Ο Νικολάι Βαλούγεφ μοιάζει με ό,τι φαντάζεσαι ότι θα ήταν ένα πελώριο άρμα μάχης στους αρχαίους πολέμους, αλλά… κυριολεκτικά. Στα 213 εκατοστά από το έδαφος και καμιά 150αριά κιλά, ο Τατάρος, γεννημένος στην Αγία Πετρούπολη της Σοβιετικής Ένωσης, δηλαδή το Λένινγκραντ, στις 21 Αυγούστου του 1973, έμπαινε στο ρινγκ προκαλώντας γέλιο, δέος και φόβο.

Είχε κιόλας την πλάκα του να βλέπεις ένα γίγαντα, ο οποίος αποτελούσε πρόκληση για τους κορυφαίους πυγμάχους βαρέων βαρών της εποχής του, όχι να μην πέφτει με τίποτα κάτω αλλά, να μην… κουνιέται από τις γροθιές των αντιπάλων.
Valuev_Haye

Ο Βαλούγεφ τελείωσε μία καριέρα με 53 αγώνες, 50 νίκες, δύο ήττες και μία ισοπαλία στις 10 Νοεμβρίου 2009, μόλις τρεις μέρες μετά την ήττα του από τον Βρετανό Ντέιβιντ Χέι, επικαλούμενος προβλήματα υγείας. Είχε γίνει πρωταθλητής κόσμου το 2005 για την WBA, μία εκ των ομοσπονδιών της επαγγελματικής πυγμαχίας, όταν νίκησε τον Αμερικανό Τζον Ρουίς. Είχε, επίσης, νικήσει το 2008 το θρυλικό Εβάντερ Χόλιφιλντ, αλλά ο Αμερικανός ήταν 46 χρόνων.
 

Βγαλμένος, θαρρείς, από βιβλίο του Σαρλ Περό, συγγραφέα του «Κοντορεβιθούλη», ο Βαλούγεφ, ετών 49 πια, φέρεται να δέχθηκε την πρόταση του Προέδρου της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, για να πολεμήσει απέναντι στην Ουκρανία. Από το 2009 έως το 2011, άλλωστε, μπήκε στο ρωσικό Κοινοβούλιο με το κόμμα Ενωμένη Ρωσία, που υποστήριζε τον Πούτιν.

Σε δήλωσή του, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Izvestija», αναφέρονται τα εξής: «Νομίζω ότι όλοι οι βουλευτές έχουν λάβει κλήτευση για στράτευση, έτσι έλαβα και εγώ. Έλαβα την κλήση λίγο πριν το ταξίδι μου στο Ντονμπάς και δεν ήμουν στο σπίτι. Την επόμενη εβδομάδα θα πάω να παρουσιαστώ στο στρατολογικό γραφείο».