Τουλάχιστον 191.369 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη Συρία από την έναρξη της σύγκρουσης στη χώρα, τον Μάρτιο του 2011, μέχρι τα τέλη του Απριλίου του 2014, ανακοίνωσε σήμερα ο ΟΗΕ καταγγέλλοντας τη «διεθνή παράλυση» που ενθαρρύνει τους «δολοφόνους».

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχει καταρτίσει 191.369 τεκμηριωμένες περιπτώσεις ανθρώπων που σκοτώθηκαν στη Συρία από τον Μάρτιο του 2011 μέχρι τα τέλη του Απριλίου του 2014, αριθμός τουλάχιστον διπλάσιος σε σχέση με πριν από ένα χρόνο που οι νεκροί ήταν 93.000.

Οι θάνατοι 8.803 ανηλίκων, εκ των οποίων 2.165 παιδιά μικρότερα των δέκα ετών, έχουν καταγραφεί αλλά ο πραγματικός αριθμός τους είναι πιθανόν μεγαλύτερος, δεδομένου ότι η ηλικία των θυμάτων δεν έχει τεκμηριωθεί στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων.

«Οι δολοφόνοι, οι καταστροφείς και οι βασανιστές στη Συρία και το Ιράκ ενθαρρύνθηκαν και αποθρασύνθηκαν από τη διεθνή παράλυση», κατήγγειλε η Ύπατη Αρμοστής Ναβί Πιλάι χαρακτηρίζοντας «σκανδαλώδες το γεγονός ότι παρά τα φοβερά δεινά, η δύσκολη κατάσταση των τραυματιών, των εκτοπισμένων, των κρατουμένων και των οικογενειών μέλη των οποίων έχουν σκοτωθεί δεν προσελκύει καθόλου πλέον την προσοχή».

Τον Δεκέμβριο του 2011, η Ύπατη Αρμοστεία είχε καταγράψει περισσότερους από 5.000 νεκρούς. Τον Ιανουάριο του 2013 ανακοίνωνε τον θάνατο περισσότερων από 60 .000 ανθρώπων. Όπως παραδέχεται άλλωστε ο ΟΗΕ, οι 191.369 νεκροί είναι αναμφίβολα μια εκτίμηση κατώτερη του πραγματικού αριθμού.

Ο μεγαλύτερος αριθμός τεκμηριωμένων από τον ΟΗΕ δολοφονιών καταγράφηκε στην αγροτική περιφέρεια της Δαμασκού (39.393), και ακολούθως στο Χαλέπι (31.932), στη Χομς (28.186), στην Ιντλίμπ (20.040) στη Ντεράα (18.539) και στη Χάμα (14.690).

Οι τεκμηριωμένοι αυτοί θάνατοι σε ποσοστό μεγαλύτερο του 85% αφορούν άνδρες. Όπως στις προηγούμενες εκθέσεις, ο ΟΗΕ δεν κατέστη δυνατόν να εξακριβώσει πόσοι εμπλέκονταν σε συγκρούσεις και πόσοι όχι.

Όλες οι δολοφονίες για τις οποίες υπήρχαν αναφορές που όμως δεν περιελάμβαναν τουλάχιστον τα τρία αυτά στοιχεία -συνολικά 51.953- αποκλείστηκαν από τον κατάλογο, ο οποίος καταρτίστηκε βάσει δεδομένων από πέντε διαφορετικές πηγές: τη συριακή κυβέρνηση (έως τα τέλη Μαρτίου του 2012), του Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (μέχρι τα τέλη Απριλίου του 2013), του Συριακού Κέντρου Στατιστικής και Έρευνας, του συριακού Δικτύου ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Κέντρου Τεκμηρίωσης των Παραβιάσεων.

Η Πιλάι επανέλαβε ότι υπάρχουν «σοβαροί ισχυρισμοί σύμφωνα με τους οποίους εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διαπράχθηκαν επανειλημμένα εν πλήρη ατιμωρησία» και εξέφρασε λύπη που το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν προσφεύγει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

«Το γεγονός ότι όχι μόνο αυτή η κατάσταση μπορεί να διαρκεί τόσο πολύ καιρό, χωρίς προοπτική να τερματιστεί, αλλά ότι σήμερα έχει τόσο φοβερές συνέπειες για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και πέρα από τα σύνορα, στο βόρειο Ιράκ, και ότι οι βιαιότητες επεκτείνονται επίσης στον Λίβανο, συνιστά ένα πραγματικό κατηγορητήριο κατά της εποχής που ζούμε» είπε.

«Είναι σημαντικό οι κυβερνήσεις να λάβουν σοβαρά μέτρα για την παύση των μαχών και την αποτροπή των εγκλημάτων, πρωτίστως σταματώντας να τροφοδοτούν με όπλα και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό αυτή τη μνημειώδη ανθρώπινη καταστροφή που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εντελώς», τόνισε η Πιλάι.