«Η ανάρτηση ενός εκδικητικού βίντεο είναι αυτόφωρο αδίκημα και οφείλει να συλληφθεί ο δράστης», δήλωσε στα Παραπολιτικά 90,1 και στους Χριστίνα Κοραή και Δημήτρη Τάκη ο καθηγητής Ποινικού Δικαίου Χρήστος Μυλωνόπουλος, με αφορμή τις αποκαλύψεις για τον Στάθη Παναγιωτόπουλο των Ράδιο Αρβύλα.

Ειδικότερα, ανέφερε πως η πράξη της παραβίασης της ιδιωτικότητας ήταν κακούργημα με τον προηγούμενο ποινικό κώδικα και έγινε πλημμέλημα.

Παράλληλα, επισήμανε πως η παραβίαση προσωπικών δεδομένων τιμωρείται με ποινή φυλάκισης.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του

Με αφορμή τις αναρτήσεις εκδικητικών βίντεο στο διαδίκτυο: «Η ανάρτηση είναι αυτόφωρο αδίκημα, όσο διαρκεί η ανάρτηση μπορεί να συλληφθεί και οφείλει να συλληφθεί ο δράστης διότι άλλο είναι η πράξη της ανάρτησης και άλλο η παράληψη άρσεως αυτής της παράνομης κατάστασης η οποία είναι διαρκές αδίκημα, διαρκεί όσο διαρκεί η δυνατότητα άρσεως της ανάρτησης και προβλέπεται από το άρθρο 15 του ποινικού κώδικα. Όσον αφορά τα αδικήματα, εδώ πρέπει να διακρίνουμε αν η παράνομη λήψη, η διατύπωση δηλαδή της ιδιωτικής στιγμής έγινε με τη συναίνεση ή εν αγνοία του παθόντος. Αυτή η πράξη με τον προϊσχύσαντα ποινικό κώδικα ήταν κακούργημα και τώρα έχει γίνει πλημμέλημα. Με τον ποινικό κώδικα του ’19 η πράξη της αθέμιτης αποτύπωσης σε υλικό φορέα μη δημόσιας πράξης άλλου δηλαδή μιας συνεύρεσης ερωτικής παλιά ήταν κακούργημα με κάθειρξη μέχρι 10 ετών και έγινε πλημμέλημα το ’19. Δεν διορθώθηκε με τον τωρινό όπως επίσης το ίδιο ισχύει και για τις παράνομες μαγνητοφωνήσεις».

Θα έπρεπε κατά τη άποψη σας, να διορθωθεί στις τρεις διορθώσεις που έγιναν μετά το 2019 και να ξαναγίνει κακούργημα;

«Εν όψει των ποινών και κυρίως της δυνατότητας εκτέλεσης ή μη εκτέλεσης των ποινών που προβλέπονται για τα πλημμελήματα πιστεύω πως ναι διότι μόνο έτσι μπόρεσε να ανακοπεί εκείνο το κύμα παρεμβάσεων στην ιδιωτική ζωή και των διαπομπεύσεων. Ως προς την ανάρτηση, ανεξαρτήτως του αν έχει γίνει με συναίνεση ή όχι η λήψη το πράγμα έχει ως εξής, με τη σημερινή διατύπωση, όχι πλέον του ποινικού κώδικα πάμε στον ισχύοντα νόμο περί προσωπικών δεδομένων όποιος ανακοινώνει τέτοια ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα τιμωρείται με φυλάκιση από 10 μέρες μέχρι 5 χρόνια. Το αδίκημα αυτό είναι πλημμέλημα αλλά στην περίπτωση αυτή αν επιβληθεί ποινή μέχρι 3 χρόνια τότε υποχρεωτικά το δικαστήριο προβλέπει ότι αναστέλλεται η εκτέλεση, εκτός αν είναι απολύτως αναγκαία να μπει φυλακή, και δεύτερον ότι η πράξη γίνεται κακούργημα μόνον όταν έχει οικονομικό αντικείμενο. Με τον προηγούμενο νόμο για τα προσωπικά δεδομένα η πράξη ήταν κακούργημα εάν υπήρχε σκοπός παράνομου περιουσιακού οφέλους ή βλάβης άλλου και εδώ περιλαμβανόταν όχι μόνο η οικονομική βλάβη άλλου αλλά και οποιαδήποτε βλάβη. Γιατί μπορούσε κανείς με την αποκάλυψη και την κοινοποίηση προσωπικών δεδομένων να προκαλέσει την ηθική εξόντωση ή οικονομική ή οικογενειακή ή επαγγελματική».

Στο γιατί το κακούργημα έγινε πλημμέλημα

«Δεν έγινε ακριβώς το κακούργημα πλημμέλημα, το κακούργημα προσδιορίστηκε με αυστηρότερους όρους και παρέμεινε κακούργημα μόνο επί οικονομικής ... Η μεταχείριση για ορισμένες περιπτώσεις έγινε επιεικέστερη».

Γιατί;

«Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με την πλαστογραφία, ο παλιός ποινικός κώδικας του 1950 όπως ίσχυε μέχρι το 1990 προέβλεπε ότι η πλαστογραφία ήταν κακούργημα αν ο δράστης είχε σκοπό περιουσιακού οφέλους ή γενικότερα βλάβης άλλου ενώ τώρα με νεότερες τροποποιήσεις του παλιού κώδικα από το 1990 και μετά η ποινή της πλαστογραφίας επιβαρύνεται μόνο όταν είχε ο δράστης σκοπό περιουσιακού οφέλους ή περιουσιακής βλάβης. Είναι το ίδιο πράγμα με τα προσωπικά δεδομένα διότι αν εγώ κατασκευάσω πχ μια πλαστή απόφαση δικαστηρίου ότι ο Α είναι παιδόφιλος τον εξοντώνω και αυτή η πράξη είναι μόνο πλημμέλημα».

Δεν θα έπρεπε να είναι πιο αυστηρή η αντιμετώπιση σε ανθρώπους που ανεβάζουν τις προσωπικές στιγμές του άλλου εν αγνοία του στο διαδίκτυο και τον βιάζουν διαδικτυακά;

«Αυτό πιστεύω και εγώ ακράδαντα και για αυτό είχα προβλέψει ειδικά αυτή τη ρύθμιση η βλάβη να μην είναι αμιγώς αποκλειστικά οικονομική».

Ακούστε τη συνέντευξή του