Όπως και άλλοι στη Δύση, έχω ενθουσιαστεί από την ανθεκτικότητα των Ουκρανών στον μακρόχρονο, συχνά μεγαλοφυή αγώνα τους ενάντια στη ρωσική εισβολή. Ωστόσο, καθώς πλησιάζει ο χειμώνας, φαίνεται όλο και πιο πιθανό να είναι η τελευταία μάχη του Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Τα χρήματα για να διατηρηθεί η Ουκρανία οπλισμένη, υγιής και «ζεστή» στερεύουν. Η βούληση της Δύσης να υποστηρίξει τον πόλεμο εξανεμίζεται. Η υπεράσπιση ενός ανεξάρτητου Κιέβου έχει υποχωρήσει στην ιεραρχία των στρατηγικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης.

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί διαφορετικά ακούγοντας την πολιτική ρητορική -η Ευρώπη πρέπει να αγωνιστεί για τις αξίες της και για το δικαίωμα να επιλέξει το πεπρωμένο της, δήλωσε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- ή παρακολουθώντας τα πυρετώδη στρατιωτικά και διπλωματικά πεδία μάχης. Οι αμερικανικές κυρώσεις κατά των δύο μεγαλύτερων πετρελαιοπαραγωγών της Ρωσίας, της Rosneft και της Lukoil, στοχεύουν στην οικονομική ατμομηχανή του καθεστώτος του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ενα ουκρανικό πλήγμα από μη επανδρωμένο αεροσκάφος στο φράγμα του Μπέλγκοροντ στη Νότια Ρωσία έχει αποκόψει μεγάλο αριθμό στρατευμάτων του Πούτιν μέσα στην Ουκρανία.

Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν αλλάζει πραγματικά την πορεία του πολέμου. Το υποτιθέμενο αγωνιστικό ξέσπασμα της Φον ντερ Λάιεν εξακολουθεί να παρακάμπτει το κρίσιμο ερώτημα που αντιμετωπίζει η Δύση: Υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστεί κανείς; Οι νέες αμερικανικές κυρώσεις διαταράσσουν μια σημαντική πηγή εσόδων της Μόσχας από εξαγωγές, αλλά δεν θα την εμποδίσουν να δημιουργήσει νέα στρώματα εικονικών εταιρειών. Τα νέα για τις κυρώσεις αύξησαν στην πραγματικότητα τις τιμές του πετρελαίου. Και η επίθεση στο ρωσικό φράγμα, όπως και πολλές άλλες θεαματικές ουκρανικές επιδρομές τα τελευταία τρία χρόνια είναι απίθανο να είναι καθοριστικές. Παρουσιάστηκε από τον Ουκρανό στρατιωτικό εκπρόσωπο ως ένας χρήσιμος τρόπος διεύρυνσης της δεξαμενής των Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου για μια μελλοντική ανταλλαγή κρατουμένων. Δεν ακούγεται ως ένας στρατιωτικός που βλέπει τη νίκη στον ορίζοντα.

Αυτόν τον χειμώνα θα δούμε μια πιο συγκεντρωμένη ρωσική επίθεση στη λεγόμενη «ζώνη-φρούριο» της Ουκρανίας στο ανατολικό μέτωπό της. Αν αυτές οι αμυντικές γραμμές αρχίσουν να πέφτουν, τότε ο δρόμος θα είναι ελεύθερος για τα ρωσικά στρατεύματα να κινηθούν στην Κεντρική Ουκρανία. Ο στόχος κινητοποίησης της Μόσχας για το 2025 προβλέπει 350.000 στρατιώτες, οι οποίοι έχουν υπογράψει συμβόλαια περιορισμένου χρόνου. Πολλοί από αυτούς βρίσκονται σε εκπαίδευση. Το σχέδιο φαίνεται να είναι να ανοίξουν τα ανατολικά -μερικές εκατοντάδες Ρώσοι έχουν ήδη θεαθεί στο υπό ουκρανικό έλεγχο Ποκρόβσκ να εντοπίζουν και να σκοτώνουν χειριστές μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που θα μπορούσαν να επιβραδύνουν την προέλαση και στη συνέχεια να προετοιμαστούν για μια επέλαση στην ουκρανική ενδοχώρα την άνοιξη. Ο ρωσικός Στρατός συμβαδίζει έτσι με την εκτίμηση του Κρεμλίνου για το πόσος χρόνος θα χρειαστεί μέχρι να αρχίσουν να καταρρέουν τα οικονομικά του Κιέβου. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης φάνηκε να βρίσκονται στα πρόθυρα συμφωνίας για ένα δάνειο αποζημιώσεων προς την Ουκρανία με βάση τα 150 δισ. ευρώ ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν δεσμευτεί από τις πρώτες ημέρες του πολέμου. Η Ε.Ε. χρησιμοποίησε τους τόκους από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία για να συνεισφέρει περίπου 3 δισ. ευρώ ετησίως στην άμυνα της Ουκρανίας. Εάν βρεθεί κάποιος τρόπος να μεταφερθεί ολόκληρο το ποσό στην Ουκρανία, θα μπορούσε να συνεχίσει να αγωνίζεται και να παραμείνει ζωντανή. Η μεταφορά μετρητών, ωστόσο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα θεωρηθεί παράνομη από το Κρεμλίνο και θα προσβληθεί στα δικαστήρια.

Επιπλέον, αν η κίνηση της Ε.Ε. παρουσιαστεί ως προκαταβολή στις ρωσικές αποζημιώσεις για τις φρικτές καταστροφές που προκλήθηκαν στην Ουκρανία, τότε και αυτό θα αμφισβητηθεί από τον Πούτιν, καθώς θέλει να βγει από τον πόλεμο ως αναγνωρισμένος νικητής. Δεν έχει καμία διάθεση να πληρώσει αποζημιώσεις ή ακόμα και να συμφωνήσει σε μια κοινή εκτίμηση των πολεμικών ζημιών. Ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό σε αυτή την περίπτωση; Το Βέλγιο, αφού διάβασε τα ψιλά γράμματα, συνειδητοποίησε ότι το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού θα μπορούσε να καταλήξει σε αυτό, δεδομένου ότι τα περιουσιακά στοιχεία ήταν κατατεθειμένα στη Euroclear με έδρα το Βέλγιο. Επομένως, δεν υπάρχει έγκριση από αυτούς.

Γιατί όχι μια κοινή ευρωπαϊκή εγγύηση, ένας επιμερισμός του κινδύνου, αφού η εισβολή στην Ουκρανία κατατάχθηκε ως το κορυφαίο πρόβλημα ασφάλειας της ηπείρου; Αυτό απορρίφθηκε περίτρανα. Πώς, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, θα μπορούσαν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι να καταβάλουν τις αποζημιώσεις της Ρωσίας, που δεν πρόκειται να καταβληθούν ποτέ;

Εδώ, λοιπόν, σε αυτή την περίπλοκη συζήτηση, βρίσκεται η σάπια καρδιά της ευρωπαϊκής πολεμικής κόπωσης. Η Ουκρανία διαθέτει αρκετά κεφάλαια, που θα διαρκέσουν μόνο μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου του επόμενου έτους, με τα οποία θα μπορέσει να πολεμήσει έναν υπαρξιακό πόλεμο και να διατηρήσει τη λειτουργία του ταλαιπωρημένου κράτους της. Ο αμυντικός προϋπολογισμός της για το τρέχον έτος ανήλθε σε 70,86 δισ. δολάρια. Τα συνολικά εκτιμώμενα κρατικά έσοδα για το επόμενο έτος ανέρχονται σε 68 δισ. δολάρια. Η Ε.Ε. υπόσχεται ότι μπορεί να στηρίξει οικονομικά την Ουκρανία για ένα ή δύο χρόνια ακόμα. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα ακροδεξιό κόμμα στην Ευρώπη, εντός ή εκτός κυβέρνησης, που να συμφωνεί με αυτό.

Για τους Ρώσους ο υπολογισμός είναι ξεκάθαρος: να χρησιμοποιήσουν την πρόσφατα ενισχυμένη τεχνογνωσία τους στον πόλεμο με μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να κάνουν αυτόν τον χειμώνα κόλαση για τους Ουκρανούς, να καταστρέψουν ενεργειακές υποδομές, σιδηροδρομικούς σταθμούς, οικισμούς, με την ελπίδα να στρέψουν τον λαό εναντίον της κυβέρνησης Ζελένσκι, ωθώντας τον σε μια δυσμενή διευθέτηση και σε ένα διαλυμένο, πολωμένο κράτος. Αυτό θα μπορούσε, από τη σκοπιά του Πούτιν, να καλύψει τις απώλειες της Ρωσίας - ίσως 150.000 νεκροί, με κέρδος ένα κομμάτι ουκρανικού εδάφους.

Οι ουκρανικές επιθέσεις στις ρωσικές εγκαταστάσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου προσπαθούν να εξισορροπήσουν κάπως την κατάσταση και να κάνουν τον χειμώνα κρύο και μίζερο και για τους Ρώσους.

Ωστόσο, σε αυτό που μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι οι τελευταίες 150 ημέρες του πολέμου το πραγματικό κόστος δεν θα μετρηθεί σε δισεκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν, αλλά στα αστικά τοπία τόσο της Ρωσίας όσο και της Ουκρανίας, γεμάτα από ανθρώπους με ξύλινα πόδια και άδεια μανίκια, ανέργους, που ακούνε ομιλίες από ρεβανσιστές, εθισμένους ίσως σε ηρεμιστικά, και που μισούν τους ηγέτες τους. Μακάρι να μην ήταν έτσι, αλλά αυτό μας λένε οι αριθμοί. Δεν υπάρχουν χειμερινά θαύματα στην Ανατολική Ευρώπη. Ετοιμαστείτε για την ειρήνη. Δεν θα είναι όμορφη.

ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing