Την περσινή άνοιξη το Μπέργκαμο βρισκόταν στο «μάτι κυκλώνα» του κοροναϊού και οι εικόνες από την ιταλική πόλη ήταν αποκαρδιωτικές, σοκάροντας την υφήλιο.

Φωτογραφίες από το Μπέργκαμο έκαναν τον γύρο του κόσμου με την εκκλησία του κοιμητηρίου της πόλης να είναι γεμάτη φέρετρα και στους δρόμους φορτηγά του στρατού να μεταφέρουν νεκρούς. Την ίδια ώρα στο νοσοκομείο της ιταλικής πόλης δινόταν πραγματική μάχη, μια μάχη κατά ενός «αόρατου» εχθρού που σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Καθημερινά το Μπέργκαμο μετρούσε απώλειες όπως άλλωστε και όλος ο πλανήτης.

Σήμερα, έναν χρόνο μετά, η Greta Privitera του Politico συνομίλησε με τέσσερις χήρες γιατρών που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και έχασαν την ζωή τους αφού εκτέθηκαν σε κοροναϊό. «Δεν έπρεπε να είναι ήρωες», είναι ο τίτλος του συγκλονιστικού άρθρου της Privitera, η οποία όπως γράφει άκουσε τις χήρες να της μιλούν για την θλίψη, τον θυμό και την απογοήτευση που αισθάνονται καθώς η ιταλική κυβέρνηση εγκατέλειψε τους γιατρούς την πιο κρίσιμη στιγμή.

«Δεν έπρεπε να είναι ήρωες -Θα έπρεπε να έχουν βοηθηθεί από την χώρα τους»

Η Βαλέρια Λεόνε, σύζυγος του γιατρού Βιτσέντζο που πέθανε τον Μάρτιο στα 65 του, παρομοιάζει την μοίρα των γιατρών με αυτή των Ιταλών στρατιωτών που στάλθηκαν στο ρωσικό μέτωπο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χωρίς παπούτσια, από το οποίο ελάχιστοι επέστρεψαν. «Αυτό έγινε στους συζύγους μας, στην περιοχή της Λομβαρδίας και στην επαρχία, δεν τους προστάτεψαν, δεν προστάτεψαν εμάς και της οικογένειές μας», αναφέρει. «Έστειλαν στον άντρα μου ένα πουκάμισο μιας χρήσης. Κρατούσε απόσταση ασφαλείας, αλλά ήταν αδύνατο να μην κολλήσει υπό αυτές τις συνθήκες», προσθέτει η Λεόνε.

Στη συνέχεια περιγράφει πώς ο σύζυγός της αρρώστησε και συγκινεί καθώς διηγείται την τελευταία φορά που τον είδε. Η Βαλέρια μετέφερε τον άνδρα της στο νοσοκομείο με το αυτοκίνητό της. Όταν τον έβαλαν σε φορείο και έμπαινε στα επείγοντα, ένα φέρετρο βγήκε από την άλλη πόρτα. «Ο σύζυγός μου με κοίταξε και ψιθύρισε: «Κακό σημάδι, Βαλέρια». Τον χτύπησε ελαφρά στο κεφάλι και του είπα μην λέει ανοησίες. Ήταν η τελευταία φορά που είδαν ο ένας τον άλλον.

«Είμαι θυμωμένη γιατί ενώ ο Βιτσέντζο πέθαινε, ξεκίνησε η εκστρατεία οι γιατροί είναι ήρωες. Δεν έπρεπε να είναι ήρωες. Θα έπρεπε να έχουν βοηθηθεί από την χώρα τους».

Το ίδιο θυμωμένη με τις αρχές της Λομβαρδίας είναι και η Corrada Cassarà, η οποία θυμάται τον σύζυγό της Αντονίνο να ξεμένει από μάσκες και να ψάχνει στα φαρμακεία της πόλης χωρίς αποτέλεσμα. Τι και αν προσπάθησε να απευθυνθεί στις αρμόδιες αρχές δεν έλαβε καμία απάντηση. «Αναγκάστηκε να κάνει ηρωικές πράξεις» και να εργαστεί χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό, δήλωσε η Corrada Cassarà. «Είχε πολλούς ασθενείς να φροντίσουν. Έτσι έκανε το καθήκον του».

Στα τέλη Φεβρουαρίου, ο Αντονίνο αρρώστησε και η Corrada θυμάται να της στέλνει φωτογραφία φορώντας κάσκα οξυγόνου και να της γράφει ότι μοιάζει με αστροναύτη. Ο Αντονίνο έφυγε από την ζωή στα τέλη Μαρτίου, στα 66 του χρόνια. Όπως γράφει η αρθρογράφος του Politico, Greta Privitera, το ζευγάρι ήταν μαζί 47 χρόνια, πλησίαζαν προς την συνταξιοδότηση και φαντάζονταν τη ζωή τους χωρίς να δουλεύουν.

«Μια απροσδόκητη επιπλοκή άφησε αυτήν την πρόοδο και πέθανε αμέσως μετά»

Από την άλλη, η Μαρία Αντονέλα Μαριάνι ήταν εκείνη που νόσησε πρώτη στην οικογένειά της, ωστόσο, ο σύζυγός της Μισέλ, επίσης γιατρός, πέθανε στα 67 του. Αυτό που την πληγώνει περισσότερο, όπως διηγείται στην Privitera, είναι ότι θα μεγαλώσει μόνη της το παιδί τους. «Μέχρι το τέλος, ο Μισέλ ανησυχούσε για εμάς», λέει, «Για να τον κάνει να γελάσει στο νοσοκομείο, του έστελνα φωτογραφίες του γιου μας που έκανε μάθημα στο σπίτι με τις πιτζάμες του».

Η Αλεσάντρα Λομπάρντο έχασε τον σύζυγό της Τζιανμπατίστα. Ο γιατρός σύζυγός της πήγε στη δουλειά χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό, καθώς δεν ήθελε να αφήσει τους ασθενείς του. Όταν αρρώστησε, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, διασωληνώθηκε και φάνηκε να αναρρώνει. Η ιστορία του συζύγου της είναι παρόμοια. Πήγε στη δουλειά χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό, δεν ήθελε να εγκαταλείψει τους ασθενείς του. Όταν αρρώστησε, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου έγινε διασωλήνωση και φάνηκε να αναρρώνει.

«Επέστρεψε στη ζωή, ήμασταν σίγουροι ότι θα επέστρεφε στο σπίτι». «Μας κάλεσε, μας έγραψε και ήταν πολύ χαρούμενος», ωστόσο, η πρόοδος στην υγεία του δεν κράτησε και εξαιτίας μιας επιπλοκής ο Τζιανμπατίστα πέθανε.