Ως θεσμικά συγκροτημένη εθνική κρατική οντότητα, η Ελληνική Δημοκρατία  φαίνεται να οδεύει πλέον προς μια κατεύθυνση ,όπου παραμονεύει  κάτι που  μοιάζει με «διάλυση». Διότι  οι σχέσεις της εκτελεστικής εξουσίας με τη δικαιοσύνη βρίσκονται σήμερα σε μια κατάσταση που μόνο σε  ευρωπαϊκού τύπου κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν  αντιστοιχεί. Η διάκριση των εξουσιών ,η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης ,η υποχρέωση  σεβασμού  και εφαρμογής των αποφάσεων της από  την πολιτική εξουσία και τους κρατικούς μηχανισμούς ,σήμερα ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ βαριά. Το θέαμα  και ακρόαμα κυβερνητικών παραγόντων που συμπλέκονται με τη δικαστική εξουσία ,αμφισβητώντας τις αποφάσεις και εξαπολύοντας επιθέσεις κατά λειτουργών της, συνιστά όχι μόνο οικτρή εξέλιξη για τα δημόσια  πράγματα  της χώρας ,αλλά  αποτελεί  σοβαρή εκτροπή από τα συνταγματικώς προβλεπόμενα για  ένα Κράτος Δικαίου. Ουσιαστικά , αγνοείται το Σύνταγμα ,εμποδίζεται από την εκτελεστική εξουσία η λειτουργία της Δημοκρατίας, πράγμα που μπορεί να συνιστά ακόμη και την  αρχή  μίας  ιστορικής εξάρθρωσης της.

Δυστυχώς, όμως, υπάρχει και κάτι άλλο εξόχως ανησυχητικό γα τη λειτουργία της Ελληνικής Δημοκρατίας: Πρόκειται για την θρασεία απόπειρα  ξένων δανειστών να  κρίνουν … το περιεχόμενο  δικαστικών αποφάσεων στην  Ελλάδα ,όταν αυτές δεν θα εναρμονίζονταν με το «οικονομικό πρόγραμμα» της κυβέρνησης! Και επ΄ αυτού ,η κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας ,σιώπησε!...

Ας συνέλθουν ,λοιπόν, το ταχύτερο οι κυβερνώντες ,αλλά και τα πολιτικά κόμματα. Διότι με τις  συμπεριφορές της Πολιτικής προς τη Δικαιοσύνη, η χώρα οδηγείται σε  εξάρθρωση της Δημοκρατίας. Ετσι ,όπως εξελίσσονται τώρα τα πράγματα, η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσμούς μειώνεται διαρκώς και αυτό οδηγεί σε περαιτέρω κοινωνική  διαταραχή .Και επιπλέον ,η Ελλάδα υποβαθμίζεται  επικίνδυνα  στο διεθνές περιβάλλον της.