Είναι αλήθεια ότι χρόνο με τον χρόνο, οι Έλληνες ασθενείς πληρώνουν όλο και περισσότερα χρήματα από την τσέπη τους για φάρμακα, καθώς η οικονομική τους συμμετοχή για την προμήθεια των φαρμάκων τους αυξάνεται συνεχώς;

Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) και του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) , το 2024 οι πολίτες κατέβαλαν περίπου 70 εκατ. ευρώ περισσότερα, σε σχέση με το 2023, για να προμηθευτούν τα φάρμακά τους. Έτσι, η οικονομική συμμετοχή των ασθενών στην προμήθεια των φαρμάκων τους αυξήθηκε από τα 740 εκατ. ευρώ για το 2023 στα 810 εκατ. ευρώ για το 2024.

Δείχνει η ως άνω ανάλυση τη συνεχή και αυξανόμενη οικονομική πίεση, την οποία δέχονται τα ελληνικά νοικοκυριά, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα φάρμακά τους;

Σε καμία περίπτωση.

Εάν θέλαμε να αποδείξουμε μία κάποια αυξανόμενη οικονομική συμμετοχή των νοικοκυριών στην προμήθεια των φαρμάκων τους, θα έπρεπε να μετρούσαμε ceteris paribus τη σχετική οικονομική συμμετοχή των νοικοκυριών.

Δηλαδή, με απλά λόγια, θα έπρεπε να αφαιρέσουμε ή, μάλλον, να διατηρήσουμε ως σταθερό, ως απολύτως σταθερό μέγεθος το πλήθος των φαρμακευτικών σκευασμάτων, τα οποία προμηθεύονται κατ’ έτος τα ελληνικά νοικοκυριά, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει, καθώς η κοινωνία μας γηράσκει ταχύτατα και οι ποσότητες των φαρμάκων οι οποίες καταναλώνονται κατ’ έτος από τα ελληνικά νοικοκυριά αυξάνονται με αριθμητική πρόοδο.

Συνεπώς, αποκλειστικά και μόνον αυτός είναι ο τρόπος, ουδόλως ρεαλιστικός, ασφαλώς, με τον οποίον η απόλυτη αύξηση της οικονομικής συμμετοχής των νοικοκυριών για την προμήθεια των φαρμάκων τους θα οφειλόταν είτε στην “αντιλαϊκή πολιτική” της κυβέρνησης είτε στην αύξηση (;) των λιανικών τιμών των φαρμάκων είτε στην αντικατάσταση φαρμάκων με χαμηλές τιμές από αντίστοιχα, νέα φάρμακα με πολύ πιο υψηλές τιμές, κάτι το οποίο συμβαίνει, άλλωστε, αλλά πρόκειται για ένα φαινόμενο υπαρκτό, αλλά διαρκώς μειούμενο, για ευνόητους λόγους: Δεν είναι ακόρεστη στο άπειρο αυτή η υπαρκτή διαδικασία…