Της Πέννυς Κουλιζάκου, εφημερίδα "Παραπολιτικά" 

Οταν ένα απλό παιχνίδι συναντά την Τέχνη, γεννιέται κάτι μοναδικό, κάτι που δεν το συναντάς πουθενά αλλού, έχει τη δική του προσωπικότητα και δεν κοστολογείται.
Κάπως έτσι είναι και οι δημιουργίες του κ. Στέλιου Μυλωνά. Ο ίδιος, με ρίζες κρητικές και χέρια σαν του «Μίδα», έχει φτιάξει τη δική του, ξεχωριστή συλλογή από φιγούρες Playmobil, με τη μορφή προσώπων από την παγκόσμια, αλλά και ελληνική σκηνή, ηρώων από την κλασική αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη παγκόσμια Ιστορία και Τέχνη.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Michael Jackson, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Ηρακλής, ο Δίας και η Ηρα, ο Ιουστινιανός και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είναι μόνο μερικά από τα 500 Playmobil από τα οποία αποτελείται η συλλογή.

Οδυσσέας Ανδρούτσος - Η μάχη στο Χάνι της Γραβιάς

«ΕΙΝΑΙ ΧΟΜΠΙ». Ποια είναι, όμως, στην πραγματικότητα αυτή η παρέα και πώς πήραν την όψη ηρώων που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε; Κανείς άλλος, φυσικά, δεν θα μπορούσε να δώσει καλύτερη εξήγηση από τον κύριο Μυλωνά, που είναι και ο δημιουργός: «Οι φιγούρες είναι τα αυθεντικά Playmobil. Εγώ τα αγοράζω και έπειτα από μία επεξεργασία τους δίνω όποια μορφή θέλω». Το περιγράφει τόσο απλά, σαν να μας εξηγεί πώς είναι να συναρμολογείς ένα παζλ μόλις δέκα κομματιών. Μετά από ώρα συζήτησης γίνεται ξεκάθαρο πού κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας: Στο μεράκι.
«Από πολύ μικρός», εξομολογείται στα «Π», «ξεκίνησα τη συλλογή μου. Ημουν μόλις οκτώ χρόνων. Στην εφηβεία, όμως, σταμάτησα. Κάποια κομμάτια τα έχασα και κάποια τα χάρισα. Από τα παλιά δεν μου έχει μείνει τίποτα. Μόνο μία φωτογραφία». Πώς είναι άραγε όταν «κρύβεις» στην άκρη του μυαλού σου κάτι που αγαπάς από παιδί να κάνεις; Κάτι που δεν θέλεις να το κάνεις επάγγελμα, γιατί θα το «χαλάσεις», όπως είπε ο ίδιος ο κ. Στέλιος Μυλωνάς; «Κανένα από τα κομμάτια της συλλογής δεν πωλείται. Δεν είναι δουλειά. Είναι το χόμπι μου. Τα φτιάχνω για να τα βλέπω εγώ, η οικογένειά μου. Ακόμη και τη σελίδα στο Facebook η γυναίκα μου την άνοιξε, εγώ δεν ήθελα να διαφημίζω αυτό που κάνω» μας λέει. Την ίδια στιγμή, αποκαλύπτει και τον ρόλο της μικρής Νικολέτας, της 7χρονης κόρης του, που είναι -ξεκάθαρα- η πηγή έμπνευσής του: «Εκείνη ήταν η αφορμή να ξεκινήσω ξανά. Από πέρσι τον Φεβρουάριο μέχρι σήμερα είναι εκείνη που θα συμβουλευτώ για τον επόμενο ήρωα, που θα ρωτήσω τη γνώμη της εάν είναι καλό το αποτέλεσμα». Φυσικά, η Νικολέτα αποτελεί και τον πιο αυστηρό κριτή, αφού δύο παιδικά μάτια βλέπουν πάντα την αλήθεια και δεν την κρύβουν ποτέ.

Ο Νίκος Ξυλούρης

ΕΝΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ. Ο κ. Μυλωνάς ανάμεσα σε άλλα μας λέει ότι μία επίσης αφορμή να ασχοληθεί με τη μετατροπή των Playmobil σε μορφές της ελληνικής μυθολογίας και ιστορίας ήταν η αγάπη του για αυτές. «Θεωρώ την ιστορία από τις βασικότερες γνώσεις που πρέπει να έχει κάποιος. Η ζωή μας βασίζεται στην ιστορία μας. Είναι γεγονότα που έχουν γίνει, έχουν αποτυπωθεί και εν μέρει μας καθορίζουν. Ως Ελληνες πρέπει να είμαστε πολύ περήφανοι για την ιστορία μας, αλλά και την μυθολογία μας», λέει χαρακτηριστικά.
Εκείνο που καταλαβαίνεις από τα πρώτα λεπτά που μιλάς με τον δημιουργό των ιδιαίτερων Playmobil είναι πως αγαπάει πολύ αυτό που κάνει. Ωστόσο, δεν θέλει να το κάνει επάγγελμα και το μόνο που ονειρεύεται είναι ένα εργαστήρι, έναν χώρο που ανακατεύοντας τα χρώματα και κάνοντας τα μαγικά του κόλπα θα αποτελούσε το σημείο συνάντησης της ανθρωπότητας. Μεγάλες και μικρές προσωπικότητες, αγαπητοί ήρωες στο ευρύ κοινό, αλλά και λιγότερο διάσημοι θα ξαναγεννιόντουσαν. Αλλά αυτό δεν το σκέφτεται, το ονειρεύεται. Ο πιο κοντινός του στόχος είναι να τελειώσει τις ιστορίες της «Αργούς» και του Ιάσονα. Ολα τα άλλα όχι απλώς δεν τον απασχολούν, αλλά σχεδόν τον αγχώνουν. Στη σκέψη μόνο μίας έκθεσης της συλλογής του «εντοπίζει» αμέτρητες δυσκολίες, προκειμένου να προστατεύσει την παιδικότητα -τη δική του, αλλά και των έργων του- από οτιδήποτε μπορεί να τη φθείρει. «Δεν υπάρχουν χρήματα για τα οποία θα αντάλλασσα τη συλλογή μου για δύο λόγους», απαντά στα «Π» σε σχετική ερώτηση και συνεχίζει λέγοντας: «Κατ' αρχάς γιατί θέλω να τα δώσω στην κόρη μου και γιατί δεν μπορούν να κοστολογηθούν. Είναι ανεκτίμητα για εμένα».

Και όλα αυτά ξεκίνησαν πριν από πολλά χρόνια στο μυαλό ενός παιδιού. Τη στιγμή που οι συνομήλικοι του μικρού τότε Στέλιου Μυλωνά έψαχναν ακόμη να καταλάβουν «τι κάνουν» αυτά τα μελαχρινά, περίεργα κουρεμένα ανθρωπάκια, εκείνος έφτιαχνε τους δικούς του, φανταστικούς πειρατές και ήρωες της εποχής. Συνέχισε χρόνια αργότερα, όταν σε ένα παιδικό δωμάτιο η 6χρονη Νικολέτα ζητούσε από τον μπαμπά της να δώσει μια άλλη διάσταση στις ιστορίες μυθολογίας που της άρεσε τόσο να διαβάζουν μαζί.

Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης