Στις περισσότερες κοινότητες του κόσμου, οι θεές είναι απλά σύμβολα. Υπάρχει όμως μια περιοχή όπου τα «ιερά θηλυκά» έχουν σάρκα και οστά. Το Νεπάλ.   Επιλεγμένα από τη στιγμή που θα γεννηθούν, αυτά τα κορίτσια της προεφηβικής ηλικίας γνωστά και ως Kumaris, θεωρούνται μετενσαρκώσεις της θεάς Κάλι.   Από τη στιγμή που επιλέχθηκαν για το ρόλο τους, πέρασαν μια αυστηρή δοκιμασία με 32-στάδια. Οι θεές αυτές, αναγκάζονται να ζουν σαν ζωντανά αγάλματα. Υποτίθεται ότι προστατεύουν από το κακό και λατρεύονται από χιλιάδες ινδουιστές και βουδιστές.  

Οι Kumaris -έτσι ονομάζονται οι παρθένες στο Νεπάλ- αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να είναι κρυμμένες σε ναούς ως ζωντανές θεότητες. Δε μπορούν να βγουν έξω, παρά μόνο σε γιορτές και πομπές, όπου λατρεύονται οι ίδιες.  Οι ζωντανές θεότητες του Νεπάλ δεν περπατούν σχεδόν ποτέ. Μεταφέρονται σε άρματα, θρόνους αλλά και στα χέρια. Μερικές φορές αυτό σημαίνει ότι δεν θα μάθουν να περπατούν μέχρι να αποσυρθούν.   Απαγορεύεται να πηγαίνουν στο σχολείο ή να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητα. Εμφανίζονται έξω από τους ναούς μόνο 13 φορές το χρόνο.  

Όλα αυτά όμως τελειώνουν τη στιγμή που τα κορίτσια θα φτάσουν στην εφηβεία. Μετά την πρώτη τους περίοδο, η ζωή ως Kumari ολοκληρώνεται και επιστρέφουν σε μια φυσιολογική ζωή που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ. Μια τελετή 12 ημερών με το όνομα «Gufa» σηματοδοτεί τη νέα εποχή. 

Μόλις λοιπόν αρχίσει η εμμηνόρροια της Kumaris, θα πρέπει να αποσυρθεί. Μετά το τελευταίο τελετουργικό «Gufa», θα πάει σε ένα κοντινό ποτάμι, θα λύσει τα μαλλιά της και θα ξεπλύνει το τρίτο μάτι που έχει ζωγραφισμένο στο μέτωπό της. Στη συνέχεια θα επιστρέψει στην κανονική της ζωή. 

Μόλις αρχίσει η εμμηνόρροια της Kumaris, θα πρέπει να αποσυρθεί. Μετά το τελευταίο τελετουργικό «Gufa», θα πάει σε ένα κοντινό ποτάμι, θα λύσει τα μαλλιά της και θα ξεπλύνει το τρίτο μάτι που έχει ζωγραφισμένο στο μέτωπό της. Στη συνέχεια θα επιστρέψει στην κανονική της ζωή.

Η τελετή Gufa είναι μια μεγάλη ευκαιρία και σηματοδοτεί την έναρξη μιας εποχής. Το παιδί μπορεί να επιστρέψει στην οικογένειά του, να πάει στο σχολείο και να συμμετέχει στην κοινωνία.

Οι θεές ζουν σε ναούς και σε άλλους κλειστούς χώρους. Εδώ, η Kumari Samita ετοιμάζεται να λάβει μέρος σε μια πομπή και εμφανίζεται εκτός της κατοικίας.

Μια Kumaris δεν πρέπει να πατάει στο έδαφος. Η Samita, δυσκολεύτηκε να μάθει να περπατάει μετά την απόσυρσή της.

Η Samita ατενίζει το μέλλον, καθώς η μητέρα της λύνει τα μαλλιά της. Αυτή η κίνηση σηματοδοτεί το τέλος της 12ήμερης τελετής «Gufa».

Η μητέρα με την άλλη κόρη της, καλύπτουν το πρόσωπο της Samita με ένα πανί, καθώς θα βγει έξω φορώντας ένα παραδοσιακό νυφικό για να προσκυνήσει τον Ήλιο.

Οι Kumaris στις δημόσιες εμφανίσεις τους, κάθονται μπροστά από τους πιστούς και τις προσφορές τους.

Όταν η ζωή ως Kumari σταμάτησε, ήταν σε θέση να παίξει με τους φίλους της και να παρακολουθήσει το σχολείο.

Οι Kumaris «ζωγραφίζονται» με παραδοσιακά σχέδια πριν από κάθε τελετή.

Η Samita Bajracharya, κάθεται στο θρόνο της, περιμένοντας τους επισκέπτες κατά τη διάρκεια ενός παραδοσιακού φεστιβάλ.

Η Kumari Samita, είναι ντυμένη με παραδοσιακή ενδυμασία - συνήθως τη ντύνει η οικογένειά της ως ένδειξη σεβασμού

Η Samita Bajracharya, πρώην Kumari, μπορεί πλέον να παρακολουθεί μαθήματα, αφού αποσύρθηκε από την θεϊκή της ζωή.