Η νόσος Lyme αποτελεί μία σπάνια βακτηριακή λοίμωξη που επηρεάζει κυρίως την παιδική ηλικία και μεταδίδεται στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω δαγκώματος από μολυσμένα τσιμπούρια. Αυτή η ιδιαίτερη πάθηση προκαλεί χαρακτηριστικά συμπτώματα αρθρίτιδας και απαιτεί έγκαιρη διάγνωση για αποτελεσματική αντιμετώπιση.

Διαβάστε: Νόσος Lyme: Σπάνια παιδική αρθρίτιδα με πολύ επώδυνα συμπτώματα - Τι λέει στο parapolitika.gr ο Γκίκας Μαγιορκίνης

Τι προκαλεί τη νόσο Lyme

Σύμφωνα με την Ελληνική Παιδιατρική Ρευματολογική Εταιρεία, η αρθρίτιδα Lyme προκαλείται από το παθογόνο βακτήριο Borrelia Burgdorferi. Αυτό το μικροβιακό στέλεχος μεταδίδεται αποκλειστικά μέσω δαγκώματος από σκληρά τσιμπούρια, ιδιαίτερα το είδος Ixodes ricinus. Το βακτήριο Borrelia burgdorferi έχει τη δυνατότητα να προσβάλλει διάφορα συστήματα του οργανισμού, συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, του κεντρικού νευρικού συστήματος, της καρδιάς και των οφθαλμών. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις της νόσου Lyme, οι αρθρώσεις αποτελούν τον κύριο στόχο της μόλυνσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πλειονότητα των τσιμπουριών δεν φέρει το παθογόνο βακτήριο, γεγονός που σημαίνει ότι τα περισσότερα δαγκώματα δεν οδηγούν σε λοίμωξη. Επιπλέον, ακόμη και όταν συμβεί μόλυνση με εμφάνιση μεταναστευτικού ερυθήματος, δεν εξελίσσεται πάντα στα προχωρημένα στάδια της ασθένειας.

Επιδημιολογικά χαρακτηριστικά και εξάπλωση

Η νόσος Lyme σπάνια εμφανίζεται πριν την ηλικία των τεσσάρων ετών, καθιστώντας την κυρίως ασθένεια παιδιών σχολικής ηλικίας. Παρά το γεγονός ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό παιδιών με αρθρίτιδα πάσχει από αρθρίτιδα Lyme, αυτή αποτελεί την πιο συχνή μορφή βακτηριακής αρθρίτιδας σε παιδιά και εφήβους στην ευρωπαϊκή ήπειρο.Η γεωγραφική κατανομή της νόσου εκτείνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές περιοχές, με υψηλότερη συχνότητα στην Κεντρική Ευρώπη και τη νότια Σκανδιναβία, ιδιαίτερα γύρω από τη Βαλτική Θάλασσα. Η δραστηριότητα των τσιμπουριών εντείνεται από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο, ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.

Κληρονομικότητα και γενετικοί παράγοντες

Η νόσος Lyme δεν αποτελεί κληρονομική πάθηση, καθώς πρόκειται για μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από εξωτερικό παράγοντα. Ωστόσο, η ανθεκτικότητα στην αντιβιοτική θεραπεία φαίνεται να συνδέεται με συγκεκριμένους γενετικούς δείκτες, αν και ο ακριβής μηχανισμός αυτής της προδιάθεσης παραμένει ασαφής.

Κλινικά συμπτώματα και εκδηλώσεις

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της νόσου Lyme περιλαμβάνουν πρήξιμο των αρθρώσεων με σημαντικό περιορισμό της κινητικότητας. Το φούσκωμα συνήθως συνοδεύεται από ήπιο ή καθόλου άλγος στην προσβεβλημένη άρθρωση, γεγονός που διαφοροποιεί τη νόσο από άλλες μορφές αρθρίτιδας. Τα γόνατα αποτελούν τις συχνότερα προσβαλλόμενες αρθρώσεις, ενώ μπορούν να επηρεαστούν και άλλες μεγάλες αρθρώσεις του σώματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μικρότερες αρθρώσεις μπορεί επίσης να παρουσιάσουν φλεγμονώδεις αλλοιώσεις. Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι:

  • Τα δύο τρίτα των περιπτώσεων εμφανίζουν μονοαρθρίτιδα στα γόνατα
  • Πάνω από 95% των περιπτώσεων παρουσιάζουν ολιγοαρθρίτιδα με προσβολή τεσσάρων ή λιγότερων αρθρώσεων
  • Τα γόνατα παραμένουν συχνά σε κατάσταση φλεγμονής για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα

Η νόσος χαρακτηρίζεται από επεισοδιακή πορεία στα δύο τρίτα των περιπτώσεων, όπου η αρθρίτιδα υποχωρεί αυτόματα μετά από μέρες ή εβδομάδες και επανεμφανίζεται στις ίδιες αρθρώσεις μετά από ασυμπτωματικά διαστήματα. Η συχνότητα και η διάρκεια των φλεγμονωδών επεισοδίων τείνουν να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις η αρθρίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνια μορφή.

Δερματικές εκδηλώσεις και επιπλοκές

Σε αρκετές περιπτώσεις, η νόσος Lyme συνοδεύεται από χαρακτηριστικές δερματικές εκδηλώσεις υπό τη μορφή μεταναστευτικού ερυθήματος. Αυτό εμφανίζεται ως επεκτεινόμενο κόκκινο δερματικό εξάνθημα στο σημείο του δαγκώματος από το τσιμπούρι. Σε σπάνιες περιπτώσεις μη θεραπεύσιμων μορφών της νόσου, μπορεί να παρατηρηθεί εξέλιξη με προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος, γεγονός που υπογραμμίζει τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και θεραπευτικής παρέμβασης.