Οι εφήμερες θεότητες του Νεπάλ
Μεταφέρονται με άρματα, σε θρόνους αλλά και στα χέρια
Στις περισσότερες κοινότητες του κόσμου, οι θεές είναι απλά σύμβολα. Υπάρχει όμως μια περιοχή όπου τα «ιερά θηλυκά» έχουν σάρκα και οστά. Το Νεπάλ. Επιλεγμένα από τη στιγμή που θα γεννηθούν, αυτά τα κορίτσια της προεφηβικής ηλικίας γνωστά και ως Kumaris, θεωρούνται μετενσαρκώσεις της θεάς Κάλι. Από τη στιγμή που επιλέχθηκαν για το ρόλο τους, πέρασαν μια αυστηρή δοκιμασία με 32-στάδια. Οι θεές αυτές, αναγκάζονται να ζουν σαν ζωντανά αγάλματα. Υποτίθεται ότι προστατεύουν από το κακό και λατρεύονται από χιλιάδες ινδουιστές και βουδιστές.
Οι Kumaris -έτσι ονομάζονται οι παρθένες στο Νεπάλ- αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να είναι κρυμμένες σε ναούς ως ζωντανές θεότητες. Δε μπορούν να βγουν έξω, παρά μόνο σε γιορτές και πομπές, όπου λατρεύονται οι ίδιες. Οι ζωντανές θεότητες του Νεπάλ δεν περπατούν σχεδόν ποτέ. Μεταφέρονται σε άρματα, θρόνους αλλά και στα χέρια. Μερικές φορές αυτό σημαίνει ότι δεν θα μάθουν να περπατούν μέχρι να αποσυρθούν. Απαγορεύεται να πηγαίνουν στο σχολείο ή να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητα. Εμφανίζονται έξω από τους ναούς μόνο 13 φορές το χρόνο.
Όλα αυτά όμως τελειώνουν τη στιγμή που τα κορίτσια θα φτάσουν στην εφηβεία. Μετά την πρώτη τους περίοδο, η ζωή ως Kumari ολοκληρώνεται και επιστρέφουν σε μια φυσιολογική ζωή που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ. Μια τελετή 12 ημερών με το όνομα «Gufa» σηματοδοτεί τη νέα εποχή.
Μόλις λοιπόν αρχίσει η εμμηνόρροια της Kumaris, θα πρέπει να αποσυρθεί. Μετά το τελευταίο τελετουργικό «Gufa», θα πάει σε ένα κοντινό ποτάμι, θα λύσει τα μαλλιά της και θα ξεπλύνει το τρίτο μάτι που έχει ζωγραφισμένο στο μέτωπό της. Στη συνέχεια θα επιστρέψει στην κανονική της ζωή.
