Ξεχάστε τον Πύργο του Άιφελ, τη Νοτρ Νταμ και τη Βασιλική της Ιερής Καρδιάς. Το Παρίσι απέκτησε ένα νέο θαύμα: το περασμένο Σαββατοκύριακο ξεκίνησε η λειτουργία ενός αστικού τελεφερίκ που αιωρείται σε ύψος άνω των 50 μέτρων πάνω από τα νοτιοανατολικά προάστια της πόλης. Με μήκος 4,5 χλμ, το C1, με το απλό του όνομα, είναι το μεγαλύτερο του είδους του στην Ευρώπη και είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το τελεφερίκ του Λονδίνου που διασχίζει τον Τάμεση στο Γκρίνουιτς. Η διαδρομή με το C1 κοστίζει μόλις 2 ευρώ - όσο ένα κανονικό εισιτήριο λεωφορείου.

«Μου αρέσει πολύ, είναι καταπληκτικό», δήλωσε η 25χρονη Λάνα Νγκουγιέν, μια φοιτήτρια από το Βιετνάμ, η οποία επιβιβάστηκε την περασμένη εβδομάδα στο Πουάν ντου Λακ, στο Κρετέιγ, το βορειότερο σημείο της γραμμής, όπου συνδέεται με το μετρό.

Οι καμπίνες δέκα ατόμων, με διαφορά περίπου 30 δευτερολέπτων μεταξύ τους, ταξιδεύουν με μέση ταχύτητα 14 χλμ/ώρα. Μετά από περίπου 18 λεπτά και τέσσερις στάσεις, έφτασε στον τερματικό σταθμό Βίλα Νόβα - Βιλνέβ-Σεν-Ζορζ. «Μπαίνεις στο μετρό, είναι κρύο, σκοτεινό και έχει πολύ κόσμο. Εδώ νιώθεις σαν να πηγαίνεις επίσκεψη και όχι να μετακινείσαι προς τη δουλειά», ανέφερε.

Σε μια καθαρή - αλλά θυελλώδη - μέρα, καθώς υψωνόμασταν πάνω από το Κρετέιγ, μπορούμε σχεδόν να διακρίνουμε πολλά από τα κύρια ορόσημα της πρωτεύουσας στον ορίζοντα, σε απόσταση δώδεκα ή περισσότερων χλμ. Το τοπίο ακριβώς από κάτω ήταν λιγότερο εντυπωσιακό: ένα μείγμα αποθηκών και άλλων εμπορικών χώρων, πολυκατοικιών και εκτάσεων μεταβιομηχανικής ερημιάς. Υπάρχουν όμως και περιοχές με πράσινο, όπως η Πλάζ-Μπλε, μια δημοφιλής περιοχή αναψυχής και πικνίκ, όπου κάποτε συναντιόνταν οι ποταμοί Μαρν και Σηκουάνας.

Το τελεφερίκ δεν απευθύνεται αποκλειστικά στους τουρίστες, αλλά κυρίως στους Παριζιάνους, όπως η Ελοΐζ, μια εργαζόμενη στην παιδική φροντίδα. Παλαιότερα, αν ήθελε να πάει στο Κρετέιγ και να συνεχίσει το ταξίδι της προς το Παρίσι, έπρεπε να πάρει το λεωφορείο, το οποίο χρειαζόταν περισσότερο από διπλάσιο χρόνο, ή να διασχίσει με το αυτοκίνητο τους μποτιλιαρισμένους δρόμους.

Η πιο προφανής λύση θα ήταν η επέκταση του μετρό, το οποίο λειτουργεί κατά μήκος της πόλης μέχρι εδώ έξω, στα προάστια του Παρισιού. Όμως, θα έπρεπε να συνεχίσει πάλι υπογείως για να αποφύγει ένα πυκνό δίκτυο κεντρικών οδών και σιδηροδρομικών γραμμών, κάτι που θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρό. «Μια υπόγεια γραμμή του μετρό δεν θα έβλεπε ποτέ το φως της ημέρας, γιατί ο προϋπολογισμός άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ δεν θα μπορούσε ποτέ να λάβει χρηματοδότηση», δήλωσε ο Γκρεγκουάρ ντε Λαστερί, αντιπρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου της Ιλ-ντε-Φρανς, υπεύθυνος για τις μεταφορές. Αντίθετα, το τελεφερίκ, με κόστος 138 εκατομμύρια ευρώ (120,8 εκατομμύρια λίρες), κόστισε μόνο ένα μικρό μέρος αυτού του ποσού.

Η ιδέα χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν ο Ζοζέφ Ροσινιόλ ήταν δήμαρχος του Λιμέι-Μπρεβάν, της κοινότητας στο νότιο άκρο της γραμμής. Κατά τη διάρκεια διακοπών για κάμπινγκ στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας της Ρουμανίας, εντυπωσιάστηκε από ένα τελεφερίκ μήκους 2,1 χλμ. που κατασκευάστηκε το 2004 στην παραθεριστική πόλη Κωνστάντζα για τη μεταφορά τουριστών από και προς το καζίνο Mamaia που βρίσκεται δίπλα στην παραλία.

Στη συνέχεια ακολούθησε μια μακρά προσπάθεια για να πειστούν οι υπόλοιποι, να βελτιωθεί η διαδρομή, να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση και να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα εναέριας μεταφοράς πάνω από τέσσερις δήμους της περιοχής του Παρισιού. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, οι καμπίνες σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να ανυψώνονται απότομα, προκειμένου οι επιβάτες να μην μπορούν να βλέπουν εύκολα μέσα από τα παράθυρα των διαμερισμάτων. Η υπηρεσία διαθέτει αισθητήρες καιρού. Η ταχύτητα και η απόσταση προσαρμόζονται αυτόματα ανάλογα με τον άνεμο, τη βροχή ή το χιόνι.

Ο 58χρονος Ερβέ Καλό διένυσε 14 χιλιόμετρα από το Σαμπινί, ανατολικά του Παρισιού, για να κάνει μια βόλτα από περιέργεια και για να θυμηθεί τις πολλές διακοπές του στις Άλπεις. «Η αρχική μου ιδέα ήταν να έρθω την ημέρα των εγκαινίων, φέρνοντας μαζί τα πέδιλα του σκι μου», ανέφερε. Ο Καλό έχει ήδη χρησιμοποιήσει το Metrocable στο Καράκας, το οποίο εκτείνεται σε μήκος 10 χλμ. από το κέντρο της πρωτεύουσας της Βενεζουέλας έως τις γύρω φαβέλες. «Πάνω από τις φαβέλες, δεν υπάρχει άλλη επιλογή – δεν μπορείς να χτίσεις δρόμους και οι κατασκευές είναι χαοτικές», είπε. Τα τελευταία χρόνια έχουν κατασκευαστεί και άλλες νέες αστικές γραμμές τελεφερίκ σε άλλες μεγάλες πόλεις της Λατινικής Αμερικής.

Η Γαλλία είναι πρωτοπόρος στον τομέα των εναέριων μεταφορών: το τελεφερίκ Γκρενόμπλ-Μπαστίλ, που κατασκευάστηκε το 1934 για να συνδέει την πόλη με το παλιό φρούριο που δεσπόζει πάνω από αυτήν, είναι ένα από τα παλαιότερα της Ευρώπης. Με μήκος μόνο 700 μέτρα, χρησιμοποιείται κυρίως από τουρίστες.

Αντίθετα, το Teleo στην Τουλούζη, που εγκαινιάστηκε το 2022, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του δικτύου μεταφορών της πόλης, συνδέοντας το νοσοκομείο Rangueil, το κέντρο έρευνας για τον καρκίνο Oncopole και το Πανεπιστήμιο Paul Sabatier. Έχει μήκος σχεδόν 3 χιλιόμετρα και μεταφέρει 8.000 άτομα την ημέρα στην περιφερειακή πρωτεύουσα της νοτιοδυτικής Γαλλίας.


ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing