Της Κέλλυς Φαναριώτη, εφημερίδα "Παραπολιτικά"

Παιδιά που έζησαν τη φρίκη του πολέμου, έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα και αντίκρισαν τον ίδιο το  θάνατο πριν καλά καλά γνωρίσουν τη ζωή, μπορούν πλέον να χαμογελούν με ελπίδα και αισιοδοξία χάρη στο Κέντρο ημέρας της Praksis. Η οργάνωση αντιμετωπίζει με τον πλέον σοβαρό και αξιόπιστο τρόπο την παράνομη μετανάστευση, καθώς επανασυνδέει «χαμένα» παιδιά με τις οικογένειές τους. 

Πρόκειται για ανήλικα ασυνόδευτα αγόρια από χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν, το Ιράν και την Αλγερία που εισήρθαν μέσω Τουρκίας με προορισμό την Ευρώπη και στη διαδρομή έπεσαν θύματα κυκλωμάτων trafficking με σκοπό την πορνεία, τη λήψη οργάνων και άλλες μορφές χυδαίας εκμετάλλευσης. Στη χώρα μας «κόμβος» για το τράφικινγκ ανηλίκων είναι η Πάτρα, όπου δραστηριοποιείται έντονα η Praksis προκειμένου τα παιδιά αυτά όχι μόνο να προστατευθούν από τους δουλέμπορους και να μεταφερθούν σε ένα υγιές περιβάλλον, αλλά και να επανενωθούν με την οικογένειά τους. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μάλιστα, που το παιδί επιθυμεί την παραμονή στην Ελλάδα, η οργάνωση, του παρέχει όλες τις διευκολύνσεις προκειμένου να ενταχθεί και να γίνει παραγωγικό μέλλος της κοινωνίας, χωρίς τη ρετσινιά της παρανομίας. 

Τα παιδιά στον ξενώνα της Praksis την ώρα που κάνουν τα μαθήματά τους.

Ταλαιπωρημένοι

Όπως εξηγεί στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», ο πρόεδρος της Praksis κ. Τζαννέτος Αντύπας, εθελοντές και κοινωνικοί λειτουργοί της οργάνωσης «οργώνουν» στην κυριολεξία τα πιο απόμερα σημεία της Πάτρας προκειμένου να βρουν τους ταλαιπωρημένους ανήλικους και να τους εντάξουν στο Kέντρο Ημέρας. « Οι άνθρωποι της οργάνωσης με τη βοήθεια διερμηνέων προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι ο λόγος που έφυγαν τα παιδιά αυτά από την πατρίδα τους. Αν δηλώσουν ότι ο μπαμπάς ή η μαμά βρίσκεται ήδη σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, τότε μέσα από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης που έχει γραφεία σε 158 χώρες,  προσπαθούμε να βρούμε το γονέα του παιδιού. Όταν τον βρούμε, φέρνουμε σε επικοινωνία μέσω skype το παιδί με τον φερόμενο ως γονέα και αν εξακολουθήσουν να λένε πως είναι συγγενείς, τους ζητάμε να κάνουν ένα τεστ DNA. Κάνουμε δηλαδή  εμείς εδώ το τεστ στο παιδί κι αν ταυτοποιηθεί με  αυτό του γονέα, τότε το στέλνουμε να βρει τη μητέρα ή τον πατέρα. Κάνουμε  τη λεγόμενη οικογενειακή συνένωση», δηλώνει.

Ο πρόεδρος της οργάνωσης κ. Τζαννάτος Αντύπας.

Ώσπου να πραγματοποιηθεί η επανένωση των οικογενειών, τα αγόρια αυτά φιλοξενούνται σε Κέντρο Ημέρας στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μπάνιο, να φάνε ένα ζεστό πιάτο φαγητό, να παίξουν και να ζήσουν έστω και για λίγο την ηλικία τους. Μάλιστα, πρώτο μέλημα των ανθρώπων της Praksis είναι να τα εγγράψουν σε διαπολιτισμικό σχολείο προκειμένου να ακολουθήσουν τη μαθητική διαδικασία και να ανακτήσουν τη χαμένη παιδικότητά τους.  « Τα παιδιά αυτά πραγματικά έπρεπε να φερθούν ως ενήλικες φεύγοντας από τη χώρα προέλευσής τους και περνώντας κρυφά από τα σύνορα. Πρόκειται για αγόρια τα οποία έχουν υποστεί πολύ μεγάλο σοκ», υπογραμμίζει ο κ. Αντύπας.

