Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 87 ετών ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ. Υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, ένας από τους σπουδαιότερους πολιτικούς της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.

«Ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ έσβησε σήμερα το πρωί ανάμεσα στους δικούς του. Γαλήνια» ήταν η λακωνική δήλωση από τα μέλη της οικογένειάς του. 

Υπήρξε πρόεδρος της Γαλλίας το διάστημα 1995-2007 (διαδέχθηκε τον σοσιαλιστή Φρανσουά Μιτεράν), πρωθυπουργός μεταξύ 1974-1976 (επί προεδρίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν) και μεταξύ 1986-1988 (επί προεδρίας Μιτεράν), πολλές φορές υπουργός και δήμαρχος του Παρισιού από το 1977 έως το 1995.

Υπήρξε επίσης ένας από τους κορυφαίους διαμορφωτές της σύγχρονης κεντροδεξιάς παράταξης της Γαλλίας. Εκλέχθηκε βουλευτής με το κόμμα UDR του Ζορζ Πομπιντού για πρώτη φορά το 1967. Ο Πομπιντού μάλιστα είχε δώσει στον Σιράκ το ψευδώνυμο «μπουλντόζας» για τον ακτιβισμό του στα φοιτητικά του χρόνια.

Ο Σιράκ, αν και στήριξε τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν για να γίνει πρόεδρος (1974) και ο ίδιος πρωθυπουργός, τελικά διαφώνησε και αποχώρησε. Στα τέλη του 1976 προχώρησε στην επανίδρυση του παλιού UDR του στρατηγού Ντε Γκωλ με το όνομα Rassemblement pour la Republique (Συναγερμός για τη Δημοκρατία), του οποίου έγινε πρόεδρος.

Σε διεθνές επίπεδο, ο Σιράκ υπήρξε πολέμιος της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ το 2003, γεγονός που εκτόξευσε στα ύψη τη δημοφιλία του.

Είχε μάλιστα προφητεύσει ότι η εισβολή θα εξελιχθεί σε εφιάλτη.

Αγαπούσε την επαφή με τον κόσμο (στην ιστορία έχουν μείνει οι χειραψίες και τα χειροφιλήματα), ενώ ήταν εντυπωσιακές οι πολιτικές του μεταλλάξεις. Στη δεκαετία του 1970 δήλωνε υπέρμαχος της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, αλλά μετά αγάπησε τις φιλελεύθερες πολιτικές του αμερικανού προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν τη δεκαετία του 1980.

Επίσης, το 1995 με την εκλογή του στην προεδρία, αποφάσισε να επαναλάβει τις πυρηνικές δοκιμές της χώρας του στον Ειρηνικό, για να γίνει φανατικός «οικολόγος» στη Σύνοδο του 2002 για το Κλίμα.

Αλλά και από φανατικός ευρωσκεπτικιστής, έγινε οπαδός της Ευρωπαϊκής Ιδέας, τη δεκαετία του 1980. Γνωστή και η έχθρα του με την Βρετανία. Κάποτε φέρεται να είχε δηλώσει: «Δεν μπορείς να εμπιστευθείς ανθρώπους που μαγειρεύουν τόσο άσχημα»...

Μετά το πέρας της προεδρίας του, η Γαλλία έμεινε βαθιά διχασμένη, με υψηλότατο δημόσιο χρέος και ανησυχητικούς ρυθμούς αύξησης της ανεργίας.

Το 2005 αντιμετώπισε και ταραχές με μετανάστες, που πήραν χαρακτήρα εξέγερσης και ανάγκασαν την κυβέρνησή του να κηρύξει ξανά το νόμο που ίσχυε την περίοδο του Πολέμου στην Αλγερία. Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2007 (κέρδισε ο Νικολά Σαρκοζί) αποσύρθηκε από την πολιτική.

Το παρατσούκλι του ήταν «μέγας-ψεύτης», καθώς μετά τη δίκη του το 2011, έγινε ο πρώτος πρώην πρόεδρος που καταδικάστηκε για διαφθορά (αφορούσε σε κονδύλια επί των ημερών που ήταν δήμαρχος).

Για πολλούς Γάλλους, ο Σιράκ μαζί με τον Μιτεράν (πρόεδρος μεταξύ 1981-1995) υπήρξαν οι τελευταίοι μιας γενιάς πολιτικών με την «αυτοκρατορική» αίγλη που οι πολίτες αναμένουν από τον ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων. 

Αυτή ακριβώς την αίγλη δεν μπόρεσαν ποτέ να αποκτήσουν οι επόμενοι πρόεδροι Νικολά Σαρκοζί (2007-2012) και Φρανσουά Ολάντ (2012-2017).

Ζακ Σιράκ είχε γεννηθεί στις 29 Νοεμβρίου 1932. Ήταν παντρεμένος με την Μπερνανέτ ντε Κουρσέλ και είχε δύο παιδιά.