε επισκέπτες, σύμφωνα με τη «Le Monde». Η εφημερίδα πρόσθεσε: «Πολύ κλειστός... πολύ παρανοϊκός... Ετσι περιγράφουν τον πρόεδρο ορισμένοι από τους στενότερους συνεργάτες του». Η αποκωδικοποίηση του αρχηγού του κράτους έχει γίνει βιομηχανία. Ο ΖανΜισέλ Μπλανκέ, υπουργός Παιδείας του Μακρόν επί πέντε χρόνια, τον περιέγραψε σε ένα βιβλίο του το περασμένο καλοκαίρι ως λαμπρό, αλλά λάτρη των «ύπουλων κόλπων». «Του αρέσει να δίνει την εντύπωση ότι είναι κυρίαρχος των πάντων», ακόμα και όταν έχει κάνει λάθη, δήλωσε ο Μπλανκέ. Οι εχθρικοί «Μακρονολόγοι» καταφεύγουν στην ψυχανάλυση. «Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, ακολουθώντας τον Φρόιντ, για έναν πρωτογενή, γνήσιο ναρκισσισμό», έγραψε ο Μισέλ Φιζ, ένας αριστερός κοινωνιολόγος. Ορισμένοι αποδίδουν τον μυστικοπαθή χαρακτήρα του Μακρόν στην εποχή της μυστικής σχέσης του με την κατά 24 χρόνια μεγαλύτερή του δασκάλα, η οποία έγινε σύζυγός του το 2007. Ηταν «15 χρόνια που ήμουν κυρίως παρεξηγημένος», είπε ο Μακρόν στην Αν Φούλντα, τη βιογράφο του. Η κ. Μακρόν δήλωσε στη Φούλντα: «Ο Εμανουέλ χρειάζεται τους πάντες και κανέναν. Δεν μπαίνεις ποτέ στον χώρο του».
Η «Le Monde» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν δύο Μακρόν: ο λαμπρός ηγέτης που μείωσε την ανεργία, ανοικοδόμησε τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων και διαμόρφωσε την Ευρώπη και «ο Μακρόν ο παρορμητικός και υπερήφανος ναρκισσιστής, έτοιμος να εξαιρέσει τον εαυτό του από τις συμβάσεις και τους θεσμούς». Αφού απομάκρυνε τα ανερχόμενα αστέρια του κόμματος της Αναγέννησης με την εκλογική του προκήρυξη-σοκ τον περασμένο Ιούνιο, ο Μακρόν διαγράφεται από ορισμένους ως ένας περαστικός κομήτης, που θα αφήσει μια κατακερματισμένη πολιτική για να την αναλάβει η εθνικιστική δεξιά της Μαρίν Λεπέν. Ο Μπρουνό Ρεταγιό, ο συντηρητικός υπουργός Εσωτερικών, δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι το κεντρώο κίνημα του Μακρόν «θα τελειώσει με τον Εμανουέλ Μακρόν, επειδή ... στηρίζεται σε έναν μόνο άνθρωπο». Καθώς ολοκλήρωνε τις παραθαλάσσιες διακοπές του στο Μπρεγκανσόν αυτή την εβδομάδα, ο Μακρόν προειδοποίησε τους συναδέλφους του να σταματήσουν να σκέφτονται τις προεδρικές τους πιθανότητες το 2027. «Θα κάνω πάρα πολλά πράγματα από τώρα μέχρι το 2027», είπε. Δεν θα προκηρύξει, υποσχέθηκε, νέες βουλευτικές εκλογές, ακόμα και αν η κυβέρνηση Μπαϊρού πέσει, όπως είναι πολύ πιθανό, στη μάχη για τον νέο Προϋπολογισμό το φθινόπωρο. Ο πρόεδρος δεν θέλησε να απαντήσει στο ερώτημα αν θα είναι υποψήφιος για τρίτη θητεία στο Μέγαρο των Ηλυσίων το 2032, κάτι που επιτρέπει το Σύνταγμα, οπότε θα είναι μόλις 54 ετών. Ο Εμανουέλ Μπον, πιστός διπλωματικός του σύμβουλος, υπενθύμισε ωστόσο πρόσφατα ότι ο Τραμπ είχε αστειευτεί με τον Μακρόν: «Θα δεις, εσύ κι εγώ θα κάνουμε μια τρίτη θητεία».
ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing