Η θετικότητα του σώματος είναι μία από τις αγαπημένες λέξεις στον χώρο της μόδας, αλλά όσοι γνωρίζουν εκ των έσω ξέρουν ότι είναι πραγματικά στη μόδα μόνο ως έννοια. Τώρα η Vogue υποστηρίζει το γεγονός ότι η τάση του πολύ αδύνατου σώματος δεν έχει βγει ποτέ από τη μόδα. Παρουσίασε μια σειρά από σκληρά στοιχεία για να το αποδείξει.

Οι συντάκτες της λεγόμενης βίβλου της μόδας έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή από ό,τι συνήθως σε εκείνες που έκαναν πασαρέλα με τις τελευταίες τάσεις τον περασμένο μήνα της μόδας. Ο φύλακας της κομψότητας έχει γίνει πληροφοριοδότης για τη συμπερίληψη των μεγεθών, δημοσιεύοντας μια έκθεση-ορόσημο για τη σωματική ποικιλομορφία στην πασαρέλα, η οποία μπορεί να περιγραφεί καλύτερα ως καταδικαστική.

Τα δεδομένα, που συλλέχθηκαν σε 198 επιδείξεις και παρουσιάσεις από την ομάδα Vogue Business του περιοδικού που εστιάζει στη λιανική και το εμπόριο, αποκαλύπτουν αυτό που οι περισσότεροι συντάκτες μόδας ήδη γνωρίζουν: ότι, παρ' όλη τη συζήτηση για τη συμπερίληψη το 2025, η εμφάνιση ενός μοντέλου «plus-size» στην πασαρέλα παραμένει εξαιρετικά σπάνια περίπτωση.

Αναφέρει ότι το 97% των μοντέλων στην πασαρέλα αυτή τη σεζόν φορούσαν μέγεθος UK 4 έως 8. Συγκριτικά, μόνο το 2% των συναδέλφων τους στις πασαρέλες στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Μιλάνο και το Παρίσι τον περασμένο μήνα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «mid-size» (δηλαδή μέγεθος UK 10-16). Λιγότερο από το 1% ήταν «plus-size», δηλαδή μέγεθος UK 18.

Με άλλα λόγια: δεν μπορείτε απλώς να είστε μικρότερη από το μέσο μέγεθος στο Ηνωμένο Βασίλειο (16) για να ταιριάζετε στα πρότυπα της υψηλής μόδας για το τι είναι όμορφο, αλλά πολύ πιο αδύνατη. Λίγες θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα στο μόντελινγκ με νούμερο 10 - και πιθανώς ούτε καν με νούμερο 8.

Μην ξεχνάτε ότι αυτό που προβάλλεται στις πασαρέλες των πιο διάσημων σχεδιαστών υψηλής ραπτικής είναι αυτό που καταλήγει να αντικατοπτρίζεται στους ιστότοπους ηλεκτρονικού εμπορίου και στα περιοδικά. Δεν είναι μόνο τα ρούχα και οι ιδέες styling που διαχέονται προς τα κάτω.

Τον Ιούλιο, η Marks & Spencer αναγκάστηκε να αφαιρέσει μια διαφήμιση επειδή το μοντέλο που απεικονιζόταν σε αυτήν χαρακτηρίστηκε από την Αρχή Διαφημιστικών Προτύπων ως «ανθυγιεινά αδύνατο». Λίγες εβδομάδες αργότερα, η Zara αναγκάστηκε να κάνει το ίδιο πράγμα.

Αν και η διχοτομική σκέψη άσπρο-μαύρο είναι δυσάρεστη, τα αποτελέσματα δεν θα εκπλήξουν όσους κάθονται στην πρώτη σειρά της εβδομάδας μόδας. Έχουν συνηθίσει τους σχεδιαστές να προσλαμβάνουν μόνο ένα plus-size μοντέλο για τις επιδείξεις τους, μια συμβολική χειρονομία που εύκολα περιγράφεται ως «τσεκ στο αντίστοιχο κουτάκι».

Ομοίως, τα ίδια αναγνωρίσιμα - και αποδεδειγμένα ασφαλώς αξιόπιστα - πρόσωπα χρησιμοποιούνται δυσανάλογα συχνά ξανά και ξανά. Η Άσλεϊ Γκράχαμ, το σουπερμόντελ που φοράει μέγεθος 16, είναι ένα τέτοιο όνομα, αλλά ακόμη και έτσι εντοπίστηκε μόνο στη σύνθεση για δύο επιδείξεις Άνοιξη/Καλοκαίρι 2026: Nina Ricci και BOSS.

Στην εποχή της των ενέσεων αδυνατίσματος για την καταστολή της όρεξής σας, το θέμα γίνεται όλο και πιο έντονο. Η Ηλέκτρα Κοτσώνη, αναπληρώτρια διευθύντρια της Vogue Business, περιγράφει τη συνολική εικόνα ως «αρκετά άσχημη».

«Δεν έχω ξανακούσει περισσότερες γυναίκες συντάκτριες να διαμαρτύρονται έντονα για το πόσο αδύνατα ήταν τα μοντέλα, όσο πήγαινα σε εβδομάδες μόδας», αποκαλύπτει.

«Η κατάσταση χειροτερεύει εξαιτίας του Ozempic και της αλλαγής των προτύπων ομορφιάς μας. Τα όπλα που διαθέτουμε κατά της γήρανσης πολλαπλασιάζονται από την εποχή της πανδημίας, πιθανότατα επειδή όλοι μας αρχίσαμε να περνάμε πολύ περισσότερο χρόνο κοιτάζοντας τις οθόνες μας».

Σε έρευνα που διεξήχθη στο πλαίσιο της έκθεσης μεταξύ των αναγνωστών του περιοδικού, το 48% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι «αισθάνονται πίεση να χάσουν βάρος για να αισθάνονται ότι ακολουθούν τη μόδα». Επιπλέον, το 13% είχε χρησιμοποιήσει CLP1 και άλλα φάρμακα για την απώλεια βάρους.

Δεν βοηθάει το γεγονός ότι η λεγόμενη «κατηγορία των καμπύλων» συχνά εκπροσωπείται πολύ λιγότερο στα βιβλία των πρακτορείων μοντέλων. Στην ιστοσελίδα του κορυφαίου πρακτορείου Models 1, υπάρχουν μόνο 46 εγγεγραμμένες έναντι 118 στον «κύριο» πίνακα.

Η Vogue δεν είναι το μόνο περιοδικό που εκφράζει δημοσίως ανησυχίες. Η Άννα Μέρφι, η διευθύντρια μόδας της εφημερίδας The Times, έγραψε ότι είναι «λυπημένη και θυμωμένη» με τα συχνά σκελετωμένα μοντέλα που για άλλη μια φορά φαίνεται να έχουν κανονικοποιηθεί στις πασαρέλες.

Την περασμένη σεζόν, η αρχισυντάκτρια της βρετανικής Vogue, Τσιόμα Νάντι, δήλωσε στην εφημερίδα ότι βρίσκει «αυτή τη νέα λατρεία του λεπτού σώματος πραγματικά ανησυχητική».

Ομοίως, η αρχισυντάκτρια της βρετανικής Elle, Κένια Χαντ, έχει μιλήσει για «ακραία λεπτά σώματα στην πασαρέλα που ξεπερνούν το μέγεθος μηδέν».

Τη δεκαετία του '90, αυτό που σόκαρε ήταν η πρωτοποριακή, τότε, «heroin chic» (σ.τ.μ.: αισθητική που χαρακτηριζόταν από χλωμό δέρμα, μαύρους κύκλους, αδυνατισμένα χαρακτηριστικά) εμφάνιση της Κέιτ Μος. Το 2025, αυτή η αυστηρή αισθητική γίνεται και πάλι ανησυχητικά φυσιολογική.

ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing