Ο μεγάλος νικητής των εκλογών για τους Δημοκρατικούς είναι... ο Γκάβιν Νιούσομ

Τα αποτελέσματα των εκλογών της Τρίτης σε πολλές πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών δείχνουν ότι η αντίθεση στον Ντόναλντ Τραμπ όχι μόνο εξακολουθεί να είναι ανεκτή, αλλά και ζωντανή, ηχηρή και λαμβάνει την ψήφο του λαού. Οι απολυταρχικοί συνήθως δεν επιτρέπουν στην αντιπολίτευση να κερδίσει σημαντικές εκλογές σε πολλαπλές δικαιοδοσίες. Κανένας μονάρχης δεν θα άφηνε έναν σοσιαλιστή να αναλάβει τον έλεγχο της πολυπληθέστερης πόλης του έθνους ούτε θα ανεχόταν την αναθεώρηση των κανόνων της μεγαλύτερης πολιτείας του για να εξασφαλίσει ότι θα εκλεγούν περισσότεροι από τους αντιπάλους του, ώστε να μπορούν με τη σειρά τους να ψηφίσουν για την απομάκρυνσή του από το αξίωμα.

Όμως, αυτή την εβδομάδα, από τη μια άκρη της χώρας μέχρι την άλλη, οι Δημοκρατικοί κέρδισαν. Δεν επρόκειτο για τις κρίσιμες ενδιάμεσες εθνικές εκλογές που καθορίζουν τον έλεγχο του Κογκρέσου. Ήταν εκλογές «off-year» (δηλαδή μιας χρονιάς χωρίς σημαντικές εκλογές) σε περίπου δώδεκα πολιτείες: ψηφοφορία για κυβερνήτες, άλλους αξιωματούχους σε ολόκληρη την πολιτεία, δημάρχους πόλεων, δημοψηφίσματα («πρωτοβουλίες»). Στη Νέα Υόρκη, ο Ζοράν Μαμντάνι έγινε ο πρώτος μουσουλμάνος, ο πρώτος άνθρωπος ασιατικής καταγωγής, ο νεότερος και ο πρώτος αυτοπροσδιοριζόμενος ως δημοκρατικός σοσιαλιστής που εκλέχθηκε δήμαρχος. Στο Νιου Τζέρσεϊ, η Μίκι Σέριλ, πρώην πιλότος ελικοπτέρου του αμερικανικού ναυτικού και βουλευτής των Δημοκρατικών, εξελέγη κυβερνήτης κερδίζοντας με διψήφιο ποσοστό σε μια πολιτεία που ο Τραμπ έφτασε σε απόσταση έξι ποσοστιαίων μονάδων από το να την κατακτήσει πέρυσι.

Στη Βιρτζίνια, η Άμπιγκεϊλ Σπάνμπεργκερ, πρώην αναλύτρια της CIA και επίσης πρώην μέλος του Κογκρέσου, πήρε πίσω από τους Ρεπουμπλικάνους τη θέση του κυβερνήτη επιτυγχάνοντας τη μεγαλύτερη νίκη για έναν Δημοκρατικό εδώ και περισσότερα από 60 χρόνια. Η παρόρμηση των κατοίκων της Βιρτζίνια να εκφράσουν την αντίθεσή τους στον Τραμπ ήταν τόσο μεγάλη, που εξέλεξαν ακόμη και ως γενικό εισαγγελέα έναν Δημοκρατικό, ο οποίος κάποτε είπε σε συνάδελφό του ότι θα ήθελε να πυροβολήσει έναν πολιτικό του αντίπαλο και να δει τα παιδιά του να πεθαίνουν στην αγκαλιά της μητέρας τους. Οι Δημοκρατικοί κέρδισαν πολιτειακές αναμετρήσεις χαμηλότερου προφίλ στην Πενσυλβάνια και την Τζόρτζια και ανέτρεψαν πρώην ρεπουμπλικανικές περιφέρειες με τεράστιες πλειοψηφίες σε ολόκληρη τη χώρα.

Στην πιο σπουδαία νίκη της βραδιάς, οι ψηφοφόροι στην Καλιφόρνια ενέκριναν με διαφορά σχεδόν δύο προς ένα μια πρωτοβουλία που θα μπορούσε να αλλάξει την εθνική πολιτική και να ωθήσει τον Δημοκρατικό κυβερνήτη τους στον δρόμο προς τον Λευκό Οίκο. Οι ψηφοφόροι ενέκριναν την «Πρόταση 50», η οποία επιτρέπει στον Γκάβιν Νιούσομ και τους Δημοκρατικούς συναδέλφους του να επανασχεδιάσουν τον χάρτη των περιφερειών του Κογκρέσου της πολιτείας με τρόπο που είναι πιθανό να δώσει στο κόμμα τους πέντε επιπλέον έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η κίνηση αυτή αποτελεί αντίβαρο σε μια παρόμοια ανακατανομή των περιφερειών στο Τέξας, όπου κυριαρχούν οι Ρεπουμπλικάνοι. Σε μια δύσκολη μάχη για το Κογκρέσο το επόμενο έτος, θα μπορούσε να αποδειχθεί κρίσιμη για την αλλαγή της Βουλής των Αντιπροσώπων από τους Ρεπουμπλικάνους στους Δημοκρατικούς, επιτρέποντας στους αντιπάλους του Τραμπ να μπλοκάρουν την υπόλοιπη ατζέντα του και, φυσικά, να τον παραπέμψουν ξανά σε δίκη. Αυτό καθιστά τον άψογα χτενισμένο Νιούσομ τον μεγάλο προσωπικό νικητή της βραδιάς. Η κίνησή του να βάλει υποψήφιος ήταν ένα βεβιασμένο στοίχημα που απέδωσε θεαματικά. Εάν οι Δημοκρατικοί κερδίσουν τη Βουλή των Αντιπροσώπων το επόμενο έτος και ουσιαστικά περιορίσουν την εναπομένουσα εξουσία του Τραμπ, ο ίδιος μπορεί να ισχυριστεί εύλογα ότι αυτό έγινε εξαιτίας του, δίνοντάς του ένα τεράστιο πλεονέκτημα στον αγώνα για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 2028. «Μπορεί να ισχυριστεί ότι έσωσε τις ενδιάμεσες εκλογές», μου είπε ένας κορυφαίος στρατηγικός σύμβουλος των Δημοκρατικών.

Η δυνατότητα να ψηφίζεις κατά της κυβέρνησής σου δεν είναι ο μόνος δείκτης μιας υγιούς δημοκρατίας, αλλά σίγουρα είναι ο σημαντικότερος. Παρόλο που ο Τραμπ δεν ήταν στο ψηφοδέλτιο, η αποτίμηση της κυβέρνησής του και η ετυμηγορία των ψηφοφόρων ήταν αρνητικές. Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η οικονομία, ιδίως ο πληθωρισμός, ήταν το μεγάλο ζήτημα. Αυτή είναι μια αδυναμία του Τραμπ, ο οποίος κέρδισε πέρυσι εν μέρει λόγω του θλιβερού απολογισμού του Τζο Μπάιντεν σχετικά με τον πληθωρισμό. Οι αγαπημένοι δασμοί του Τραμπ έχουν συμβάλει στη διατήρηση των τιμών πολλών αγαθών σε υψηλά επίπεδα και δεν αρέσουν στους ψηφοφόρους. Σε ένα αβέβαιο οικονομικό σκηνικό, η συνεχιζόμενη αναστολή λειτουργίας της κυβέρνησης -η μεγαλύτερη που έχει υπάρξει ποτέ- φαίνεται επίσης να προκαλεί ανησυχία και οι ψηφοφόροι κατηγορούν τους Ρεπουμπλικάνους.

