«Δυσμορφία Snapchat», αποκαλούν οι πλαστικοί χειρουργοί την νέα, ανησυχητική τάση των γυναικών να ζητούν επεμβάσεις που θα τις κάνει να μοιάζουν, όσο το δυνατόν περισσότερο, με τις... πειραγμένες εκδοχές του εαυτού τους.

Τα φίλτρα του Instagram και του Snapchat προσφέρουν μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την αμηχανία , ως και τη δυχτυχία των ανθρώπων για το πως φαίνονται στην πραγματική ζωή.

Ζητήσαμε από την  Δρ. Βίλλυ Ροδοπούλου, μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και του Βρετανικού Ιατρικού Συμβουλίου, της Ελληνικής και Διεθνούς Εταιρίας Πλαστικής, Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής (IPRAS) να μας εξηγήσει το φαινόμενο αυτό «Η προώθηση μιας μη ρεαλιστικής πραγματικότητας από τα social media στην καθημερινότητα αδιαμφισβήτητα επηρεάζει τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας. Είναι λογικό όταν είναι τόσο έντονη η κοινωνική πίεση να ενταχθεί κάνεις σε τυποποιημένα πρότυπα και να συγκρίνει συνεχώς τον εαυτό του με αυτά. Κάτι που δεν είναι υγιές αλλά επικίνδυνο.

Η άκριτη μίμηση κι όχι απλώς η έμπνευση δημιουργεί έλλειψη ταυτότητας και υπερβολές. Αναρωτηθείτε πόσο σύνηθες είναι, δυστυχώς, το θέαμα παραφουσκωμένων χειλιών, ζυγωματικών και προσώπων γενικά, που συχνά είναι παγωμένα σαν πεθαμένα. Η έλλειψη κίνησης είναι έλλειψη ζωής, όπως και η έστω και μικρή απόκλιση από το όριο των φυσικών αναλογιών είναι αντιληπτή στο ανθρώπινο μάτι με αποτέλεσμα άκρως αφύσικο και παραμορφωμένο. Όταν όμως η μόδα αφορά την υγειά είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Η ασφάλεια της ψυχής και του σώματος είναι προτεραιότητα και το “back to normal” πιο αναγκαίο από ποτέ. Με μέτρο, φυσικότητα και ομορφιά», εξηγεί η Δρ. Βίλλυς Ροδοπούλου, πλαστική  χειρουργός  που ειδικεύεται στην αισθητική χειρουργική εντός και εκτός συνόρων.

Η συζήτησή μας πηγαίνει στην ευθύνη που έχει ένας πλαστικός χειρουργός μπροστά σε ένα περιστατικό με χαρακτηριστικά Snapchat Dysmorphia.

«Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουν οι πλαστικοί χειρουργοί, όχι μόνο απέναντι στον ασθενή αλλά και στην ίδια τους την επιστήμη, είναι να έχουν τη γνώση, την ικανότητα και τη διαύγεια να αναγνωρίζουν τα σημάδια αυτά και να κατευθύνουν σωστά τον κάθε ασθενή που προστρέχει στη βοήθειά τους. Η άγνοια και η αδιαφορία για την ψυχική υγειά των ασθενών στο βωμό του κέρδους είναι απολυτά καταδικαστέα.

Η εφαρμογή περαιτέρω θεραπειών σε ασθενείς με τέτοια προβλήματα δεν είναι μόνο ανήθικη, αλλά και δυστυχώς επιπλέον επιζήμια, καθώς χρειάζονται κάτι που δεν μπορεί να τους το προσφέρει καμία βελόνα ή νυστέρι. Αυτό που είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό είναι οι ποικίλες αμφιβόλου ποιότητας κλινικές, κέντρα αισθητικής κτλ. χωρίς ιατρικό ή με ελλιπώς εκπαιδευμένο ανειδίκευτο ιατρικό προσωπικό, που εκμεταλλεύονται και καλλιεργούν τις ανασφάλειες αυτές και καταστρέφουν πρόσωπα και ζωές. Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε συναντήσει τέτοιες περιπτώσεις και βαίνουν αυξανόμενες», αναφέρει και επισημαίνει την ανάγκη επιστροφής σε ένα υγιές πρότυπο με ατέλειες.


«Είναι απαραίτητο οι ασθενείς να μην καταφεύγουν σε παρεμβάσεις εξαιτίας εξωτερικών πιέσεων αλλά επειδή οι ίδιοι συνειδητά το επιθυμούν έχοντας κατανοήσει πλήρως, μετά από διεξοδική συζήτηση, τις επιπλοκές, το κόστος, τη μονιμότητα αλλά και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Η προσωπική μου απαράβατη αρχή είναι το μέτρο, η φυσικότητα και οι ιδανικές αισθητικές αναλογίες. Η λέξη όμορφος προέρχεται από τη λέξη εύμορφος: ευ + μορφή, δηλαδή αυτός που ευχαριστεί τις αισθήσεις μας με το παρουσιαστικό του. Και φυσικά ευχαριστείται και ο ίδιος. Άρα είναι σαφές ότι η όμορφη εμφάνιση επιδρά στο ψυχισμό του φέροντος αλλά και των γύρω του ενισχύοντάς τον. Φτιάχνοντας τη μορφή των ασθενών, λοιπόν, τους χαρίζουμε ομορφιά, πρωτίστως εξωτερική, αλλά τους δίνουμε και τη δυνατότητα να τη μετουσιώσουν και σε εσωτερική. Πάντα, φυσικά, χωρίς καμία παραποίηση ή υπερβολή, μιας και θεωρώ “ασέλγεια” προς τη γυναικεία ομορφιά και αισθητική τα υπερβολικά αποτελέσματα που μας περιβάλλουν ολοένα και περισσότερο εντός και εκτός οθόνης», καταλήγει.

Ευχαριστούμε την Δρ. Βίλλυ Ροδοπούλου