Όταν η Μελίνα, μία 39χρονη ιδιωτική υπάλληλος από την Ρόδο, ήταν φοιτήτρια, είχε καταλάβει πως οι δικές της επιθυμίες της ήταν λίγο διαφορετικές από αυτές του μέσου όρου. Φανταζόταν παιχνίδια κυριαρχίας, υποταγής αλλά και παραπάνω από έναν σύντροφο στο κρεβάτι της. Αυτές οι επιθυμίες αποτελούσαν taboo στα χρόνια της και έτσι ξεκίνησε μία δια βίου συνήθεια, το δηλαδή να φαντασιώνεται προγραμματισμένα ανδρικά και γυναικεία ρομπότ που να εκπληρώνει τις επιθυμίες της. «Στην φαντασία μου, μπορούσα να κλειδώνω τα σεξ ρομπότ στην ντουλάπα μου και να μπορώ να καλύψω τις ερωτικές μου επιθυμίες χωρίς να το γνωρίζει κανείς άλλος», αναφέρει.

Σήμερα είναι μία παντρεμένη γυναίκα, όπου έρχεται σε σεξουαλική επαφή με τον άνδρα της μερικές φορές το μήνα αλλά αισθάνεται πως δεν είναι ολοκληρωμένη. Δεδομένου ότι δεν μπορεί να μοιραστεί την ανάγκη της για το παιχνίδι εξουσίας ή περισσοτέρων ατόμων στο κρεβάτι, βασίζεται στους δονητές τις, την πορνογραφία και τις φαντασιώσεις της με τα ρομπότ. (Θα επιθυμούσε να παραγγείλει ένα sex robot αλλά φοβάται πως η πραγματικότητα δεν θα ανταποκρινόταν στις φαντασιώσεις της).

Για χρόνια αισθανόταν πως ήταν η μόνη που είχε τέτοιες φαντασιώσεις. Μόλις τον περασμένο χρόνο, διάβασε ένα άρθρο σχετικά με «Σεξουαλικές Σχέσεις και Θεραπεία» και εκεί περιγραφόταν ένας νέος όρος ανθρώπων που ονομάζεται «digisexuals». Δηλαδή άνθρωποι των οποίων η πρωταρχική σεξουαλική ταυτότητα έρχεται με την χρήση τεχνολογίας. Η Μελίνα διέκρινε αμέσως τον εαυτό της σε αυτό το άρθρο.

Τώρα αυτοπροσδιορίζεται ως digisexual, που σημαίνει ικανοποιημένη από την σεξουαλική ζωή που απολαμβάνει κυρίως από την φαντασία και τις ρομποτικές σεξουαλικές μηχανές. Είτε μηχανικές κούκλες του σεξ, είτε μέσω συσκευής εικονικής πραγματικότητας που δημιουργήθηκε για ταινίες πορνό και μπορείς να είσαι ο πρωταγωνιστής.

Μάλιστα τέτοια άρθρα φέρνουν ικανοποίηση σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, διότι τους κάνει να αισθάνονται αποδεκτοί. Μέχρι σήμερα, η κοινωνία μας χλευάζει και ταυτόχρονα καταδικάζει την χρήση τεχνολογίας για σεξουαλική ικανοποίηση ως κάτι το μη νορμάλ, οπότε οι digisexual αναρωτιούνται αν κάνουν κάτι λάθος. «Πρόκειται για έναν προσανατολισμό», εξηγεί η Μελίνα. «Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα LGBTQ άτομα».

Είναι αλήθεια πως τα άτομα που ανήκουν στην digisexual κατηγορία, συνήθως αποτελούν τον πυρήνα των περιθωριοποιημένων ανθρώπων με πολλές δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Όπως ακριβώς και η Μελίνα, θεωρούν ότι η τεχνολογία δεν θα τους κρίνει. Ότι τα sex robots απλά θα κάνουν αυτό για το οποίο έχουν προγραμματιστεί. Επίσης παρότι οι περισσότεροι χρήστες sex toys είναι γυναίκες, παρατηρείται πως η τεχνολογία των ρομπότ και του σεξ της εικονικής πραγματικότητας δεν βρίσκεται στο επιθυμητό αποτέλεσμα για εκείνες.

«Είναι ένα ζήτημα που με προβληματίζει. Θεωρώ πως στο άμεσο μέλλον αυτό θα αλλάξει και η τεχνολογία θα γίνει πιο φιλόξενη προς το φύλο μας», τονίζει η Μελίνα.

Ωστόσο πέρα από τα οφέλη που σου παρέχει η τεχνολογία, υπάρχει και ένας μεγάλος φόβος. Αυτός του εθισμού και της αποκοπής από την πραγματικότητα. Η υπερβολική προσκόλληση μπορεί να αποτελέσει τεράστιο πρόβλημα και να ενισχύσει την αποξένωση και τις ανισότητες. Μάλιστα το γεγονός πως τα ρομπότ είναι παθητικά, μπορεί να δημιουργήσει προσδοκίες πως και οι γυναίκες θα πρέπει να συμπεριφέρονται κατά αυτό τον τρόπο. «Όπως και κάθε νέα εφεύρεση, έτσι και η σεξουαλική τεχνολογία θα εξαρτηθεί από το πώς θα την χρησιμοποιήσουμε», αναφέρει χωρίς να κρύβει τον προβληματισμό της.

Για την Μελίνα, η τεχνολογία δεν αναπληρώνει την σχέση απλά την βοηθάει να επιβιώσει. «Έχω έναν εξαιρετικό σύζυγο αλλά δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένω από ένα άτομο να καλύψει όλες μου τις ανάγκες», εξηγεί. «Καλύπτω τις ανάγκες με την τεχνολογία και με την συγκατάθεση του άντρα μου. Χωρίς να διακινδυνεύω την ευτυχία της οικογένειάς μου. Θα ήθελα οι άνθρωποι να αναγνωρίσουν πως η digi σεξουαλικότητα είναι ένας εναλλακτικός τρόπος για εμάς ώστε να μην ρισκάρουμε να απατήσουμε τον σύντροφό μας και την ίδια στιγμή να αφήσουμε στο περιθώριο τις σεξουαλικές μας ανάγκες».

Πηγή: Playboy.gr