Όταν ήταν βέβαιο ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου θα κέρδιζε τις εκλογές του Ισραήλ το 1996, η Λία Ράμπιν, η χήρα του πρόσφατα δολοφονηθέντος πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν, παρακάλεσε τους ψηφοφόρους να μην επιτρέψουν να είναι μάταιος ο θάνατος του συζύγου της στα χέρια ενός δεξιού δολοφόνου.

Οι εκκλήσεις της έπεσαν στο κενό. Είχαν περάσει τρία χρόνια από τότε που ο σύζυγός της είχε επιτρέψει στον εαυτό του ένα αμυδρό χαμόγελο, καθώς έσφιγγε το χέρι του Γιάσερ Αραφάτ στο γκαζόν του Λευκού Οίκου, εγκαινιάζοντας τις Συμφωνίες του Οσλο, οι οποίες επρόκειτο να φέρουν την ειρήνη μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Η συμφωνία υποστηρίχθηκε και από τις δύο πλευρές, εκτός από τις δύο παρατάξεις που ηγούνταν της αντιπολίτευσης: Τον Νετανιάχου, ηγέτη της αντιπολίτευσης του Λικούντ στο Ισραήλ, και τη «Χαμάς» στα παλαιστινιακά εδάφη.

Ένα κύμα βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας από τη «Χαμάς» κλόνισε την κοινή γνώμη στο Ισραήλ και βοήθησε τον Νετανιάχου να κερδίσει τις εκλογές. Αυτός έκανε ό,τι μπορούσε για να διασφαλίσει ότι οι Συμφωνίες του Οσλο θα αποτύγχαναν, όπως παραδέχτηκε αργότερα, ενώ το ίδιο έκανε και η «Χαμάς».

Τώρα, και οι δύο πλευρές βρίσκονται αντιμέτωπες με έναν άλλο οδικό χάρτη προς την ειρήνη, τον οποίο καμία από τις δύο δεν ενδιαφέρεται να ακολουθήσει. Για τη «Χαμάς», η ιδέα της αξιοπρεπούς αποχώρησης μετά τον πόλεμο που ξεκίνησε και κατέστρεψε τη Γάζα είναι αντίθετη με τη φύση της ομάδας, η οποία έχει θέσει την υπεροχή της πάνω από όλα.

Για τον Νετανιάχου, μια πρόταση που απαιτεί από το Ισραήλ να αποσυρθεί πλήρως από τη Γάζα και να ξεκινήσει συνομιλίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα παλαιστινιακό κράτος είναι αντίθετη με την αποστολή της ζωής του, όπως τη βλέπει αυτός.

Η πρόταση ξεκινά με την απελευθέρωση και των 48 εναπομεινάντων ομήρων της «Χαμάς», ζωντανών και νεκρών, εντός 72 ωρών - κάτι που μπορεί να μην είναι καν λογικά εφικτό. Στη συνέχεια, ζητά μια διοίκηση χωρίς τη «Χαμάς», αν και η ομάδα παραμένει η μόνη παλαιστινιακή παράταξη στη Γάζα που μπορεί ακόμη να πάρει αποφάσεις και δεν είναι πρόθυμη να εγκαταλείψει τον έλεγχο. Το σχέδιο προβλέπει επίσης ότι το Ισραήλ θα αποσύρει όλα τα στρατεύματά του από τη Γάζα, κάτι που μπορεί να διαλύσει τον σκληροπυρηνικό συνασπισμό του Νετανιάχου.

Ωστόσο, το χρονοδιάγραμμα για την αποχώρηση των Ισραηλινών ή την ανάκτηση του ελέγχου της Γάζας από την Παλαιστινιακή Αρχή είναι ασαφές και θα εξαρτηθεί από μια σειρά προϋποθέσεων, τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει η κάθε πλευρά για να καθυστερήσει την εφαρμογή. Καθώς στεκόταν δίπλα στον Τραμπ στον Λευκό Οίκο, ο Νετανιάχου φάνηκε να ασπάζεται το σχέδιο του προέδρου, αλλά αν το παρελθόν του αποτελεί ένδειξη, ο Χουντίνι της ισραηλινής πολιτικής θα αρχίσει να ψάχνει για «παραθυράκια».

Τον Απρίλιο συμφώνησε σε μια πρόταση για εκεχειρία 60 ημερών, που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ, αλλά μέχρι η «Χαμάς» να αποδεχθεί τους όρους της, τον Αύγουστο, ο Νετανιάχου είχε ανεβάσει τον πήχη και απαιτούσε περισσότερα.

Καθώς οι προσπάθειες του Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία μεταστρέφονταν από την υποστήριξή του στο Κίεβο και μετά στη Μόσχα, και πάλι αντίστροφα, ο Νετανιάχου μπορεί επίσης να βασίζεται στην τάση του προέδρου να αλλάζει γνώμη.

ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing