Μερικές ώρες σωματικής άσκησης την εβδομάδα μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης ακόμα και αν υπάρχει γενετική προδιάθεση για τη συγκεκριμένη διαταραχή, αποκαλύπτει νέα μελέτη.

Η μελέτη, που διεξήχθη από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και δημοσιεύτηκε χτες στην επιστημονική επιθεώρηση «Depression and Anxiety» έδειξε ότι ακόμα και αν υπάρχουν ορισμένα γονίδια που αυξάνουν την πιθανότητα ενός ανθρώπου να εμφανίσει κατάθλιψη, η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας μπορεί να αντισταθμίσει τον κίνδυνο.

«Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν ότι σε ό,τι αφορά την κατάθλιψη η ύπαρξη προδιαθεσικών γονιδίων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα εμφανίσουμε τη διαταραχή και η σωματική άσκηση μπορεί να εξουδετερώσει τον κίνδυνο εμφάνισης μελλοντικών επεισοδίων», δήλωσε η Κάρμελ Χόι, μεταδιδάκτωρ στο τμήμα ψυχιατρικής του Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης.

Επιστήμονες, παρατηρώντας ότι η κατάθλιψη σε ορισμένες περιπτώσεις προσβάλει ολόκληρες οικογένειες, υποστηρίζουν ότι υπάρχει κάποια γενετική βάση στην εμφάνιση της αν και είναι η αλληλεπίδραση πάρα πολλών γονιδίων που ενδέχεται να διαδραματίζει κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της διαταραχής.

Προηγούμενες έρευνες έχουν ήδη βρει ότι η σωματική δραστηριότητα μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης. Η συγκεκριμένη μελέτη είναι η πρώτη που έδειξε ότι αυτό συμβαίνει ακόμα και όταν είναι υπαρκτή κάποια γενετική προδιάθεση.

Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας αναλύθηκαν δεδομένα από 8.000 συμμετέχοντες. Αυτοί έδωσαν δείγματα αίματος, υποβλήθηκαν σε ανάλυση του γονιδιώματός τους και απάντησαν σε ερωτήσεις για τον τρόπο ζωής τους, όπως για τα επίπεδα σωματικής άσκησης. Στη συνέχεια οι ερευνητές χώρισαν του συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες με βάση την προδιάθεσή τους να εμφανίσουν κατάθλιψη: χαμηλή, μέση, υψηλή προδιάθεση.

Αυτοί που είχαν υψηλή προδιάθεση διέτρεχαν διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης ενός νέου επεισοδίου κατάθλιψης μέσα στα επόμενα δύο χρόνια συγκριτικά με αυτούς που ανήκαν στην ομάδα χαμηλής προδιάθεσης. Παρόλα αυτά, ο κίνδυνος αυτός μειώθηκε σε όλες τις ομάδες μεταξύ των ατόμων που ασκούνταν συστηματικά. Για παράδειγμα μεταξύ των ατόμων που ανήκαν στην ομάδα υψηλής προδιάθεσης η πιθανότητα εμφάνισης ενός επεισοδίου ήταν 13% για εκείνους που δεν ασκούνταν ενώ μόλις 8% για εκείνους που γυμνάζονταν για περίπου τρεις εβδομάδες.

Η έρευνα αυτή δεν δείχνει την ύπαρξη αιτιότητας και ως εκ τούτου δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η έλλειψη σωματικής άσκησης προκαλεί κατάθλιψη.

Παρόλα αυτά η Χόι τόνισε ότι τα αποτελέσματα αυτά έχουν μεγάλη σημασία καθώς δίνουν ελπίδες στους ασθενείς καθώς ακόμη και αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό για τη συγκεκριμένη διαταραχή υπάρχουν επίσης και συμπεριφορές πρόληψης τις οποίες μπορούν να υιοθετήσουν.