Η επιθετική καταστολή της μετανάστευσης από τον πρόεδρο παραμένει ευρέως δημοφιλής, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στους Ρεπουμπλικάνους στις κρίσιμες εκλογικές περιφέρειες. Πέρυσι, ο Τραμπ κέρδισε το υψηλότερο ποσοστό ισπανόφωνων ψηφοφόρων για οποιονδήποτε Ρεπουμπλικάνο εδώ και δεκαετίες, εν μέρει επειδή οι νόμιμοι μετανάστες υποστήριξαν την υπόσχεσή του να σταματήσει την πλεονεκτική μεταχείριση των παράνομων μεταναστών. Όμως, το θέαμα του τελευταίου έτους σε πόλεις και κωμοπόλεις με μασκοφόρους πράκτορες να μαζεύουν ανθρώπους με σκουρόχρωμη επιδερμίδα, απαιτώντας να δουν τα χαρτιά τους -με πολλούς από αυτούς να είναι απολύτως νόμιμοι πολίτες που καταλήγουν να κρατούνται, τουλάχιστον για λίγο- έχει τρομοκρατήσει και εξοργίσει τους Λατίνους. Την Τρίτη, οι Δημοκρατικοί κέρδισαν τα δύο τρίτα των Λατίνων ψηφοφόρων στο Νιου Τζέρσεϊ και τη Βιρτζίνια. Οι περιφέρειες του Νιου Τζέρσεϊ, όπου κυριαρχούν οι Λατίνοι, τάχθηκαν υπέρ των Δημοκρατικών με διαφορά μεταξύ 15 και 35 μονάδων.

Έτσι, όπως και η δημοκρατία, το Δημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι πίστευαν κάποιοι. Αλλά καθώς γιορτάζουν την αναγέννησή τους, οι Δημοκρατικοί αντιμετωπίζουν μια πρόκληση στην ερμηνεία του νοήματός της. Το κόμμα κέρδισε έδαφος παντού. Όμως, εκτός από το να λειτουργεί ως μέσο για την προώθηση του «αντι-Τραμπ» συναισθήματος, δεν υπάρχει καμία σαφήνεια σχετικά με το τι θα πρέπει να προσφέρει στην Αμερική τους επόμενους μήνες. Σε αυτές τις εκλογές, οι Δημοκρατικοί έκαναν εκστρατεία με διαφορετικά μηνύματα για διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες και περιοχές. Στη Νέα Υόρκη, όπου το 70% των ψηφοφόρων είναι Δημοκρατικοί, πολλοί από τους οποίους νέοι πτυχιούχοι με λίγους πόρους ή προοπτικές, αλλά με πολλά απίθανα ιδανικά, ο Μαμντάνι υποσχέθηκε έναν δημοκρατικό σοσιαλισμό που φαίνεται τόσο πιθανό να προσελκύσει ψηφοφόρους και αλλού, όσο και να αποδειχθεί αποτελεσματικός ως κυβερνητική πολιτική. Στη Βιρτζίνια, μια οριακή πολιτεία που ταλαντεύεται εδώ και χρόνια, η Σπάνμπεργκερ χαιρέτισε τη νίκη της ως νίκη του «πραγματισμού». Στην Καλιφόρνια, ο Νιούσομ υποστήριξε ότι η ψήφος της πολιτείας ήταν μια επιβεβαίωση των «μακροχρόνιων και ιστορικών αρχών» της δημοκρατίας, «της ύψιστης Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, της ύψιστης Ελληνικής Δημοκρατίας». Τώρα έρχεται το δύσκολο μέρος. Του χρόνου, και στις προεδρικές εκλογές που θα ακολουθήσουν -όταν ο Τραμπ, ο κοινός τους άσπονδος εχθρός και η ευκαιρία τους, δεν θα είναι στο ψηφοδέλτιο- οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να αποφασίσουν ποιο πρόσωπο θα παρουσιάσουν στον αμερικανικό λαό.