Την ίδια ώρα, ειδικά εκπαιδευμένοι εθελοντές αναλαμβάνουν την προστασία και την ψυχαγωγία του κάθε παιδιού (θέατρο, μουσείο, κινηματογράφος) , προκειμένου, όπως εξηγεί ο πρόεδρος της Praksis, «να αναπτύξουν το πρότυπο του μπαμπά ή της μαμάς». Με τον τρόπο αυτό, το κάθε αγόρι έχει ένα πρόσωπο αναφοράς έναν εθελοντή ο οποίος θα το βοηθήσει με τα μαθήματα του σχολείου και θα περάσει μαζί του κάποιες δημιουργικές ώρες. 

Χειροτεχνίες των παιδιών.

Αγωνία για το μέλλον

 Ωστόσο, η πρωτόγνωρη για τα παιδιά αυτά φροντίδα, δεν είναι ικανή να σβήσει από τη μνήμη τους το τρομακτικό τους παρελθόν ούτε να  κοπάσει την ανησυχία τους για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων. Όπως μας λέει ο κ. Αντύπας, οι ανήλικοι ζητούν συνεχώς να μάθουν για την οικογένειά τους ενώ προσπαθούν παράλληλα μέσω ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, να ξεπεράσουν το σοκ του βίαιου ταξιδιού τους. « Σκεφτείτε ένα παιδί από το Αφγανιστάν, το οποίο ζούσε σε ένα χωριό χωρίς ρεύμα και δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του τηλεόραση. Το παιδί αυτό λοιπόν έχει φύγει από τη χώρα αυτή, έχει διασχίσει για αρκετά βράδια παράνομα τα σύνορα με το  Πακιστάν, το Ιράν, το Ιράκ, την Τουρκία, πέρασε τον Έβρο και εντελώς ξαφνικά, ένα πρωί βρίσκεται σε μια μεγάλη πρωτεύουσα ευρωπαϊκού τύπου όπως η Αθήνα. Φανταστείτε το σοκ».

«Δεν κοιτάμε τις εθνικότητες»

Σε μια εποχή έντονου αναβρασμού όπου τα κοινωνικά προβλήματα διογκώνονται και οι ευπαθείς ομάδες βάλλονται από παντού, κάποιοι δεν σηκώνουν ψηλά τα χέρια αλλά τα μανίκια τους και στρώνονται στη δουλειά. Ήδη από τον Αύγουστο του 2011 οπότε και τέθηκε σε εφαρμογή το πρόγραμμα «Ασυνόδευτα Παιδιά Εν Κινήσει» έως τώρα, έχουν εξυπηρετηθεί πάνω από 1.000 ανήλικοι ενώ κάθε μέρα επισκέπτονται το Κέντρο 20 με 25 άτομα. «Δεν δείχνουμε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για παιδιά που προέρχονται από κάποια υπανάπτυκτη χώρα. Όταν έχουμε απέναντί μας ένα παιδί, δεν το αξιολογούμε με βάση την εθνικότητα, το χρώμα ή το θρήσκευμα.  Κύριο μέλημά μας είναι να τα βοηθήσουμε ώστε να μη βρίσκονται μακριά από την οικογένειά τους. Αυτό που λέω πάντοτε είναι ότι η χειρότερη οικογένεια, είναι καλύτερη από το πιο καλό ίδρυμα, δομή ή χώρο που μπορείς να φτιάξεις για ένα παιδί», καταλήγει. 

Αξίζει να σημειωθεί πως οι ανάγκες του συγκεκριμένου προγράμματος χρηματοδοτούνται από τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ) που απαρτίζεται από χώρες όπως η Νορβηγία, το Λιχτενστάιν και η Ισλανδία και στην Ελλάδα τα χρήματα αυτά διαχειρίζεται ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης.