Όταν το στρες είναι βραχυπρόθεσμο, ενεργεί θετικά και βοηθά το ανοσοποιητικό σύστημα.

Όταν το στρες είναι χρόνιο και παρατεταμένο, καταστέλλει το σύστημα άμυνας του οργανισμού μας. Όσο ποιο μακροχρόνιο είναι το στρες, τόσο πιο πολύ παρουσιάζονται αρνητικές επιπτώσεις στα κύτταρα και στους μηχανισμούς του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η μεγαλύτερη καταστολή της άμυνας παρουσιάζεται όταν το άτομο υποφέρει από έντονο, χρόνιο στρες. Αυτό γίνεται όταν υπάρχει μια στρεσσογόνος κατάσταση που είναι πέρα από τις δυνατότητες ελέγχου του ατόμου και που δεν φαίνεται να έχει τέλος. Στις περιπτώσεις αυτές οι αντικειμενικές μετρήσεις της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος επηρεάζονται αρνητικά. Το ανοσοποιητικό σύστημα των ηλικιωμένων ή αυτών που ήδη πάσχουν από κάποια ασθένεια, είναι περισσότερο ευάλωτο στις αρνητικές επιπτώσεις του στρες.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι αρνητικές επιδράσεις του χρόνιου παρατεταμένου στρες τεκμηριώνονται από τα επιστημονικά στοιχεία που συλλέχθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια. Πιστεύουμε ότι τα εν λόγω στοιχεία πρέπει να κρούσουν τον κώδωνα κινδύνου για όλους όσοι πάσχουν από νοσηρές μορφές του στρες. Είναι αναγκαίο να δοθεί προτεραιότητα στην εξεύρεση νέων καλύτερων προγραμμάτων αντιμετώπισης του στρες.