Η Ιταλία ετοιμάζεται για τις κάλπες της Κυριακής από τις οποίες το σκηνικό προβλέπεται χαοτικό, χωρίς καθαρό νικητή. Πρώτο, αλλά μη αυτοδύναμο κόμμα, εμφανίζεται το Κίνημα των Πέντε Αστέρων (M5S) αλλά -έστω κι αν δεύτερο εμφανίζεται το Δημοκρατικό Κόμμα υπό τον Ρέντσι- τις περισσότερες ψήφους (και πάλι, όμως, πιθανότατα, χωρίς αυτοδυναμία) θα έχει ο συνασπισμός των κομμάτων της Δεξιάς. Αυτό σημαίνει ότι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο Μπερλουσκόνι θα είναι κεντρικός παράγοντας την επόμενη ημέρα. 

Έχει ήδη αρχίσει να ανοίγει τα χαρτιά του για το ποιον θα προωθεί το δικό του κόμμα (Forza Italia), το μεγαλύτερο του συνασπισμού της Δεξιάς, για την πρωθυπουργία: Τον Αντόνιο Ταγιάνι, νυν πρόεδρο της Ευρωβουλής. 

Γιατί όχι τον ίδιο; Επειδή δικαστική ποινή τον εμποδίζει μέχρι το 2019 να αναλάβει αξίωμα.

Το τι θα συμβεί όμως μετά είναι άλλο θέμα, ενδεχόμενο στο οποίο ο Μπερλουσκόνι έδειξε σαφέστατα ότι υπολογίζει.  

Σε κάθε περίπτωση, οι σχεδιασμοί είναι ακόμα και τώρα αρκετά παρακινδυνευμένοι (πολλώ δε μάλλον αν πρόκειται για το 2019). Ακόμη και τη Δευτέρα, την επομένη της κάλπης, κανείς στη Ρώμη ακόμη δεν θα ξέρει ποιος θα συνεργαστεί με ποιον και με τι συμφωνία. 

Τα ύστατα ιταλικά γκάλοπ επιβεβαιώνουν: Σίγουρο μόνο το χάος

Γιατί κρέμεται -ακόμη- η Ιταλία από τον Μπερλουσκόνι;

Το αντισυστημικό M5S μαθαίνει να κάνει πολιτικό σπαγγάτο

Προς το παρόν, ο ίδιος ο Ταγιάνι δεν έχει λύσει τη σιωπή του, και πολλοί σχολιαστές διερωτώνται αν η θετική ή αρνητική απάντηση θα φτάσει πριν ή αμέσως μετά τις εκλογές της 4ης Μαρτίου. Ο Σίλβιο, ως γνωστόν, αγαπά τις θεαματικές εκπλήξεις και θα ήθελε να επισπεύσει την όλη διαδικασία, για να κερδίσει και κάποιους επιπλέον κεντρώους ψηφοφόρους. Αλλά ο απευθείας ενδιαφερόμενος, έως τώρα, έδειξε να μη βιάζεται υπερβολικά.

Πρόκειται για πολιτικό με πολυετή εμπειρία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο οποίος ανήκει στη μετριοπαθέστερη πτέρυγα της Φόρτσα Ιτάλια. Πολλοί αναλυτές, βέβαια, αναφέρουν ότι τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα δεν βλέπει ιδιαίτερα ευνοϊκά ο κύριος σύμμαχος του Μπερλουσκόνι, ο γραμματέας της Λέγκα Ματέο Σαλβίνι.

Υπενθυμίζεται, παράλληλα, ότι η ιταλική νομοθεσία δεν προβλέπει την επιλογή υποψήφιου πρωθυπουργού από κάθε κόμμα ή συμμαχία πριν τις εκλογές. Η κίνηση αυτή γίνεται αναγκαία μόνον μετά την εκλογική αναμέτρηση, κατά τις διαβουλεύσεις των κομμάτων με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και η τελική απόφαση, με την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ανήκει, ακριβώς, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Προς το παρόν, ο Αντόνιο Ταγιάνι υπογραμμίζει τις άριστες σχέσεις του με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι «οι προτάσεις που δέχθηκε τον τιμούν», αλλά, παράλληλα, υπενθυμίζει πως «δεν υπάρχει κανείς ο οποίος να μπορεί να αντικαταστήσει τον Μπερλουσκόνι, ούτε ως ηγέτη, αλλά ούτε και ως πολιτικό πρόσωπο που καταφέρνει να ενώνει διαφορετικές δυνάμεις».

Το πώς βλέπει ο Μπερλουσκόνι όμως τα πράγματα όταν «ελευθερωθεί» από την ποινή είναι σαφές: Μιλώντας την Τρίτη σε διοργάνωση του πρακτορείου ANSA, ρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν το Στρασβούργο (στο οποίο έχει προσφύγει εναντίον της καταδίκης του) ανατρέψει την ποινή του. «Θα είμαι διαθέσιμος» για τη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας, είπε.